Προς το τέλος του 18ου αιώνα, οι ασθένειες που εισήγαγαν οι Ευρωπαίοι μετανάστες, αλλά και η στοχευμένη εκδίωξη και η αναγκαστική αφομοίωση των παιδιών των ιθαγενών, εξαφάνισαν μεγάλο μέρος του αρχικού πληθυσμού της Αυστραλίας και μαζί του ένα σημαντικό μέρος του πολιτισμού τους που μεταβιβάστηκε από γενιά σε γενιά.

 

Αναζητώντας τις ρίζες τους, οι απόγονοι των ιθαγενών ανακαλύπτουν ολοένα και περισσότερο τους παλιούς μύθους και εμπνέονται από αυτούς να ακολουθήσουν τα ίχνη των προγόνων τους στην Ονειρική Εποχή.

Ονειρική Εποχή και Ονειρικά Μονοπάτια

Ο όρος "Ονειρική Εποχή" αντιπροσωπεύει αφενός το μακρινό παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα το παρόν και όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο αποτελούν επίσης μέρος της Ονειρικής Εποχής.

 

Στην αρχή, οι άνθρωποι, τα ζώα και τα πνευματικά όντα σχημάτιζαν ένα μεγάλο σύνολο πριν τα πνευματικά όντα της δημιουργίας ονειρευτούν τον κόσμο και δημιουργήσουν το σύμπαν, τα ζώα και τα φυτά.

 

Διαμόρφωσαν τη γη και την εμπιστεύτηκαν στους ανθρώπους:

 

Σε κάθε φυλή δόθηκε η δική της περιοχή, με την οποία έγινε ένα και συνδέεται για πάντα. Το συνακόλουθο καθήκον της φροντίδας για τη φύση αποτελεί ουσιώδες μέρος της κοσμοθεωρίας των Αβοριγίνων.

 

Ακόμα και σήμερα, όλα είναι ένα και μπορούν να μεταμορφωθούν σε κάτι άλλο: το πνεύμα ενός νεκρού μπορεί να αναγεννηθεί ως ζώο, φυτό ή ακόμα και ως πέτρα.

Τα τοτέμ με τη μορφή ζώων, φυτών, αντικειμένων ή φυσικών φαινομένων ενσαρκώνουν τη συγγένεια του ατόμου με τη μορφή τοτέμ - και συνεπώς με τη φύση - και ενισχύουν την πνευματική σύνδεση με τους προγόνους. Τα τοτέμ θεωρούνται ιερά και παίζουν σημαντικό ρόλο σε επακριβώς καθορισμένες τελετές και τελετουργίες μέσω των οποίων οι Αβορίγινες μπορούν να εισέλθουν ανά πάσα στιγμή στον Ονειρόχρονο και να συμμετάσχουν στην πνευματική ενέργεια των πλασμάτων της δημιουργίας.

Όλοι οι κανόνες και οι νόμοι - υπάρχουν αντίστοιχες οδηγίες για κάθε πιθανό γεγονός - ανάγονται επίσης στα πνευματικά όντα του Ονειρόχρονου. Μάταια αναζητά κανείς γραπτές καταγραφές στον πολιτισμό των Αβοριγίνων, οι παραδοσιακές γνώσεις μεταδίδονται αποκλειστικά προφορικά και συχνά πολύ εκφραστικά με χορούς, τραγούδια, θεατρικά έργα και μουσική.

Για να λάβουν πνευματική ενέργεια, οι Αβοριγίνες επισκέπτονται συχνά ιερούς τόπους όπου η πνευματική δύναμη των πλασμάτων της δημιουργίας γίνεται ιδιαίτερα αισθητή. Ένας από αυτούς τους ιερούς τόπους είναι ο περίφημος βράχος Ayers Rock, που ονομάζεται"Uluru" στη γλώσσα των Αβοριγίνων. Το ιερό βουνό είναι η πατρίδα του φιδιού Ουράνιο Τόξο, το οποίο θεωρείται το σημαντικότερο πλάσμα των Αβοριγίνων.

Στα μονοπάτια των ονείρων, οι Αβοριγίνες δεν περπατούν πνευματικά γοητευμένοι μόνο στον ονειρικό χρόνο, αλλά και στην πραγματική ζωή.

