Τι είναι το αιμαγγείωμα

Το αιμαγγείωμα είναι ένας καλοήθης όγκος των αιμοφόρων αγγείων, ο οποίος είναι επίσης γνωστός στην καθομιλουμένη ως σφουγγάρι αίματος ή κηλίδα φράουλας. Τα αιμαγγειώματα είναι νεοπλάσματα, δηλαδή νέοι σχηματισμοί ιστών του σώματος, οι οποίοι προκαλούνται από ελαττωματική κυτταρική ανάπτυξη και είναι ακόμη πολύ μικρά εάν είναι συγγενή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα αιμαγγειώματα μπορεί να αυξηθούν σε μέγεθος κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής, στη συνέχεια να σταματήσουν να μεγαλώνουν και τελικά να υποχωρήσουν μόνα τους.

Τα αιμαγγειώματα συγκαταλέγονται στους πιο κοινούς τύπους όγκων που εμφανίζονται στην παιδική ηλικία και είναι συγγενείς στις περισσότερες περιπτώσεις. Μεταξύ 3 και 5 τοις εκατό όλων των βρεφών προσβάλλονται από αιμαγγείωμα, ενώ τα πρόωρα μωρά έχουν έως και 10 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν αιμαγγείωμα. Τα κορίτσια έχουν περίπου δύο έως τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από αιμαγγείωμα από ό,τι τα αγόρια. Πολλά αιμαγγειώματα υποχωρούν μόνα τους και συνήθως δεν εκφυλίζονται.

Πώς αναπτύσσονται τα αιμαγγειώματα

Ένα αιμαγγείωμα προκαλείται από τον σχηματισμό πολλαπλασιαζόμενων αιμοφόρων αγγείων, δηλαδή αιμοφόρων αγγείων που έχουν τον χαρακτήρα όγκου. Τα ακριβή αίτια αυτού του καρκινικού χαρακτήρα είναι ακόμη άγνωστα στους γιατρούς. Ωστόσο, υποθέτουν ότι υπάρχουν γενετικοί παράγοντες και ορμονικός έλεγχος.

Πού εμφανίζονται κυρίως τα αιμαγγειώματα

Κατ' αρχήν, τα αιμαγγειώματα μπορούν να εμφανιστούν σε όλο το σώμα, αλλά μπορούν επίσης να επηρεάσουν εσωτερικά όργανα. Συγκεκριμένα, περίπου το ένα τρίτο όλων των αιμαγγειωμάτων εντοπίζεται στο ήπαρ. Σε ποσοστό περίπου 60 τοις εκατό όλων των περιπτώσεων, τα αιμαγγειώματα εμφανίζονται συχνά στην περιοχή της κεφαλής και του λαιμού, γι' αυτό και ονομάζονται επίσης όγκοι του αίματος της κεφαλής. Εάν ολόκληρες περιοχές του δέρματος ή των άκρων προσβληθούν από ένα αιμαγγείωμα, οι γιατροί το αποκαλούν αγγειωμάτωση.

Ποια αιμαγγειώματα διαφοροποιούνται

Οι γιατροί κάνουν διάκριση μεταξύ των ακόλουθων αιμαγγειωμάτων:

• Φουντωτό αγγείωμα: είναι ένας αγγειακός όγκος που είτε είναι συγγενής είτε σχηματίζεται πριν από την ηλικία των 5 ετών.
• Αιμαγγείωμα επιθηλιοειδών κυττάρων: είναι ένας αγγειακός όγκος του δέρματος.
• Σπειραματοειδές αιμαγγείωμα: είναι επίσης ένας αγγειακός όγκος που προσβάλλει το δέρμα.
• Βρεφικό αιμαγγείωμα: είναι ένας από τους πιο κοινούς καλοήθεις αγγειακούς όγκους που εμφανίζονται στην παιδική ηλικία και είναι είτε συγγενείς είτε εμφανίζονται τις πρώτες εβδομάδες της ζωής.
• Συγγενές αιμαγγείωμα: αγγειακός όγκος ο οποίος με τη σειρά του διακρίνεται σε ταχέως υποτροπιάζον συγγενές αιμαγγείωμα (RICH) και σε μη υποτροπιάζον συγγενές αιμαγγείωμα (NICH).
• Μικροφλεβικό αιμαγγείωμα: εμφανίζεται κυρίως στα άκρα νεαρών ενηλίκων και χαρακτηρίζεται από τις μικρές, ερυθροκάστανες πλάκες του.
• Θηλώδες αιμαγγείωμα: είναι ένας αγγειακός όγκος του δέρματος.
• Αιμαγγείωμα ατρακτοειδών κυττάρων (SCH): είναι ένας καλοήθης αγγειακός όγκος του δέρματος, ο οποίος εμφανίζεται μάλλον σπάνια.
• Αιμαγγείωμα με στόχο (αιμαγγείωμα του νυχιού): είναι ένα μάλλον σπάνιο αιμαγγείωμα που μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.

