Τι είναι η Bartonella clarridgeiae

Η Bartonella clarridgeiae προέρχεται από το γένος Bartonella και είναι ένα αρνητικό κατά Gram βακτήριο . Το παθογόνο απομονώθηκε για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες . Πρόκειται για ζωονοσογόνο παθογόνο, δηλαδή βακτήριο που μπορεί να μεταδοθεί με φυσικό τρόπο μεταξύ του ανθρώπου και άλλων σπονδυλωτών. Το παθογόνο Bartonella clarridgeiae μπορεί να προκαλέσει τη λεγόμενη νόσο της γάτας. Ως εκ τούτου, οι ψύλλοι των γατών θεωρούνται οι κύριοι φορείς της Bartonella clarridgeiae.

Πώς απομονώθηκε το παθογόνο Bartonella clarridgeiae

Το παθογόνο Bartonella clarridgeiae απομονώθηκε από δείγματα αίματος των μολυσμένων γατών με τη βοήθεια εκχύλισης DNA. Με τη χρήση εμφωλευμένης PCR, το DNA των βακτηρίων Bartonella μπορούσε να ανιχνευθεί . Σε έναν άνθρωπο, μια ορολογική εξέταση απέδειξε ότι το παθογόνο Bartonella clarridgeiae ήταν αιτιολογικό για την ανάπτυξη της νόσου γάτας. Το βακτήριο μπόρεσε να ταυτοποιηθεί με βάση την ανάλυση της αλληλουχίας των τμημάτων γονιδίων που πολλαπλασιάστηκαν με PCR .

Πώς μεταδίδεται το παθογόνο Bartonella clarridgeiae στον άνθρωπο

Μια γάτα που έχει μολυνθεί με το παθογόνο Bartonella clarridgeiae μπορεί να μεταδώσει τη λοίμωξη στον άνθρωπο μέσω γρατζουνιών ή δαγκωμάτων. Είναι επίσης δυνατόν ο ψύλλος της γάτας, ο οποίος δρα ως φορέας, να μολύνει απευθείας τον άνθρωπο . Ωστόσο, αυτό είναι πολύ λιγότερο συνηθισμένο. Η μετάδοση παθογόνου Bartonella clarridgeiae από άνθρωπο σε άνθρωπο δεν έχει ακόμη παρατηρηθεί.

Σε ποιες κλινικές εικόνες μπορεί να οδηγήσει μια λοίμωξη από το παθογόνο Bartonella clarridgeiae στον άνθρωπο

Η Bartonella clarridgeiae είναι ύποπτη για την πρόκληση ορισμένων περιπτώσεων της λεγόμενης νόσου γάτας (CSD) στον άνθρωπο, την οποία η μολυσμένη γάτα μπορεί να μεταδώσει στον άνθρωπο με ξύσιμο ή δάγκωμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η νόσος της γάτας στον άνθρωπο είναι καλοήθης και επουλώνεται αυθόρμητα. Σε ανοσοκατεσταλμένους ανθρώπους, ωστόσο, η νόσος μπορεί να λάβει και σοβαρή πορεία. Σε αυτή την περίπτωση, η αντιβιοτική θεραπεία είναι απαραίτητη . Η νόσος της γάτας είναι αρκετά σπάνια.

Ποια είναι τα συμπτώματα της νόσου της γάτας στον άνθρωπο

Η νόσος της γάτας προκαλεί πολύ διαφορετικά συμπτώματα στον άνθρωπο, ορισμένα από τα οποία είναι αρκετά απροσδιόριστα:

• παροδικός πυρετός,
• Διόγκωση των λεμφαδένων (λεμφαδενοπάθεια),
• Αποστήματα σε διάφορα όργανα,
• Μόλυνση του εσωτερικού χιτώνα της καρδιάς (ενδοκαρδίτιδα),
• κεντρικά νευρικά συμπτώματα.

 
Επομένως, καλό είναι να διευκρινιστούν τα συμπτώματα από γιατρό , ειδικά αν υπάρχει γάτα στο σπίτι ή αν κάποιος υποψιάζεται ότι έχει μολυνθεί από τη νόσο της γάτας. Μια λοίμωξη Bartonelle clarridgeiae στον άνθρωπο μπορεί επίσης να είναι ασυμπτωματική σε πολλές περιπτώσεις και μπορεί επίσης να εξαφανιστεί αυθόρμητα χωρίς θεραπεία .

Πώς διαγιγνώσκεται η νόσος των αιλουροειδών στον άνθρωπο

Για να μπορέσει να διαγνωστεί η νόσος της γάτας, απαιτείται δείγμα αίματος και εξέταση αίματος. Εάν ο ανθρώπινος οργανισμός έχει έρθει σε επαφή με το παθογόνο Bartonella, έχει αναπτύξει ειδικά αντισώματα κατά του βακτηρίου, τα οποία μπορούν να ανιχνευθούν στο αίμα. Χρησιμοποιώντας ειδικές διαδικασίες, είναι πλέον δυνατή ακόμη και η ανίχνευση του παθογόνου Bartonella σε δείγματα αίματος ή ιστών.