 

Οι λεγόμενες "γραμμές τραγουδιών" χρησιμεύουν ως προσανατολισμός στους παραδοσιακούς περιπάτους ("walkabouts"): τραγουδώντας μια επακριβώς καθορισμένη ακολουθία τραγουδιών που περιέχουν ορόσημα και άλλα χρήσιμα στοιχεία, οι Αβορίγινες καταφέρνουν να περιηγηθούν σε ολόκληρη την ήπειρο.

Υγεία και ασθένεια

Ηασθένεια θεωρείται από τους Αβορίγινες της Αυστραλίας ως απουσία υγείας και συνεπώς ως αφύσικο φαινόμενο.

 

Η θεραπεία δεν επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, αλλά στην εξεύρεση των αιτιών του πόνου. Εξετάζονται όλες οι πτυχές της ζωής: Η σχέση του ατόμου και της κοινότητας με τους ζωντανούς και τους νεκρούς, η επιρροή των δημιουργών και των τοτέμ, οι ανωμαλίες στην περιοχή ή στη χώρα συνολικά.

Πολυάριθμοι κανόνες βοηθούν στη διατήρηση της ευεξίας και στην αποφυγή της ασθένειας:

• "Είναι απαραίτητο να κάνετε τα σωστά πράγματα,
• να τρώτε τη σωστή τροφή,
• να επιλέγετε τον σωστό χρόνο και τη σωστή κατεύθυνση,
• να βρούμε το σωστό μέρος για να κοιμηθούμε,
• να είσαι με τον κατάλληλο σύντροφο..,
• να ζεις στο σωστό μέρος με τους σωστούς ανθρώπους..,
• και να ενεργείς και να σκέφτεσαι πάντα σωστά"

Αν οι ασθένειες εμφανιστούν παρά την τήρηση των κανόνων, οι σαμάνοι και οι γυναίκες που είναι ειδικευμένες στη θεραπεία μπορούν να αντλήσουν από έναν πλούτο φαρμακευτικών βοτάνων, καθώς και από τελετουργίες και μαγεία.

 

Στόχος κάθε θεραπείας είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ ψυχής και σώματος.

Γέννηση και θάνατος

Στη φαντασία των Αβοριγίνων, κάθε μελλοντικό παιδί υπάρχει ήδη ως πνευματικό παιδί, το οποίο καθορίζει το ίδιο τον χρόνο κατά τον οποίο θα αναζητήσει τους γονείς του ή θα βρεθεί από αυτούς. Αν μια γυναίκα αισθάνεται την επιθυμία να συλλάβει ένα παιδί, μπορεί να επισκεφθεί έναν ιερό τόπο -όπως μια σπηλιά γονιμότητας- και να προσπαθήσει να προσελκύσει ένα πνευματικό παιδί στη μήτρα της. Μερικές φορές ένα πνευματικό παιδί εμφανίζεται επίσης στον μελλοντικό του πατέρα και μεταβιβάζεται από αυτόν στη μητέρα. Οι σοφές γυναίκες συμβουλεύονται σε περιπτώσεις ανεκπλήρωτης επιθυμίας για παιδιά: Μυστηριώδεις τελετές που πραγματοποιούνται σε ιερούς χώρους υποτίθεται ότι βοηθούν στην επίτευξη της πολυπόθητης εγκυμοσύνης. Δεν είναι ασυνήθιστο να συμβεί πράγματι η πολυπόθητη σύλληψη.

Οι Αβορίγινες αντιλαμβάνονται τον θάνατο ως αναπόφευκτο μέρος της ζωής προκειμένου να γεννηθεί νέα ζωή. Κατά το θάνατο, το πνευματικό και το φυσικό μέρος του ανθρώπου διαχωρίζονται το ένα από το άλλο:

 

Το φυσικό μέρος παραμένει ως ένα άδειο κέλυφος, ενώ το πνεύμα εισέρχεται στην Ονειρική Εποχή και αποκτά την αθανασία.

Εν ευθέτω χρόνω, το πνεύμα θα επιστρέψει από τον ονειρικό χρόνο και θα ζωντανέψει ένα ανθρώπινο ον, ένα ζώο ή ένα φυτό. Με κάθε θάνατο κλείνει έτσι ένας κύκλος, ο οποίος είναι ταυτόχρονα η αρχή ενός νέου.