Ποιο είναι το παθογόνο Bartonella schoenbuchensis

Η Bartonella schoenbuchensis προέρχεται από το γένος Bartonella και είναι ένα βακτήριο . Το παθογόνο θα μπορούσε να απομονωθεί από το λεγόμενο red deer ked (Lipoptena cervi). Το παθογόνο Bartonella schoenbuchensis, το οποίο συχνά προκαλεί βακτηριαιμία (παρουσία βακτηρίων στην κυκλοφορία του αίματος) σε μηρυκαστικά, μπορεί να προκαλέσει δερματίτιδα του deer ked στον άνθρωπο.

Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί ιστολογικά το παθογόνο Bartonella schoenbuchensis

Θα μπορούσε να αποδειχθεί ότι το παθογόνο Bartonella schoenbuchensis έχει στενότερη συγγένεια με το B. bacilliformis. Πρόκειται για ένα σημαντικό παθογόνο για τον άνθρωπο που είναι γνωστό ότι μεταδίδεται μια μύγα, πιο συγκεκριμένα η μύγα της άμμου Lutzomyia verrucarum, . Τα στελέχη Bartonella schoenbuchensis χαρακτηρίζονται από σημαντική ετερογένεια. Εδώ, για παράδειγμα, αξίζει να αναφερθούν οι αλληλουχίες gltA τους.

Πώς μεταδίδεται το παθογόνο Bartonella schoenbuchensis στον άνθρωπο

Το κόκκινο ελάφι ked (Lipoptena cervi) θεωρείται ο φορέας του παθογόνου Bartonella schoenbuchensis. Πρόκειται για αιματοφάγο ψείρα μύγα που εμφανίζεται κυρίως σε ελάφια, ζαρκάδια, ελάφια και άγρια θηράματα . Η ψείρα του κόκκινου ελαφιού είναι ευρέως διαδεδομένη στην Ευρώπη, τη Σιβηρία και τη βόρεια Κίνα , αλλά συναντάται επίσης σε ελάφια, ελάφια, βοοειδή και άλογα στη Βόρεια Αμερική. Μελέτες είναι πλέον σε θέση να αποδείξουν ότι τα ελαφοκέφαλα των ζαρκαδιών και των κόκκινων ελαφιών από τη Γερμανία είναι επίσης συχνά μολυσμένα με παθογόνα Bartonella schoenbuchensis. Το παθογόνο αποικίζει κυρίως το μέσο έντερο των αρθροπόδων.

Ο αιτιολογικός παράγοντας της νόσου είναι ακόμη άγνωστος, αλλά οι ερευνητές υποθέτουν, με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα, ότι η μετάδοση με τον μολυσματικό παράγοντα γίνεται είτε μέσω ενός βακτηρίου είτε μέσω ενός παρασίτου. Υπάρχει σημαντικός κίνδυνος μετάδοσης στον άνθρωπο μέσω του δαγκώματος μολυσμένου ελαφιού. Όταν ο παθογόνος παράγοντας μεταδίδεται στον άνθρωπο, τα εκτοπαράσιτα απορροφούν αίμα μέσα σε 15 έως 25 λεπτά. Τις περισσότερες φορές, ο ασθενής δεν αντιλαμβάνεται τίποτα, καθώς το δάγκωμα είναι ελάχιστα αισθητό και αφήνει ελάχιστα ίχνη πίσω του. Ωστόσο, μετά από περίπου τρεις ημέρες, σχηματίζεται μια σκληρή, κοκκινισμένη συρρίκνωση στο σημείο του δαγκώματος.

Ποια συμπτώματα προκαλεί η λοίμωξη από Bartonella schoenbuchensis

Η δερματίτιδα από την ψείρα του ελάφιου συνοδεύεται από το σχηματισμό συρίγγου στο σημείο της ένεσης. Συνήθως, η οίδημα συνοδεύεται από κνησμό, ο οποίος συχνά είναι πολύ έντονος και διαρκεί συνήθως μεταξύ 14 και 20 ημερών . Σε ορισμένες περιπτώσεις, η φαγούρα βλατίδα μπορεί να παραμείνει ακόμη και για ένα έτος. Οι γιατροί αναφέρονται σε αυτό ως μια λεγόμενη δερματίτιδα Hirschked, οι βλάβες της οποίας εμφανίζουν εναποθέσεις C3 στα δερματικά αγγεία, οι οποίες μπορεί να συνοδεύονται από τα ακόλουθα συμπτώματα :

• επώδυνα δερματικά εξανθήματα με τη μορφή φλυκταινών,μερικές φορές ακόμη και με τη μορφή οιδήματος και/ή πύρωσης,
• Επεισόδια πυρετού,
• χρόνια κόπωση,
• Μυϊκός πόνος

 
Στην ακραία περίπτωση, μια λοίμωξη από Bartonella schoenbuchensis λέγεται επίσης ότι μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας επικίνδυνης φλεγμονής της καρδιάς (ενδοκαρδίτιδα). Ωστόσο, οι επιστήμονες εξακολουθούν να διαφωνούν σχετικά με το αν μια λοίμωξη από Bartonella schoenbuchensis μπορεί πράγματι να θεωρηθεί υπεύθυνη για την ενδοκαρδίτιδα.

