Το πείραμα σκέψης μας για το είναι και τα φαινόμενα ξεκινά με τον φιλόσοφο Πλάτωνα.
Στη συνέχεια προχωρούμε στον Καντ, τον Σοπενχάουερ και τον Μαξ Πλανκ και εξετάζουμε τα ακόλουθα ερωτήματα:
- Αποτελείται ο κόσμος μας από ύλη ή απλώς από καθαρή δόνηση
- Είναι ο κόσμος μας πραγματικά έτσι όπως τον βλέπουμε, τον ακούμε, τον μυρίζουμε και τον αισθανόμαστε
- Ή μήπως η πραγματικότητά μας είναι μόνο ένα κατασκεύασμα του εγκεφάλου μας που βασίζεται σε εξωτερικά δονητικά ερεθίσματα, τα οποία ο εγκέφαλός μας στη συνέχεια μας παρουσιάζει ως σύνολο ως πραγματικότητα
Ελάτε μαζί μου σε ένα σύντομο αλλά συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο των δονήσεων.
Φιλοσοφική θεώρηση
Ακόμη και ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων (427 π.Χ. - 347 π.Χ. ) δήλωσε:
"Είναι ανθρώπινο πεπρωμένο να μην είναι ποτέ σε θέση να δει την πραγματικότητα, αλλά πάντα μόνο τα φαινόμενα"
Ο Πλάτων αναγνώριζε ακόμη και τότε ότι η ύλη από μόνη της δεν υπάρχει.
Ο Πλάτωνας όριζε τότε την πραγματικότητα ως "ιδέα".
Κατά την άποψή του, η λέξη ύλη είναι ένα καταφύγιο αβεβαιότητας "refugium ignorantiae".
Το πόσο δίκιο είχε με την άποψή του ακόμη και τότε θα φανεί στην πορεία αυτού του άρθρου.
Ο Γερμανός φιλόσοφος του Διαφωτισμού Immanuel Kant (1724-1804 ) υιοθέτησε αυτή την ιδέα ως ο μεγαλύτερος μαθητής του Πλάτωνα.
Το κύριο έργο του"Κριτική του καθαρού λόγου" αποτέλεσε σημείο καμπής στην ιστορία της φιλοσοφίας και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης φιλοσοφίας.
Το κύριο προσόν του ήταν ότι απέδειξε τι αναγνωρίζουμε και τι δεν αναγνωρίζουμε.
Αυτό που δεν είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε, μπορούμε να το πιστέψουμε - ή όχι.
Τα πράγματα της πίστης, ωστόσο, δεν έχουν καμία σχέση με την επιστήμη.
Ένας μαθητής του Immanuel Kant, δηλαδή ο Γερμανός φιλόσοφος και πανεπιστημιακός δάσκαλος Arthur Schopenhauer (1788-1860 ), ασχολήθηκε ξανά με το θέμα αυτό και απέδειξε στο κύριο έργο του"Ο κόσμος ως θέληση και φαντασία" ότι μπορούμε να έχουμε μόνο μια ιδέα του κόσμου.
Ωστόσο, δεν θέλω να σας κουράσω εδώ με τη φιλοσοφία και, όπως ήδη αναφέρθηκε στην αρχή, σας προτείνω ένα μικρό πείραμα σκέψης.
Το πείραμα σκέψης
Πάρτε 5 λεπτά, καθίστε κάτω ανενόχλητοι και σκεφτείτε ένα ζώο, ας πάρουμε για παράδειγμα έναν σκύλο.
Τώρα παρακαλώ σκεφτείτε έναν σκύλο.
Όταν σκεφτήκατε έναν σκύλο, τι σκεφτήκατε όταν ακούσατε τη λέξη σκύλος
- Έναν καφέ και δυνατό γερμανικό ποιμενικό
- Έναν ελβετικό ποιμενικό σκύλο, ολόλευκο
- Ένα ντάκσουντ που αρνείται πεισματικά να συνεχίσει τη βόλτα του
Όταν άκουσα τη λέξη σκύλος, σκέφτηκα έναν λευκό ελβετικό ποιμενικό σκύλο, που κάνει άγριο μπάνιο στο νερό και απολαμβάνει τη ζωή.
Και οι δύο σκεφτήκαμε μία και την ίδια λέξη: σκύλος
Ωστόσο, φανταστήκαμε και οι δύο εντελώς διαφορετικούς τύπους, χρώματα, μεγέθη ενός σκύλου.