Πώς μπορείτε να αναγνωρίσετε ένα αιμαγγείωμα

Ένα αιμαγγείωμα μπορεί να είναι ορατό ως ένα ερυθρό εξόγκωμα στην επιφάνεια του δέρματος. Εάν το αιμαγγείωμα διεισδύσει σε βαθύτερα στρώματα του δέρματος, μπορεί να εμφανιστεί ως έντονο κόκκινο ή μπλε-κόκκινο επίπεδο ογκίδιο. Το βρεφικό αιμαγγείωμα ειδικότερα εξελίσσεται μέσω των ακόλουθων τριών φάσεων ανάπτυξης:

• 1. Φάση ανάπτυξης: ορισμένα βρεφικά αιμαγγειώματα δεν είναι ακόμη ορατά κατά τη γέννηση και εμφανίζονται μόνο μετά από περίπου τέσσερις εβδομάδες ως λευκή, κόκκινη ή κυανόλευκη κηλίδα με ένα διατεταμένο αιμοφόρο αγγείο ορατό στο κέντρο. Το βρεφικό αιμαγγείωμα μπορεί να μεγαλώσει πολύ γρήγορα κατά τους επόμενους τρεις έως τέσσερις μήνες και να σταματήσει κάπως την ανάπτυξή του κατά τους επόμενους έξι μήνες, αλλά σε σύγκριση με την ανάπτυξη του σώματος εξακολουθεί να είναι δυσανάλογα πάνω από τον μέσο όρο της κανονικής ανάπτυξης.
• 2. Στάσιμη φάση: Σε αυτή τη φάση ανάπτυξης, το βρεφικό αιμαγγείωμα μπορεί να παραμείνει αμετάβλητο ως προς την ανάπτυξη και το μέγεθός του για αρκετούς μήνες ή και χρόνια.
• 3. Φάση παλινδρόμησης: Στη φάση της παλινδρόμησης, το βρεφικό αιμαγγείωμα μπορεί αρχικά να αλλάξει το χρώμα του από έντονο κόκκινο σε γκριζοκόκκινο ή γκριζωπό τόνο. Εκτός από το χρώμα του, το αιμαγγείωμα αλλάζει επίσης το σχήμα του και γίνεται πιο μαλακό και επίπεδο. Ανάλογα με το αν πρόκειται για επιφανειακό αιμαγγείωμα ή για αιμαγγείωμα που διεισδύει σε βαθύτερα στρώματα του δέρματος, η φάση της υποχώρησης μπορεί να διαρκέσει για διαφορετικά χρονικά διαστήματα. Κατά κανόνα, σχεδόν το 50 % όλων των βρεφικών αιμαγγειωμάτων υποχωρούν αυθόρμητα μέχρι τα πέμπτα γενέθλια. αντίθετα, το 70 τοις εκατό όλων των βρεφικών αιμαγγειωμάτων έχουν εξαφανιστεί μέχρι τα έβδομα γενέθλια και το 90 τοις εκατό μέχρι τα ένατα γενέθλια.

