Τι είναι η Bartonella bacilliformis

Η Bartonella bacilliformis, επίσης γνωστή ως South American Bartonellosis, αναφέρεται σε ένα ραβδόμορφο βακτήριο που ανήκει στο γένος Alphaproteobacteria. Το παθογόνο έχει βρεθεί μέχρι στιγμής μόνο στις Άνδεις μεταξύ 3.000 και 10.000 ποδών υψόμετρο στη δυτική Νότια Αμερική. Τα περισσότερα κρούσματα της νόσου έχουν αναφερθεί στο Περού, αλλά εμφανίζονται επίσης στο Εκουαδόρ και την Κολομβία. Η Bartonella bacilliformis είναι ο αιτιολογικός παράγοντας της λεγόμενης νόσου του Carrion. Η νόσος του Carrion είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για μια συμπτωματική λοίμωξη από Bartonella bacilliformis. Αυτή εμφανίζεται συνήθως σε δύο φάσεις και αρχικά εκδηλώνεται ως οξύς πυρετός orya και στη συνέχεια εξελίσσεται σε περουβιανά κονδυλώματα (verruga peruana).

Πώς μεταδίδεται η Bartonella bacilliformis

Η Bartonella bacilliformis μεταδίδεται από τις μύγες της άμμου (ακριβέστερα από το γένος Lutzomyia).

Πώς αναπτύσσεται η λοίμωξη από Bartonella bacilliformis

Μέσω του τσιμπήματος της μύγας άμμου που έχει μολυνθεί με το παθογόνο Bartonella bacilliformis , τα βακτήρια εισέρχονται στα τριχοειδή αγγεία του ανθρώπου. Μετά από μια περίοδο επώασης περίπου 21 ημερών, τα βακτήρια προχωρούν στα ερυθρά αιμοσφαίρια και συνήθως προκαλούν σοβαρή ενδοαγγειακή αιμολυτική αναιμία. Αυτή η φάση της νόσου μπορεί να λάβει απειλητικές για τη ζωή του ασθενούς διαστάσεις και συνοδεύεται από υψηλό πυρετό. Επιπλέον, υπάρχει αναιμία και προσωρινή ανοσοκαταστολή. Αυτή η οξεία φάση, που ονομάζεται επίσης πυρετός Oroya, διαρκεί μεταξύ δύο και τεσσάρων εβδομάδων. Η δεύτερη φάση της νόσου, η λεγόμενη verruga peruana, εμφανίζεται όταν το βακτήριο διεισδύει περαιτέρω στα ενδοθηλιακά κύτταρα.

Ποια είναι τα συμπτώματα της λοίμωξης από Bartonella bacilliformis

Μια λοίμωξη από Bartonella bacilliformis εμφανίζεται μάλλον σπάνια και περνάει από δύο διαφορετικές φάσεις της νόσου:

• Πυρετός Oroya:Στη αυτή την πρώτη φάση μπορεί να εμφανιστούν πυρετός, κοιλιακό άλγος, πονοκέφαλος καθώς και μυϊκός πόνος και σοβαρή αναιμία.Σε ποσοστό έως και 70 % του συνόλου των περιπτώσεων της νόσου, μπορεί να εμφανιστούν επιπλοκές με τη μορφή δευτερογενών λοιμώξεων ή/και καρδιοπνευμονικών επιπλοκών, όπως καρδιακή ανεπάρκεια, συσσώρευση υγρού μεταξύ του περικαρδίου και του περικαρδιακού σάκου (περικαρδιακή συλλογή), πνευμονικό οίδημα ή/και καρδιογενές σοκ.
• περουβιανά κονδυλώματα (verruga peruana):Κατά αυτό το μεταγενέστερο στάδιο της νόσου, σχηματίζονται όγκοι κάτω από το δέρμα . Αυτές μπορεί να εξελιχθούν σε κόκκινες έως μωβ αγγειακές πληγές (αγγειωματώδεις όγκοι) που τείνουν να γίνονται επώδυνες ή να αιμορραγούν. αυτοί οι αγγειωματώδεις όγκοι είναι ένα καλοήθες εξάνθημα που μπορεί να προκαλέσει ένα γενικό αίσθημα δυσφορίας.

Ποιες επιπλοκές μπορεί να εμφανιστούν λόγω λοίμωξης από Bartonella bacilliformis

Οι λοιμώξεις από Bartonella bacilliformis μπορεί να οδηγήσουν σε ενδοκαρδίτιδα, όπως και άλλα είδη Bartonella. Πρόκειται για λοίμωξη των καρδιακών βαλβίδων. Δεδομένου ότι σε πολλές περιπτώσεις νόσου η διάγνωση μπορεί να είναι και αρνητική μέσω μιας καλλιέργειας αίματος (αρνητική ενδοκαρδίτιδα με καλλιέργεια), δεν είναι πάντα δυνατή η διάγνωση της ενδοκαρδίτιδας χωρίς προβλήματα.