Αυτό επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ο σκύλος, αλλά υπάρχει ο δικός μου ελβετικός ποιμενικός, το ντάκσουντ του κ. Meier, ο Walter, και ο σκύλος που μόλις φανταστήκατε, ενδεχομένως και ο δικός σας, αν έχετε δικό σας.
Αν είχατε την ιδέα ενός σκύλου όταν ακούγατε τη λέξη "σκύλος", τότε είχατε την ιδέα ενός σκύλου, τότε είχατε το "σκύλο ως πράγμα" γύρω σας.
Ακόμη και αν υπήρχε ένας σκύλος που στεκόταν ακριβώς μπροστά μας τώρα, ας υποθέσουμε περαιτέρω ότι ήταν ο γερμανικός μου ποιμενικός Kira, μπορείτε να εγγυηθείτε ότι βλέπετε τον σκύλο ακριβώς όπως τον βλέπω εγώ Βλέπετε, ακούτε και μυρίζετε τον σκύλο ακριβώς όπως τον βλέπω, ακούω και μυρίζω εγώ
Γιατί βλέπουμε και οι δύο αυτόν τον σκύλο
Γιατί βλέπουμε, ακούμε, αισθανόμαστε, μυρίζουμε
Η ενέργεια κινείται σε κύματα. Η ενέργεια χαρακτηρίζεται από την ταχύτητα με την οποία ταξιδεύει. Χαρακτηρίζεται επίσης από το πλάτος των κυμάτων, δηλαδή από την απόσταση μεταξύ της κορυφής και της κοιλάδας ενός κύματος.
Και τέλος, η συχνότητα των ταλαντώσεων ανά δευτερόλεπτο καθορίζει τον χαρακτήρα του. Αν ένα κύμα περνάει από 10 κορυφές και κοιλίες σε ένα δευτερόλεπτο, τότε μιλάμε για 10 hertz.
Ωστόσο, μπορούμε να αντιληφθούμε την ενέργεια μόνο όταν επηρεάζει το σώμα μας.
Βλέπουμε ορισμένα κύματα ως φως, ακούμε ορισμένα κύματα ως ήχο, αισθανόμαστε ορισμένα κύματα και μυρίζουμε ορισμένα κύματα.
Τώρα, όταν βλέπουμε και οι δύο αυτόν τον σκύλο, τι συγκεκριμένα συμβαίνει κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας
Ακτίνες φωτός πέφτουν πάνω στο σκύλο. Η επιφάνεια του σκύλου αντανακλά αυτό το φως πίσω από τον εαυτό του και ένα μέρος αυτών των κυμάτων χτυπά το μάτι μας.
Ο αμφιβληστροειδής μας διεγείρεται τώρα από αυτές τις ακτίνες και μετατρέπεται σε ηλεκτρικά ερεθίσματα μέσω χημικών διεργασιών. Αυτά τα ερεθίσματα μεταφέρονται στη συνέχεια μέσω των οπτικών νεύρων στον αμφιβληστροειδή χιτώνα στο οπτικό μας κέντρο στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας.
Η εικόνα ενός σκύλου εμφανίζεται τώρα στον εγκέφαλό μας. Ωστόσο, η εικόνα είναι ανάποδα. Μέσα από τις εμπειρίες της ζωής μας, όμως, έχουμε μάθει ότι τα πόδια του σκύλου είναι κάτω. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον σκύλο ως προς τα κάτω. Ωστόσο, οι εμπειρίες και τα συναισθήματα παίζουν επίσης μεγάλο ρόλο σε αυτή τη διαδικασία.
Έτσι, ένα αντικείμενο που βλέπουμε μετατρέπεται από τον οργανισμό μου σε ηλεκτρικά ρεύματα και στη συνέχεια ερμηνεύεται πίσω από τον εγκέφαλο ως εικόνα.
Η ακοή, η όσφρηση, το συναίσθημα, όλες αυτές οι ικανότητες στηρίζουν παρόμοιες διαδικασίες μετασχηματισμού στον εγκέφαλο. Υπάρχει πάντα ένα μέρος στον εγκέφαλό μας που διεγείρεται από τις λεπτότερες ενέργειες.
Είτε βλέπουμε έναν σκύλο είτε ακούμε έναν ήχο (γάβγισμα) είτε μυρίζουμε τη μυρωδιά του σκύλου είτε αισθανόμαστε τη γούνα του σκύλου με κλειστά μάτια.
Όλα αυτά συμβαίνουν στο κεφάλι μας.
