Τι είναι η ιλαρά

Η ιλαρά είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική, εμπύρετη λοίμωξη με ιούς. Η ασθένεια αυτή προκαλείται από τους ομώνυμους ιούς της ιλαράς. Τις περισσότερες φορές, η νόσος ξεκινά με συμπτώματα που μοιάζουν με τη γρίπη. Στην πορεία της νόσου , αναπτύσσεται το χαρακτηριστικό εξάνθημα ιλαράς. Η νόσος της ιλαράς είναι ιδιαίτερα συχνή σε παιδιά ηλικίας κάτω των πέντε ετών.

Πώς μεταδίδεται η ιλαρά

Οι ιοί της ιλαράς εξαπλώνονται σε όλο τον κόσμο και δεν έχουν εποχιακή αιχμή. Η μετάδοση γίνεται μέσω της μόλυνσης με σταγονίδια , πράγμα που σημαίνει ότι τα άτομα που έχουν μολυνθεί μεταδίδουν τα σταγονίδια σάλιου που περιέχουν τον ιό όταν φτερνίζονται, βήχουν και μιλούν. Άλλα, ακόμα υγιή άτομα τα εισπνέουν και μολύνονται από τους ιούς. Μόλις οι ιοί έρθουν σε επαφή με τους βλεννογόνους της αναπνευστικής οδού, μπορούν να μολύνουν το άτομο και άλλους. Οι ιοί μπορούν να επιβιώσουν στον κανονικό ατμοσφαιρικό αέρα για έως και δύο ώρες. Αλλά η ιλαρά μπορεί επίσης να μεταδοθεί μέσω επιχρίσματος. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, όταν ένα προσβεβλημένο άτομο μεταδίδει το μολυσματικό έκκριμα από το λαιμό και τη μύτη σε επιφάνειες όπως πόμολα, μαχαιροπήρουνα ή παρόμοια.

Πόσο διαρκεί η περίοδος επώασης της ιλαράς και πόσο καιρό είναι κανείς μεταδοτικός

Σε γενικές γραμμές, οκτώ έως δέκα ημέρες μεσολαβούν από τη μόλυνση με ιλαρά έως την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων. Το τυπικό δερματικό εξάνθημα αρχίζει συνήθως περίπου δύο εβδομάδες μετά τη μόλυνση. Ένα μολυσμένο άτομο εξακολουθεί να είναι μεταδοτικό περίπου τρεις έως πέντε ημέρες πριν από το ξέσπασμα του εξανθήματος και περίπου τέσσερις ημέρες μετά. Ο υψηλότερος κίνδυνος μόλυνσης είναι λίγο πριν από το ξέσπασμα του εξανθήματος.

Ποια είναι τα συμπτώματα της ιλαράς

Η λοίμωξη με ιλαρά εξελίσσεται συνήθως μέσω των ακόλουθων δύο σταδίων:

• Το πρόδρομο στάδιο και το στάδιο
• Κύριο στάδιο.

 
Το πρόδρομο στάδιο:

Το πρώτο στάδιο της νόσου αρχίζει με ελαφρύ πυρετό, ξηρό βήχα, πονόλαιμο και ρινική καταρροή. Το πρόσωπο φαίνεται συνήθως πολύ φουσκωμένο. Άλλα πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν πονοκέφαλο, κοιλιακό άλγος, κόπωση, διάρροια και δυσκοιλιότητα. Δεν είναι ασυνήθιστο να εμφανιστούν συμπτώματα όπως φωτοφοβία και επιπεφυκίτιδα . Επιπλέον, σε αυτή την πρώιμη φάση, εμφανίζονται οι χαρακτηριστικές κηλίδες Koplik στον βλεννογόνο του στόματος. Πρόκειται για μικρές κόκκινες κηλίδες με λευκό κέντρο. Εμφανίζονται συχνότερα μεταξύ της τρίτης και τέταρτης ημέρας της νόσου . Εμφανίζονται κυρίως στον βλεννογόνο του μάγουλου και στην περιοχή των γομφίων. Από την τρίτη ημέρα μετά τη μόλυνση, ολόκληρος ο βλεννογόνος του φάρυγγα και του στόματος κοκκινίζει . Ο πυρετός ανεβαίνει πολύ υπερβολικά. Το προκαταρκτικό στάδιο διαρκεί περίπου τρεις έως τέσσερις ημέρες. Μετά από αυτό, ο πυρετός μειώνεται και πάλι αρχικά.

