Η ηπατίτιδα είναι μια μολυσματική ασθένεια του ήπατος που είναι είτε συγγενής είτε επίκτητη μέσω ενός ιού ή ενός βακτηρίου. .

Οι πιο γνωστοί είναι οι ιοί της ηπατίτιδας, καθώς έχει γίνει πολύ εκπαιδευτικό έργο στο θέμα αυτό.

Είναι γενικά γνωστό ότι αν μολυνθείτε από έναν ιό ηπατίτιδας, μπορεί να νοσήσετε από χρόνια φλεγμονή του ήπατος.

Αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν είναι ότι ο ιός της ηπατίτιδας Β είναι επίσης ένας ογκοϊός, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να προκαλέσει όχι μόνο φλεγμονή του ήπατος, αλλά και καρκίνο.

Ο ιός της ηπατίτιδας Β (HBV):

Ο ιός της ηπατίτιδας Β (HBV) είναι ένας μερικώς δίκλωνος ιός DNA από την οικογένεια Hepadnaviridae.

Ο ιός πολλαπλασιάζεται στα ηπατοκύτταρα και κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας το αντιγόνο HBV απελευθερώνεται συνήθως στην κυκλοφορία του αίματος.

Ο ιός της ηπατίτιδας   Β δεν είναι κυτταροπαθογόνος, επομένως δεν επηρεάζει τη λειτουργία των ηπατικών κυττάρων, παρόλο που παράγεται σε μεγάλες ποσότητες.

Ο ιός προσκολλάται ως στερεό συστατικό στο DNA του ήπατος, οπότε δεν μπορεί να εξαλειφθεί πλήρως ακόμη και με θεραπεία.

Μετά την οξεία λοίμωξη, υπάρχει μια κατάσταση αδράνειας, αλλά ο ιός δεν εξαφανίζεται εντελώς και μπορεί να επανενεργοποιηθεί ανά πάσα στιγμή σε περίπτωση εμφάνισης ανοσοανεπάρκειας.

Υπάρχουν 8 γνωστοί γονότυποι, με μόνο τον τύπο 1 να είναι κοινός παγκοσμίως (αλλά κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και την Κίνα). Στην Ιαπωνία και την Ταϊβάν μπορούν να ταξινομηθούν κυρίως οι τύποι 2 και 4, στη Νότια Αμερική ο τύπος 3. Στην Αφρική εμφανίζονται συχνότερα οι τύποι 5, 6, 7 και 8.

Μετάδοση:

Ο ιός μεταδίδεται μέσω του αίματος ή άλλων σωματικών υγρών.

Συνεπώς, η μόλυνση μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια σεξουαλικής επαφής (κολπική, πρωκτική ή στοματική), αλλά και κατά τη διάρκεια τραυματισμών ή κατά την κατανάλωση ναρκωτικών λόγω της χρήσης συριγγών που έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί.

Εκτός από το αίμα, οι ιοί μπορούν να ανιχνευθούν σε σωματικά υγρά όπως τα ούρα, το σάλιο, το σπερματικό υγρό, οι δακρυϊκές εκκρίσεις, η χολή, αλλά μπορούν επίσης να ανιχνευθούν στο μητρικό γάλα.

Ως εκ τούτου, ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες, πολλά μωρά εξακολουθούν να μολύνονται με τον ιό μέσω του θηλασμού.

Ο βαθμός μολυσματικότητας εξαρτάται από το πόσο υψηλό είναι το ιικό φορτίο στον οργανισμό.

Ένας πολύ ιογενής φορέας μπορεί επίσης να μεταδώσει τον ιό στην καθημερινή ζωή, μέσω μικρών ατασθαλιών, όπως ένα κόψιμο κατά το ξύρισμα, που μπορεί να πάρει αίμα στο ξυράφι.

Εάν αυτό χρησιμοποιηθεί από κάποιον άλλο, μπορεί να μολυνθεί μέσω αυτού, καθώς μια μικροσκοπική πληγή είναι αρκετή για να εισέλθει ο ιός.

Πορεία της νόσου:

Αμέσως μετά την είσοδο του ιού της ηπατίτιδας Β, λαμβάνει χώρα ο πολλαπλασιασμός.

Μόλις ο ιός πολλαπλασιαστεί, το ανοσοποιητικό σύστημα ενεργοποιείται και προσπαθεί να καταπολεμήσει τον ιό.

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάποιος πρέπει να εμφανίσει συμπτώματα. Η λοίμωξη μπορεί επίσης να είναι ασυμπτωματική.

Αυτό ονομάζεται μη εμφανής πορεία. Η ανοσολογική άμυνα δεν οδηγεί σε κανένα σύμπτωμα. Ο ιός εξαφανίζεται και πάλι χωρίς να κάνει αισθητή την παρουσία του.

Η επιζήσασα μόλυνση οδηγεί σε ανοσία.

Εάν υπάρχει πολύ ισχυρός πολλαπλασιασμός του ιού, το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά επίσης με ισχυρότερη άμυνα, γεγονός που οδηγεί σε συμπτωματική πορεία.

