Τι είναι οι εντερικοί πολύποδες

Οι εντερικοί πολύποδες είναι προεξοχές του εντερικού βλεννογόνου που είτε προκαλούνται από ορισμένες ασθένειες είτε σχηματίζονται χωρίς αναγνωρίσιμη αιτία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι εντερικοί πολύποδες παραμένουν ασυμπτωματικοί και ανακαλύπτονται κατά τη διάρκεια μιας κολονοσκόπησης. Περίπου το ένα τρίτο των ατόμων άνω των 60 ετών αναπτύσσουν εντερικούς πολύποδες. Οι εντερικοί πολύποδες αφαιρούνται συνήθως χειρουργικά (πολυπεκτομή) προληπτικά, διότι μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο του εντέρου.

Πώς αναπτύσσονται οι εντερικοί πολύποδες και ποιες μορφές μπορεί να πάρουν

Οι εντερικοί πολύποδες συχνά σχηματίζονται στο παχύ έντερο ή/και στο ορθό. Στο 70 τοις εκατό όλων των περιπτώσεων, αποτελούνται από έναν τύπο ιστού όπως ο αδενικός ιστός του εντερικού βλεννογόνου και σχηματίζουν τα λεγόμενα αδενώματα. Ένα αδένωμα είναι μια καλοήθης κυτταρική δομή που μπορεί, ωστόσο, να εκφυλιστεί σε καρκίνο. Οι πολύποδες μπορεί γενικά να έχουν επίπεδο σχήμα στον εντερικό βλεννογόνο, να συνδέονται με τον εντερικό βλεννογόνο μέσω ενός μίσχου ή να έχουν δασώδη εμφάνιση. Οι γιατροί διακρίνουν επίσης μεταξύ μεμονωμένων πολυπόδων ή της παρουσίας πολυάριθμων πολυπόδων του παχέος εντέρου (πολυποδίαση).

Ποιοι είναι οι διάφοροι τύποι πολυπόδων του παχέος εντέρου

Οι γιατροί διακρίνουν μεταξύ των ακόλουθων μορφών εντερικών πολυπόδων:

• νεοπλασματικοί εντερικοί πολύποδες: Περιλαμβάνει, για παράδειγμα, ένα αδένωμα που σχηματίζεται στο έντερο χωρίς αναγνωρίσιμη αιτία.
• μη νεοπλασματικοί εντερικοί πολύποδες: Αυτή η μορφή εντερικών πολυπόδων προκαλείται από φλεγμονή, για παράδειγμα. Στους μη νεοπλασματικούς εντερικούς πολύποδες περιλαμβάνονται, για παράδειγμα, οι χαμαρωτοί πολύποδες, οι οποίοι προκύπτουν από διάσπαρτα γεννητικά κύτταρα και είναι συνήθως συγγενείς.
• Λιπώματα: Προέρχονται από κύτταρα του λιπώδους ιστού.

Πώς μπορούν να προληφθούν οι εντερικοί πολύποδες

Δεδομένου ότι οι εντερικοί πολύποδες είναι πιο συχνοί στις δυτικές χώρες απ' ό,τι, για παράδειγμα, στις ασιατικές περιοχές, οι γιατροί υποψιάζονται ότι ο δυτικός τρόπος ζωής συμβάλλει στην ανάπτυξη εντερικών πολυπόδων. Αυτό περιλαμβάνει τροφές που είναι πολύ λιπαρές και πλούσιες σε ζάχαρη, καθώς και αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ και νικοτίνης. Επιπλέον, η έλλειψη άσκησης και γενετικοί παράγοντες, όπως η μάλλον σπάνια οικογενής αδενωματώδης πολυποδίαση (FAP), μπορούν επίσης να συμβάλουν.

Ποια συμπτώματα προκαλούν οι εντερικοί πολύποδες

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι εντερικοί πολύποδες δεν προκαλούν κανένα σύμπτωμα. Ωστόσο, εάν υπάρχει η λεγόμενη πολυποδίαση, δηλαδή εάν υπάρχουν πολλοί πολύποδες στο έντερο, ο ασθενής μπορεί να υποφέρει από διάρροια και κοιλιακές κράμπες. Δεδομένου ότι οι εντερικοί πολύποδες μπορεί περιστασιακά να αιμορραγούν, ο ασθενής μπορεί επίσης να παρατηρήσει έναν κοκκινωπό αποχρωματισμό στα κόπρανα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, το αίμα δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι και μπορεί να ανιχνευθεί μόνο με τις λεγόμενες ανοσολογικές εξετάσεις κοπράνων (iFOBT). Είναι επίσης πιθανό οι εντερικοί πολύποδες να προκαλέσουν συμπτώματα αναιμίας, τα οποία περιλαμβάνουν αίσθημα ζάλης ή αδυναμίας.

Πώς διαγιγνώσκονται οι πολύποδες του εντέρου

Οι πολύποδες του εντέρου διαγιγνώσκονται συνήθως τυχαία, για παράδειγμα μέσω μιας κολονοσκόπησης. Ιδιαίτερα σε προχωρημένη ηλικία, η κολονοσκόπηση θα πρέπει επομένως να γίνεται τακτικά, επειδή οι εντερικοί πολύποδες συνήθως δεν προκαλούν δυσφορία, αλλά αυξάνουν τον κίνδυνο καρκίνου του εντέρου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι εντερικοί πολύποδες στο ορθό μπορούν ήδη να απεικονιστούν με υπερηχογράφημα ή ακόμη και να ψηλαφηθούν με ψηφιακή εξέταση του ορθού (DRU).

Πώς αντιμετωπίζονται οι πολύποδες του εντέρου

Οι εντερικοί πολύποδες μπορεί να εκφυλιστούν σε καρκίνο, γι' αυτό και ο γιατρός θα αφαιρέσει τους πολύποδες μέσω μιας κολονοσκόπησης (πολυπεκτομή) προληπτικά. Η ακριβής διαδικασία εξαρτάται από το μέγεθος των εντερικών πολυπόδων. Εάν ο πολύποδας έχει μέγεθος μικρότερο από πέντε χιλιοστά, μπορεί συνήθως να αφαιρεθεί με λαβίδα βιοψίας. Οι μεγαλύτεροι εντερικοί πολύποδες, από την άλλη πλευρά, μπορούν να αφαιρεθούν με ηλεκτρική παγίδα, εφόσον δεν είναι άμεσα συνδεδεμένοι με τον βλεννογόνο. Σε αυτή την περίπτωση, είναι απαραίτητη η κολονοσκόπηση με μια μικρή χειρουργική επέμβαση (transanal endoscopic microsurgery, TEM).