Το κύριο στάδιο:

Σε αυτό το στάδιο, ο πυρετός ανεβαίνει και πάλι πολύ απότομα. Σχηματίζεται το χαρακτηριστικό εξάνθημα της ιλαράς. Το εξάνθημα αυτό χαρακτηρίζεται από τρία έως έξι χιλιοστά μεγάλα, έντονα κόκκινα στίγματα που συγχωνεύονται μεταξύ τους . Συνήθως σχηματίζονται αρχικά πίσω από τα αυτιά και στη συνέχεια εξαπλώνονται σε όλο το σώμα. Μόνο τα πέλματα των ποδιών και οι παλάμες των χεριών γλιτώνουν. Μέσα σε λίγες ημέρες, αυτές σκουραίνουν και γίνονται καστανό-μωβ. Μετά από επτά ημέρες το αργότερο, οι κηλίδες αυτές εξαφανίζονται και πάλι, με την ίδια ακριβώς σειρά που εμφανίστηκαν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μπορεί να εμφανιστεί απολέπιση του δέρματος . Αλλά αυτό είναι επίσης ένα σημάδι ότι η νόσος επουλώνεται. Μπορεί να χρειαστούν έως και δύο εβδομάδες προτού το άτομο αισθανθεί ότι έχει αναρρώσει πλήρως. Το ανοσοποιητικό σύστημα πρέπει να καταπολεμήσει τα επακόλουθα για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Είστε πολύ πιο ευάλωτοι σε άλλες λοιμώξεις για έως και έξι εβδομάδες.

Πώς διαγιγνώσκεται η ιλαρά

Τα συμπτώματα της νόσου, ιδίως το τυπικό δερματικό εξάνθημα, δίνουν ήδη ένα γιατρό σημαντικές ενδείξεις για την ιλαρά. Ωστόσο, υπάρχουν ασθένειες όπως η δακτυλίτιδα, η ερυθρά ή η οστρακιά, οι οποίες προκαλούν παρόμοια συμπτώματα. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να διενεργηθεί εργαστηριακή εξέταση για να αποκλειστεί τυχόν σύγχυση. Κατά κανόνα, αναζητούνται ορισμένα αντισώματα στο αίμα, προκειμένου να ληφθούν αξιόπιστα στοιχεία .

Πώς αντιμετωπίζεται η ιλαρά

Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για την ιλαρά . Μόνο τα συμπτώματα ανακουφίζονται και υποστηρίζεται η διαδικασία επούλωσης. Αυτό γίνεται κυρίως με την ανάπαυση του ασθενούς στο κρεβάτι και με την ηρεμία του οργανισμού. Εάν τα μάτια του μολυσμένου ατόμου είναι πολύ ευαίσθητα στο φως, καλό είναι να σκοτεινιάζουν τα δωμάτια. Συνιστάται επίσης να πίνετε αρκετά υγρά, ειδικά αν έχετε υψηλό πυρετό και ιδρώνετε πολύ, προκειμένου να αποφευχθεί η αφυδάτωση . Για τον πυρετό και τον πόνο, μπορούν να ληφθούν φάρμακα όπως η παρακεταμόλη ή η ιβουπροφαίνη. Για σοβαρό βήχα μπορούν να συνταγογραφηθούν αποχρεμπτικά και αναστολείς του βήχα.

Πώς μπορείτε να προλάβετε την ιλαρά

Ο καλύτερος τρόπος για να προστατευτείτε από την ιλαρά είναι να εμβολιαστείτε όταν είστε παιδί. Αλλά ακόμη και αν έχετε νοσήσει από ιλαρά μία φορά, μπορείτε να προλάβετε αυτή την ασθένεια σε κάποιο βαθμό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο οργανισμός δημιουργεί ορισμένα αντισώματα κατά τη διάρκεια της λοίμωξης, ώστε να μην την ξαναπάθετε.

Υπάρχει υποχρέωση αναφοράς της ιλαράς

Από το 2001, υπάρχει υποχρέωση αναφοράς ιλαράς, τουλάχιστον στη Γερμανία. Αυτό αναμένεται να βοηθήσει στην ταχύτερη αναγνώριση συχνών λοιμώξεων σε μια περιοχή και να είναι σε θέση να δρομολογήσει ειδικά μέτρα προφύλαξης. Για παράδειγμα, μια κοινοτική εγκατάσταση, όπως ένας παιδικός σταθμός πρέπει τότε να κλείσει.

Όποιος προσβληθεί από ιλαρά πρέπει να απομονωθεί. Αυτό σημαίνει τα εξής:

• Δεν επιτρέπεται η επίσκεψη σε καμία κοινοτική εγκατάσταση . Αυτό δεν μόνο τους παιδικούς σταθμούς, αλλά και όλα τα άλλα είδη εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ή εγκαταστάσεων φροντίδας για παιδιά και ενήλικες.
• Τα μέλη της οικογένειας και οι συγχωριανοί πρέπει να προστατεύονται επαρκώς. Ως εκ τούτου, δεν επιτρέπεται επίσης η είσοδός τους στις εγκαταστάσεις.
• Αφού τα συμπτώματα υποχωρήσουν, αλλά το νωρίτερο μετά από πέντε ημέρες μετά την εμφάνιση του εξανθήματος, δεν θεωρείται πλέον μολυσματικό και συνεπώς δεν χρειάζεται πλέον απομόνωση .