Παρόμοια με γριπώδη λοίμωξη, η οξεία ηπατίτιδα Β προκαλεί πυρετό, πόνο στα άκρα και κόπωση. Μπορεί επίσης να εμφανιστούν συμπτώματα παρόμοια με τη γαστρίτιδα, όπως ναυτία, απώλεια όρεξης, πιεστικός πόνος στη δεξιά άνω κοιλιακή χώρα και διάρροια.

Ενδέχεται να εμφανιστεί ίκτερος, με αποτέλεσμα τα ούρα να γίνονται σκούρα, το δέρμα και τα μάτια να αποκτούν κιτρινωπό χρώμα και κνησμός. Ακόμη και στην οξεία ηπατίτιδα Β, η επούλωση και η επακόλουθη ανοσία είναι δυνατή, αλλά μπορεί να υπάρχει και ατελής άμυνα. Εάν η ηπατίτιδα Β δεν επουλωθεί ακόμη και μετά από 6 μήνες, ονομάζεται χρόνια πορεία.

Σε περίπτωση ισχυρού πολλαπλασιασμού του ιού, μπορεί επίσης να εμφανιστεί ανοσολογική ανοχή, πράγμα που σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του ίδιου του ασθενούς δεν καταπολεμά τον ιό επαρκώς για να τον θεραπεύσει. Εάν αυτό οδηγήσει σε ανεπαρκή άμυνα κατά του ιού, ο ασθενής θα αναπτύξει χρόνια ηπατίτιδα. Χρόνια ηπατίτιδα αναπτύσσεται σε περίπου 10% των περιπτώσεων.

Γιατί ο ιός της ηπατίτιδας Β ανήκει στους ογκοϊούς

Λόγω των μακροχρόνιων συνεπειών μιας λοίμωξης.

Εάν προσβληθείτε από ηπατίτιδα Β τόσο σοβαρά ώστε να υποστείτε χρόνια πορεία, μπορεί να αναπτυχθεί ως συνέπεια κίρρωση του ήπατος.
Αυτό συμβαίνει σε ποσοστό περίπου 12% των χρονίως πασχόντων ασθενών. Στο 0,5% των περιπτώσεων, η κίρρωση του ήπατος οδηγεί σε ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα. Οι ασθενείς που είναι φορείς του ιού της ηπατίτιδας Β έχουν 100-200 φορές υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του ήπατος.

Εάν η μόλυνση έγινε στην παιδική ηλικία (για παράδειγμα, μέσω του μητρικού γάλακτος), ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου είναι ιδιαίτερα υψηλός.

Το καρκίνωμα του ήπατος αναπτύσσεται συχνότερα ως συνέπεια κίρρωσης του ήπατος και συνήθως εμφανίζεται περίπου 20-30 χρόνια μετά τη μόλυνση.

Πώς μπορεί να προληφθεί ο ιός

Ο καλύτερος τρόπος για να προστατευτείτε από τη μόλυνση με τον ιό της ηπατίτιδας Β είναι να εμβολιαστείτε.

Ο εμβολιασμός δεν δεσμεύεται από καμία ηλικία, οπότε μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε ηλικία, τόσο στη βρεφική όσο και στην ενήλικη ζωή.

Υπάρχουν διάφορα προγράμματα εμβολιασμού, τα οποία διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία στην οποία γίνεται ο εμβολιασμός.
Για τα βρέφη απαιτούνται 4 δόσεις, οι οποίες χορηγούνται σε ηλικία 0, 1, 2 και 12 μηνών. Εάν ο εμβολιασμός γίνεται ως συνδυαστικός εμβολιασμός με το εμβόλιο για την ηπατίτιδα Α, απαιτούνται 2 δόσεις, εάν ο πρώτος εμβολιασμός έγινε πριν από την ηλικία των 16 ετών. Στην περίπτωση μεμονωμένου εμβολίου, απαιτούνται 3 δόσεις, οι οποίες χορηγούνται εντός 6 μηνών. Κατ' αρχήν, ο εμβολιασμός συνιστάται σε όλους, αλλά ιδιαίτερα σε όσους ανήκουν σε ομάδα κινδύνου (π.χ. συγγενείς με ηπατίτιδα, χρήστες ναρκωτικών) ή εργάζονται σε επικίνδυνο επάγγελμα (π.χ. γιατροί, νοσηλευτές, αστυνομικοί που εργάζονται σε περιβάλλον ναρκωτικών).

Η προστατευμένη σεξουαλική επαφή δεν μπορεί να αποτρέψει μια μόλυνση με απόλυτη βεβαιότητα, αλλά μπορεί να μειώσει την πιθανότητα μετάδοσης πολλές φορές. Δεδομένου ότι όχι μόνο η ηπατίτιδα αλλά και πολλές άλλες ασθένειες μπορούν επίσης να μεταδοθούν μέσω της σεξουαλικής επαφής, το "ασφαλές σεξ" θα πρέπει να ασκείται πάντοτε ούτως ή άλλως.

Για να προστατευτείτε από τη μόλυνση στο περιβάλλον των ναρκωτικών, είναι σημαντικό να χρησιμοποιείτε πάντα καινούργιες σύριγγες. Υπάρχουν πολλές οργανώσεις που απορρίπτουν σωστά τις χρησιμοποιημένες σύριγγες και παρέχουν νέες σύριγγες για τη μείωση των μολύνσεων στο δρόμο.