Πώς διαγιγνώσκεται ένα αιμαγγείωμα

Εάν ένα αιμαγγείωμα εμφανιστεί εξωτερικά στο δέρμα, μπορεί συνήθως να διαγνωστεί εύκολα από έναν ειδικό. Παρ' όλα αυτά, είναι σημαντικό για τη θεραπεία να καθοριστεί τι είδους αιμαγγείωμα είναι. Οι ακόλουθες τρεις πτυχές μπορεί να είναι κατατοπιστικές:

• 1. Υπήρχε το αιμαγγείωμα από τη γέννηση - Εάν συμβαίνει αυτό, πολλά συνηγορούν υπέρ μιας αγγειακής δυσπλασίας ή ενός συγγενούς αιμαγγειώματος.
• 2. Το αιμαγγείωμα διευρύνθηκε σε μέγεθος από τον 6ο έως τον 9ο μήνα μετά τη γέννηση - Εάν ναι, όλα αυτά θα μπορούσαν να υποδηλώνουν ένα βρεφικό αιμαγγείωμα.
• 3. Έχει μειωθεί το μέγεθος του αιμαγγειώματος με την πάροδο του χρόνου - Εάν αυτό ισχύει, πολλά συνηγορούν υπέρ ενός βρεφικού αιμαγγειώματος.

Πώς αντιμετωπίζεται ένα αιμαγγείωμα

Εάν πρόκειται για ένα απλό βρεφικό αιμαγγείωμα, συνήθως δεν χρειάζεται καθόλου θεραπεία, διότι θα εξαφανιστεί από μόνο του με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι σκόπιμο να ελέγχεται τακτικά ένα μη επιπλεγμένο βρεφικό αιμαγγείωμα, ώστε να μπορεί να ξεκινήσει η κατάλληλη θεραπεία, εάν είναι απαραίτητο.

Εάν, από την άλλη πλευρά, ένα αιμαγγείωμα έχει εμφανιστεί στο πρόσωπο ή στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, είναι απαραίτητη η θεραπεία του αιμαγγειώματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το αιμαγγείωμα αντιμετωπίζεται με προπρανολόλη σε διάστημα 6 έως 12 μηνών. Για μικρότερα και επίπεδα παιδικά αιμαγγειώματα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί θεραπεία με λέιζερ με χρήση λέιζερ χρωστικής ή λαμπτήρων λάμψης. Σε σπάνιες περιπτώσεις, το αιμαγγείωμα αφαιρείται χειρουργικά. Αυτό μπορεί να συμβεί, για παράδειγμα, εάν βρίσκεται απευθείας στην άκρη της μύτης.

Ποιες επιπλοκές μπορεί να εμφανιστούν με ένα αιμαγγείωμα

Τα μικρά αιμαγγειώματα, τα οποία τείνουν να αναπτύσσονται αργά και εμφανίζονται κυρίως στην περιοχή του κορμού ή στα άκρα, είναι μάλλον μη περίπλοκα. Τα αιμαγγειώματα ταχείας ανάπτυξης, τα οποία εμφανίζονται κυρίως στις επιφάνειες του δέρματος και τα οποία βρίσκονται σε συνεχή επαφή με υγιές δέρμα, όπως στην περιοχή της μασχάλης, μπορεί να εμφανίσουν επιπλοκές με τη μορφή ανοιχτών πληγών, πόνου ή αιμορραγίας. Τα ιδιαίτερα μεγάλα αιμαγγειώματα που εμφανίζονται στα άκρα είναι επίσης ύποπτα ότι επηρεάζουν την ανάπτυξη της πάσχουσας περιοχής στα παιδιά.

Τα αιμαγγειώματα άνω του μέσου όρου που εμφανίζονται στην περιοχή του προσώπου και του λαιμού οδηγούν κυρίως σε αισθητικούς και λειτουργικούς περιορισμούς. Ένα αιμαγγείωμα στο βλέφαρο, για παράδειγμα, μπορεί να εμποδίσει το άνοιγμα του ματιού και σε ακραίες περιπτώσεις να οδηγήσει ακόμη και σε μόνιμη αμβλυωπία. Ένα αιμαγγείωμα στο στόμα μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολίες στο φαγητό, σε μόνιμη παραμόρφωση των χειλιών ή ακόμη και σε ανωμαλία στη θέση της γνάθου και των δοντιών. Ένα αιμαγγείωμα στη μύτη μπορεί να οδηγήσει είτε σε παραμόρφωση της μύτης είτε σε δυσφορία κατά την αναπνοή από τη μύτη. Τα ισχυρά αιμαγγειώματα στα αυτιά οδηγούν συχνά σε παραμόρφωση του χόνδρου ή σε υπερβολική ανάπτυξη του αυτιού.