Είναι ακόμη άγνωστο αν το παθογόνο Bartonella schoenbuchensis μπορεί ακόμη και να προκαλέσει περαιτέρω βλάβες στον ανθρώπινο οργανισμό. Οι ερευνητές δεν μπορούν να το αποκλείσουν και μάλιστα θεωρούν πιθανό το ενδεχόμενο το παθογόνο να προκαλέσει προσβολή των καρδιακών βαλβίδων και έτσι να προκαλέσει ενδοκαρδίτιδα .

Πόσο επικίνδυνο είναι το τσίμπημα της μύγας της ψείρας των ελαφιών (Lipotena cervi)

Το επικίνδυνο με τη μύγα της ψείρας των ελαφιών είναι ότι το τσίμπημά της συχνά δεν γίνεται αντιληπτό . Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η μύγα της ψείρας των ελαφιών τσιμπάει την καρδιά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η μύγα της ψείρας του ελαφιού, μόλις εγκατασταθεί στον ξενιστή, χάνει τα φτερά της για να δαγκώσει επίπεδα στην επιφάνεια του δέρματος. Η μύγα της ψείρας του ελάφιου έχει ισχυρά αγκάθια στα πόδια της, γεγονός που καθιστά σχεδόν αδύνατο να απαλλαγεί κανείς από το παράσιτο με το τίναγμα. Η μύγα της ψείρας ζει από τότε ως αιμοβόρο έντομο πάνω στον ξενιστή μέχρι το θάνατό της. Με προσδόκιμο ζωής περίπου δεκατριών μηνών, μιλάμε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στον άνθρωπο, η μύγα της ψείρας του ελαφιού εγκαθίσταται κυρίως στις τρίχες του κεφαλιού ή/και στην περιοχή του λαιμού.

Ποιος κινδυνεύει ιδιαίτερα

Στο της μετάδοσης της νόσου, κινδυνεύει πολύ λιγότερο ο περιστασιακός περιπατητής του δάσους παρά η ομάδα των ατόμων που εργάζονται στο δάσος. Σε αυτούς περιλαμβάνονται, για παράδειγμα, οι δασολόγοι. Τα άτομα με μακριά μαλλιά κινδυνεύουν περισσότερο, επειδή η μύγα της ψείρας των ελαφιών προτιμά να εγκαθίσταται στην περιοχή του λαιμού ή/και του κεφαλιού. Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή τα παράσιτα μπορούν να συρθούν πιο γρήγορα εδώ και έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να τσιμπήσουν γρήγορα σε αυτή την περιοχή του σώματος. Εάν έχετε ασαφή συμπτώματα της νόσου και βρίσκεστε στο δάσος για μεγάλο χρονικό διάστημα, συνιστάται να σκεφτείτε και το ενδεχόμενο νόσου με εξωτική μόλυνση και στη συνέχεια να πραγματοποιήσετε τις κατάλληλες εξετάσεις για να βρείτε τη διάγνωση.

Πώς διαγιγνώσκεται η δερματίτιδα Hirschked

Για τη διάγνωση της δερματίτιδας Hirschked, συνιστάται μια δερματική εξέταση. Επιπλέον, οι ασθενείς παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα ανοσοσφαιρίνης Ε (IgE) στον ορό στο 57% όλων των περιπτώσεων της νόσου. Με βάση αυτά τα αποτελέσματα, θεωρείται ότι στην παθογένεια της νόσου εμπλέκονται κυτταροδιαμεσολαβούμενοι ανοσοποιητικοί μηχανισμοί καθώς και η ανοσοσφαιρίνη Ε (IgE).

Πώς αντιμετωπίζεται η δερματίτιδα Hirschked

Μια μύγα ψείρα του ελαφιού μπορεί να αφαιρεθεί χωρίς προβλήματα μόνο εάν δεν έχει ακόμη προσκολληθεί. Εάν η απομάκρυνση της μύγας ψείρας του ελαφιού είναι επιτυχής, συνιστάται η σύνθλιψη ή η καύση της. Διαφορετικά, η ακόμα ζωντανή μύγα της ψείρας του ελαφιού θα αναζητήσει γρήγορα τον επόμενο ξενιστή. Το σημείο της παρακέντησης πρέπει να απολυμαίνεται και να ψύχεται σε κάθε περίπτωση . Είναι επίσης σημαντικό να μην ξύνετε το τσίμπημα για να αποφύγετε την είσοδο βακτηρίων στο τραύμα και την πρόκληση μόλυνσης.

Οι σπιτικές θεραπείες, όπως τα αιθέρια έλαια με σιτρονέλα, γαρίφαλο, δεντρολίβανο ή λεβάντα, μπορούν να βοηθήσουν κατά του κνησμού.