Επιπλέον, μπορεί να εμφανιστεί η λεγόμενη θρομβοπενία λόγω λοίμωξης από Bartonella bacilliformis. Πρόκειται για την παρουσία μειωμένου αριθμού αιμοπεταλίων του αίματος, των λεγόμενων θρομβοκυττάρων. Έχουν επίσης αναφερθεί νευρολογικές διαταραχές, όπως η νευροβαρτονέλωση. Ωστόσο, η πρόγνωση για νευροβαρτονέλωση, η οποία προκαλεί διαταραχή της συνείδησης και παράλυση, είναι κακή.

Ωστόσο, μια λοίμωξη από Bartonella bacilliformis μπορεί επίσης να οδηγήσει στις λεγόμενες υπερλοιμώξεις. Αυτές μπορεί να προκληθούν από σαλμονέλα ή παράσιτα (για παράδειγμα Toxoplasma gondii και Pneumocystis) .

Πώς μπορείτε να προστατευθείτε από μια λοίμωξη Bartonella bacilliformis

Όταν ταξιδεύετε σε χώρες της Νότιας Αμερικής όπου το παθογόνο Bartonella bacilliformis είναι ευρέως διαδεδομένο, συνιστάται η χρήση εντομοαπωθητικών που έχουν καταχωρημένο από την EPA σύμβολο . Επιπλέον, θα πρέπει να φοριούνται μακρυμάνικα πουκάμισα και μακριά παντελόνια για να αποφεύγονται τα τσιμπήματα από μύγες της άμμου. Δεδομένου ότι οι αμμώδεις μύγες είναι πιο δραστήριες ιδίως την αυγή και το σούρουπο, οι υπαίθριες δραστηριότητες θα πρέπει να αποφεύγονται αυτή την περίοδο.

Πώς διαγιγνώσκεται η λοίμωξη από Bartonella bacilliformis

Μια λοίμωξη από Bartonella bacilliformis ανιχνεύεται συνήθως με καλλιέργεια αίματος ή με καλλιέργεια από δερματικές βλάβες. Ειδικά αντισώματα ή/και ανίχνευση μοριακού βιολογικού παθογόνου, για παράδειγμα με δοκιμή PCR, πρέπει να διαγνωστούν με ορολογική ανίχνευση.

Επιπλέον, είναι δυνατή η άμεση παρατήρηση των βακτηρίων σε επιχρίσματα περιφερικού αίματος. Η τελευταία διαγνωστική διαδικασία πραγματοποιείται κατά την οξεία φάση της λοίμωξης, δηλαδή τον πυρετό Oroya. Για το σκοπό αυτό, εξετάζεται μικροσκοπική ανίχνευση των ενδοερυθροκυτταρικών παθογόνων μικροοργανισμών στο επίχρισμα αίματος με τη βοήθεια της χρώσης Giemsa. Η ανίχνευση λοίμωξης από Bartonella bacilliformis μέσω βιοψίας είναι επίσης γενικά δυνατή μέσω χρώσης αργύρου των βακτηρίων με τη λεγόμενη μέθοδο Warthin-Starry.

Πώς αντιμετωπίζεται η λοίμωξη από Bartonella bacilliformis

Μια λοίμωξη από Bartonella bacilliformis αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά. Για το σκοπό αυτό μπορούν να συνταγογραφηθούν τα ακόλουθα αντιβιοτικά. Αυτά τα αντιβιοτικά είναι συνήθως αποτελεσματικά όχι μόνο για μια λοίμωξη Bartonella bacilliformis, αλλά και για άλλα παθογόνα Bartonella:

• Αμινογλυκοσίδες,
• Κεφαλοσπορίνες,
• Πενικιλλίνες,
• Τετρακυκλίνες.

 
Ωστόσο, ορισμένοι γιατροί προτιμούν τις κινολόνες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι λοιμώξεις από εντεροβακτήρια μπορεί να εμφανιστούν με τα αντιβιοτικά που αναφέρθηκαν παραπάνω .

Ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου και τα συμπτώματα που εμφανίζονται, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα περισσότερα από ένα αντιβιοτικά . Για τη θεραπεία, συνιστάται να συμβουλευτείτε έναν ειδικό για λοιμώδη νοσήματα. Συνήθως, μόνο ο πυρετός Oroya απαιτεί σε κάθε περίπτωση ιατρική θεραπεία. Ωστόσο, η θανατηφόρα του πυρετού Oroya είναι λίγο κάτω από 10%, ακόμη και με κατάλληλη θεραπεία. Εάν, από την άλλη πλευρά, η λοίμωξη δεν αντιμετωπιστεί καθόλου, το ποσοστό θνησιμότητας κυμαίνεται μεταξύ 40 και 85 τοις εκατό.

Το Verruga peruana μπορεί να αντιμετωπιστεί με το αντιβιοτικό ριφαμπίνη. Ωστόσο, δεδομένου ότι έχουν εμφανιστεί και περιπτώσεις νόσου στις οποίες η ριφαμπίνη οδήγησε σε αντοχή, μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναλλακτικά μακρολίδες. Το υπόσχεται παρόμοια αποτελεσματικότητα με τη ριφαμπίνη.