Και αν κάτι στο κεφάλι μας δεν λειτουργεί σωστά, τότε εκεί προκύπτουν ψευδείς εικόνες, ψευδείς ήχοι ή ψευδείς μυρωδιές. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, με ένα άτομο που έχει αχρωματοψία.
Δεν έχει αποδειχθεί, αλλά πολλά δείχνουν ότι δύο άνθρωποι δεν ακούνε τον ίδιο ήχο ή δεν βλέπουν το ίδιο χρώμα με τον ίδιο τρόπο.....
Αν και ένα αντικείμενο (στο παράδειγμά μας ο σκύλος) εκπέμπει τα ίδια κύματα για όλους τους δέκτες, αλλά
- τα τρία έως έξι εκατομμύρια χτυπήματα στον αμφιβληστροειδή μου λαμβάνουν τα ίδια μηνύματα με ένα άλλο άτομο
- επεξεργάζονται το ερέθισμα με τον ίδιο τρόπο όπως εγώ
- τα οπτικά σας νεύρα δεν διαφέρουν ως προς την κατασκευή και την ποιότητα από τους άλλους ανθρώπους
- κατευθύνετε τα ερεθίσματά σας στο οπτικό κέντρο με τον ίδιο τρόπο όπως οι άλλοι
Ας επιστρέψουμε τώρα στον ποιμενικό σκύλο Kira και στο λευκό χρώμα του τριχώματός του.
Τα χρώματα είναι επίσης τόσο συνηθισμένα για εμάς που κανείς δεν σκέφτεται πραγματικά από πού παίρνουν τα πράγματα στη ζωή το χρώμα τους.
Χωρίς φως δεν θα υπήρχε χρώμα. Το φως αποτελείται από ηλεκτρομαγνητικά κύματα, με κάθε χρώμα να έχει διαφορετικό μήκος κύματος. Ο φυσικός επιστήμονας Ισαάκ Νεύτων (1643-1727) ανακάλυψε τα διάφορα χρώματα του φωτός.
Γνωρίζατε ότι εμείς, ως άνθρωποι, μπορούμε να δούμε μόνο το 40% περίπου των χρωμάτων που περιέχονται στο ηλιακό φως
Όλα τα αντικείμενα στα οποία μπορούμε να αποδώσουμε χρώματα λαμβάνουν το χρώμα τους απορροφώντας διαφορετικές ακτίνες και αντανακλώντας άλλες, ανάλογα με το υλικό.
Το νερό, για παράδειγμα, απορροφά πολύ καλύτερα το φως μεγάλου μήκους κύματος από το φως μικρού μήκους κύματος. Συνεπώς, το κόκκινο μέρος του ηλιακού φωτός απορροφάται μετά από λίγα μέτρα κάτω από το νερό.
Οι δύτες γνωρίζουν αυτό το φαινόμενο, ότι δηλαδή τα χρώματα των αντικειμένων αλλάζουν κάτω από το νερό.
Αν πάτε ακόμη πιο βαθιά, το πορτοκαλί, το κίτρινο και το πράσινο στοιχείο εξαφανίζονται το ένα μετά το άλλο. Το μπλε φως, από την άλλη πλευρά, καταπίνεται λιγότερο και αντανακλάται περισσότερο, γι' αυτό και η θάλασσα είναι μπλε.
Επομένως, το χρώμα δεν υπάρχει απλώς εκεί. Δημιουργείται μόνο τη στιγμή της όρασης. Κάθε στιγμή της όρασής μας επανεπεξεργάζεται και ερμηνεύεται συνεχώς. Έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε τα χρώματα.
Όλοι όμως βλέπουν τα χρώματα με τον ίδιο τρόπο
Πρέπει να το αρνηθώ και αυτό και να σας δώσω δύο παραδείγματα:
Καθαρά μηχανικά, μπορεί να προκύψουν οργανικά σφάλματα (ελαττωματικά ή ελαττωματικά ραβδία (υποδοχείς) στον αμφιβληστροειδή), αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει, για παράδειγμα, σε ανεπάρκεια κόκκινου-πράσινου.
Έχει ήδη εξηγηθεί παραπάνω ότι όλες οι διαδικασίες μετασχηματισμού επηρεάζονται επίσης έντονα από τα συναισθήματα ή τις εμπειρίες:
- Υπάρχουν χρώματα που μας αρέσουν και χρώματα που δεν μας αρέσουν, αλλά αυτό γίνεται αντιληπτό εντελώς διαφορετικά από τους συνανθρώπους μας.