Εκτός από ένα δείγμα αίματος, είναι επίσης δυνατή η καλλιέργεια του παθογόνου βακτηρίου Bartonella από ένα δείγμα αίματος . Ωστόσο, η λεγόμενη καλλιέργεια έχει το μειονέκτημα ότι το αποτέλεσμα είναι διαθέσιμο μόνο μετά από αρκετές εβδομάδες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να είναι απαραίτητη η λήψη δείγματος ιστού (βιοψία) από διογκωμένο λεμφαδένα, προκειμένου να γίνει αξιόπιστη διάγνωση.

Πώς αντιμετωπίζεται η νόσος της γάτας στους ανθρώπους

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η νόσος της γάτας δεν απαιτεί καμία απολύτως θεραπεία , ιδίως επειδή συχνά είναι ασυμπτωματική. Εάν εμφανιστούν συμπτώματα όπως πυρετός ή πόνος, συμβατικά παυσίπονα, όπως η ιβουπροφαίνη, αλλά και ψυκτικές κομπρέσες των διογκωμένων λεμφαδένων μπορούν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα. Εάν τα συμπτώματα διαρκούν περισσότερο ή τα συμπτώματα είναι πολύ σοβαρά, οι γιατροί μπορούν επίσης να συνταγογραφήσουν αντιβιοτικά για να συντομεύσουν την πορεία της νόσου.

Ποιες επιπλοκές μπορεί να προκύψουν από μια λοίμωξη Bartonella clarridgeiae στον άνθρωπο

Σε πολλές περιπτώσεις, η ασθένεια της γάτας είναι ακίνδυνη στον άνθρωπο. Επιπλοκές εμφανίζονται μόνο εάν οι παθογόνοι μικροοργανισμοί Bartonella έχουν μολύνει την καρδιά, τους πνεύμονες ή τα οστά και έχουν προκαλέσει φλεγμονή εδώ. Δεδομένου ότι τα βακτήρια Bartonella επιτίθενται επίσης στα ερυθρά αιμοσφαίρια, αυτά μπορεί να καταστραφούν. Εάν τα παθογόνα Bartonella clarridgeiae έχουν πολλαπλασιαστεί υπερβολικά στο αίμα, αυξάνεται ο κίνδυνος δηλητηρίασης του αίματος, της λεγόμενης σήψης, και αναιμίας. Δεδομένου ότι η σήψη μπορεί να λάβει απειλητικές για τη ζωή διαστάσεις , πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως από γιατρό.

Σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως οι ασθενείς με HIV, τα παθογόνα Bartonella μπορούν να προκαλέσουν τη λεγόμενη βακτηριακή αγγειμάτωση. Στην περίπτωση αυτή, τα βακτήρια πολλαπλασιάζονται στα μικρότερα αιμοφόρα αγγεία του δέρματος, αλλά μπορούν επίσης να εισχωρήσουν στα όργανα. Το ήπαρ, ο σπλήνας ή/και τα μάτια προσβάλλονται ιδιαίτερα συχνά. Ωστόσο, οι λεμφαδένες και το νευρικό σύστημα μπορούν επίσης να προσβληθούν με ιδιαίτερο τρόπο σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα . Ένα σημάδι της παρουσίας βακτηριακής αγγειωμάτωσης είναι η ανάπτυξη μικροσκοπικών αιμοφόρων αγγείων. Αυτά εμφανίζονται στη συνέχεια κάτω από το δέρμα ως μικρά σκούρα κόκκινα ή μωβ οζίδια και εμφανίζονται είτε μεμονωμένα είτε σε ομάδες. Είναι δυνατόν να εξαπλωθούν σε ολόκληρο το σώμα και να διαρραγούν στην πορεία της νόσου. Σε αυτή την περίπτωση εμφανίζονται αιμορραγία και φλεγμονή. Σε περίπτωση που τα μικρά αιμοφόρα αγγεία στο ήπαρ αναπτύξουν , μπορεί επίσης σε ορισμένες περιπτώσεις να σχηματιστούν μικρές κοιλότητες γεμάτες αίμα, λεγόμενες κύστεις.

Πώς μπορεί να προληφθεί η νόσος της γάτας

Στις οικόσιτες γάτες, πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα ώστε το ζώο να μην έχει ψύλλους . Αυτό ισχύει ιδιαίτερα αν πρόκειται για γάτα που έχει πρόσβαση σε εξωτερικούς χώρους. Θα πρέπει επίσης να αποφεύγεται η επαφή με άγριες γάτες . Οι άνθρωποι με ανοσολογικές ανεπάρκειες θα πρέπει καλύτερα να μείνουν εντελώς μακριά από τις γάτες για να αποφύγουν τη μόλυνση.