- Ορισμένα χρώματα προκαλούν αισθήσεις μέσω συγκεκριμένων δονήσεων, οι οποίες μπορεί να αποδειχθούν εντελώς διαφορετικές προσωπικά.
Γιατί ένας άνθρωπος νιώθει ευεξία από την κλασική μουσική, ενώ ένας άλλος ανατριχιάζει από τον τρόμο
Είναι τα ίδια κύματα που χτυπούν τα ακουστικά κέντρα και των δύο.
Το αργότερο σε αυτό το σημείο του άρθρου, μπορείτε να δείτε ότι τα φαινομενικά εντελώς φυσιολογικά πράγματα στη ζωή δεν είναι τόσο απλά όσο νομίζει ο καθένας μας.
Μέχρι αυτό το σημείο είχα συμβουλευτεί τους φιλοσόφους, αλλά ένας από τους σημαντικότερους φυσικούς της εποχής μας έχει επίσης κάνει την ανακάλυψη ότι η ύλη από μόνη της δεν υπάρχει.
Η ύλη ή η δόνηση
Ο Μαξ Πλανκ είπε: "Η ύλη γίνεται μόνο αυτό που καταλαβαίνουμε ότι είναι μέσω του μυαλού μας.
Φυσικά, γνώριζε τη στερεή ύλη, όπως τα βουνά, τα δέντρα, τα σπίτια κ.λπ.
Αλλά γνώριζε επίσης ότι η ύλη αποτελείται από άτομα.
Και αναρωτήθηκε αν το άτομο είναι ήδη ύλη ή όχι ακόμη ύλη.
Φανταστείτε έναν κόκκο άμμου διαμέτρου ενός χιλιοστού ως άτομο.
Τα ηλεκτρόνια λοιπόν περιφέρονται γύρω από αυτόν τον πυρήνα σε απόσταση 50 μέτρων.
Η διάμετρος του ατόμου είναι μεγαλύτερη από 100 μέτρα.
Αυτά τα ηλεκτρόνια όμως δεν είναι σώμα, αλλά στρόβιλοι ενέργειας.
Τρέχουν γύρω από τον ατομικό πυρήνα με τόσο μεγάλη ταχύτητα που δεν μπορούμε ποτέ να πούμε πού βρίσκονται σε κάθε δεδομένη στιγμή.
Πολύ παραστατικά, αυτή η δίνη ηλεκτρονίων έχει συγκριθεί με έναν ηλεκτρικό φράχτη, δηλαδή με καμία ύλη.
Τι γίνεται με τον ατομικό πυρήνα
Ο ατομικός πυρήνας δεν είναι ούτε ένα κομμάτι ύλης, αλλά επίσης μια ενεργειακή δίνη που περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της με ταχύτητα 100.000 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο.
Ο ατομικός πυρήνας αποτελείται από νουκλεόνια. Στο σημερινό (2020) καθιερωμένο μοντέλο, τα νουκλεόνια ορίζονται ως εκείνα τα βαρυόνια που αποτελούνται αποκλειστικά από τα ελαφριά πάνω και κάτω κουάρκ και έχουν ισοσπιν 1/2.
Οι ατομικοί επιστήμονες υποθέτουν ότι μια δαχτυλήθρα γεμάτη νουκλεόνια θα ζύγιζε περίπου 100 εκατομμύρια τόνους.
Αυτό που ονομάζουμε ύλη είναι στην πραγματικότητα σχεδόν ολόκληρος κενός χώρος.
Για άλλη μια φορά, δεν βλέπουμε την πραγματικότητα όπως είναι. Μόνο μέσω του μυαλού μας οι ενεργειακές δίνες γίνονται ύλη.
Είτε βλέπουμε αυτές τις ενεργειακές δίνες ως τούβλα, δέντρα, αυτοκίνητα, ανθρώπους, το φεγγάρι ή γαλαξίες, δεν είναι ύλη αλλά δόνηση.
Συμπέρασμα:
- Η πραγματικότητα δεν είναι όπως φαίνεται.
- Η ύλη δεν είναι όπως μας παρουσιάζεται.
- Τα πάντα είναι δόνηση και συντονισμός.
Θα έρθουμε αργότερα στο μοντέλο του Virchow και στην κυτταρική παθολογία του. Όμως ο καθηγητής Rudolf Virchow, για να τον αποκαλούμε χωρίς φθόνο ιατρική ιδιοφυΐα, δεν γνώριζε ακόμη αυτό που ο Aleksey Speranski (Ρωσία) ερεύνησε και ονόμασε νευρική παθολογία.