Τι είναι ο κακοήθης καρκίνος του αυτιού

Ο κακοήθης όγκος στο αυτί είναι μια μάλλον σπάνια ασθένεια που αναπτύσσεται μόνο σε ένα έως δύο άτομα στο ένα εκατομμύριο. Κατά μέσο όρο, ένας κακοήθης όγκος στο αυτί δεν αναπτύσσεται πριν από την ηλικία των 55 ετών. Ειδικά στα αρχικά στάδια, ο καρκίνος του αυτιού είναι μάλλον δυσδιάκριτος και προκαλεί ελάχιστα ή καθόλου ενοχλήματα, γι' αυτό και διαγιγνώσκεται μόνο σε προχωρημένο στάδιο.

Ποιοι κακοήθεις όγκοι του καρκίνου του αυτιού διακρίνονται

Οι γιατροί διακρίνουν τους ακόλουθους τύπους κακοήθων όγκων στο αυτί:

• Βασικοκυτταρικό καρκίνωμα: πρόκειται για όγκο στο εξωτερικό αυτί και συχνά οδηγεί σε πιο έντονες και μεγαλύτερες διακλαδώσεις. Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα προκαλείται από κακοήθη μετάλλαξη των κυττάρων της επιδερμικής στιβάδας.
• Καρκίνωμα πλακωδών κυττάρων: αντιμετωπίζεται με ακτινοθεραπεία ή μπορεί να αφαιρεθεί χειρουργικά.
• Μελάνωμα: μπορεί να σχηματιστεί στην περιοχή γύρω από το αυτί, αλλά και σε ολόκληρο το πτερύγιο και προκαλείται από τη μετάλλαξη ενός τύπου δερματικών κυττάρων που ονομάζονται μελανοκύτταρα.
• Ζερουμίνωμα: είναι ένα καρκίνωμα των κυττάρων που είναι υπεύθυνα για την παραγωγή του κεριού του αυτιού και σχηματίζεται στο εξωτερικό τρίτο του ακουστικού πόρου. Παρόλο που ένα ζερουμίνωμα δεν εξαπλώνεται σε άλλες περιοχές, μπορεί να καταστρέψει τον ακουστικό πόρο και πρέπει να αφαιρείται χειρουργικά μαζί με τον περιβάλλοντα ιστό.

Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα και το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα είναι οι πιο συχνές μορφές καρκίνου του αυτιού. Εάν αυτοί οι δύο καρκίνοι διαγνωστούν σε πρώιμο στάδιο, μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς με χειρουργική επέμβαση ή ακτινοθεραπεία. Το μελάνωμα, από την άλλη πλευρά, εξαπλώνεται πολύ γρήγορα και σε ορισμένες περιπτώσεις προσβάλλει ακόμη και το δέρμα του εξωτερικού ακουστικού πόρου. Εάν συμβαίνει αυτό, πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά.

Πώς διαφέρουν οι όγκοι του εξωτερικού αυτιού από τους όγκους του εσωτερικού αυτιού

Περίπου το 70 τοις εκατό όλων των περιπτώσεων καρκίνου του αυτιού είναι όγκοι στο εξωτερικό αυτί. Η προέλευσή τους είναι συνήθως επιθηλιακή, δηλαδή τα φολιδωτά καρκινώματα επικρατούν στον έξω ακουστικό πόρο και τα ΕΠΤ επιθηλιακά καρκινώματα στο πτερύγιο του ωτός. Στο 80% των περιπτώσεων όγκων στο εξωτερικό αυτί, οι όγκοι στο πτερύγιο είναι συχνότεροι. Στο εσωτερικό αυτί, το λεγόμενο μελάνωμα είναι μια σχετικά συχνή μορφή κακοήθους καρκίνου του αυτιού.

Ποιες είναι οι αιτίες του καρκίνου του αυτιού

Οι αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο του αυτιού είναι διαφορετικές και μπορεί να διαφέρουν σημαντικά από άτομο σε άτομο. Οι θεραπείες του αυτιού που ήταν απαραίτητες σε νεαρή ηλικία μπορεί να έχουν βλάψει το αυτί και να το έχουν καταστήσει πιο ευάλωτο σε έναν όγκο. Αλλά και η μακροχρόνια και επαναλαμβανόμενη παραμονή στον ήλιο μπορεί να ευνοήσει όγκους στο εξωτερικό αυτί, όπως για παράδειγμα το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα.

Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκίνου του αυτιού

Εάν υπάρχει πόνος στο αυτί για μεγάλο χρονικό διάστημα, αυτό μπορεί να αποτελεί ένδειξη κακοήθους όγκου. Επιπλέον, μπορεί να εμφανιστεί αιμορραγία στο αυτί, η οποία μπορεί να συνοδεύεται από κνησμό ή μυρμήγκιασμα. Οι πιο χαρακτηριστικές ενοχλήσεις που μπορεί να παρατηρηθούν στο μέσο και το εσωτερικό αυτί είναι:

• Ακινησία της πλευράς του προσώπου που προσβάλλεται από τον όγκο του αυτιού,
• Απώλεια της ακοής,
• Διόγκωση των λεμφαδένων στην περιοχή του λαιμού,
• επαναλαμβανόμενοι πονοκέφαλοι

Πώς διαγιγνώσκεται ο καρκίνος του αυτιού

Η διάγνωση του καρκίνου του αυτιού αποτελεί πρόκληση σε ορισμένες περιπτώσεις, επειδή τα συμπτώματα μπορεί εύκολα να συγχέονται με άλλες ασθένειες, όπως μια λοίμωξη του αυτιού. Επομένως, εάν τα συμπτώματα είναι ήδη παρόντα, θα πρέπει οπωσδήποτε να διευκρινιστούν από έναν ειδικό. Μέσω απεικονιστικών διαδικασιών , όπως η αξονική τομογραφία (CT) ή η μαγνητική τομογραφία (MRT), το αυτί μπορεί να εξεταστεί λεπτομερέστερα και να προσδιοριστεί το μέγεθος και η θέση του όγκου. Για να προσδιοριστεί η φύση του καρκινικού ιστού, είναι απαραίτητη η διενέργεια αυτοψίας.

Πώς αντιμετωπίζεται ο καρκίνος του αυτιού

Για τη θεραπεία του καρκίνου του αυτιού μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορες θεραπείες. Ανάλογα με τη θέση του όγκου, αυτές οι θεραπευτικές επιλογές μπορεί να ποικίλλουν. Εάν πρόκειται για όγκο του αυτιού που βρίσκεται στο εσωτερικό ή το μέσο αυτί, είναι δυνατές οι ακόλουθες θεραπευτικές επιλογές:

• Χειρουργική επέμβαση,
• Χημειοθεραπεία ή
• Ακτινοθεραπεία.

Εάν ο όγκος βρίσκεται στο εξωτερικό αυτί, μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι ακόλουθες θεραπείες:

• μικρογραφική χειρουργική Mohs: συνδυάζει τη μικροσκοπική εξέταση με τη χειρουργική επέμβαση, καθιστώντας δυνατή την ανεύρεση υπολειμμάτων όγκου,
• Χειρουργική επέμβαση λεμφαδένων: περιλαμβάνει την αφαίρεση λεμφαδένων,
• Ωτοπλαστική: παραγωγή καλουπιών, π.χ. για ακουστικά βαρηκοΐας,
• Ακτινοθεραπεία: μπορεί να χρησιμοποιηθεί πριν από τη χειρουργική επέμβαση για τη μείωση του μεγέθους του όγκου και μετά τη χειρουργική επέμβαση για τη θανάτωση τυχόν εναπομεινάντων καρκινικών κυττάρων.

Ποιες επιπλοκές μπορεί να εμφανιστούν

Η χειρουργική αφαίρεση ενός όγκου στο αυτί είναι δύσκολη επειδή το νεύρο του προσώπου διέρχεται από τον εσωτερικό και τον εξωτερικό λοβό της παρωτίδας. Αυτό το νεύρο ελέγχει την έκφραση του προσώπου και διεισδύει στην περιοχή του προσώπου. Εάν αυτό το νεύρο υποστεί βλάβη κατά τη διάρκεια της επέμβασης, μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη παράλυση του προσώπου.

Ποια είναι η πρόγνωση για τον κακοήθη καρκίνο του αυτιού

Η πρόγνωση για τον κακοήθη καρκίνο του αυτιού μπορεί να διαφέρει σημαντικά από ασθενή σε ασθενή. Εξαρτάται από πολλά κριτήρια, όπως:

• εάν ο όγκος είναι εγκλωβισμένος και δεν έχει εξαπλωθεί στον περιβάλλοντα ιστό,
• εάν ο όγκος αναπτύσσεται αργά,
• εάν ο όγκος εντοπίζεται στον εξωτερικό λοβό της παρωτίδας.

Εάν υπάρχουν όλα αυτά τα κριτήρια, οι πιθανότητες ίασης αυξάνονται. Ωστόσο, κάθε δεύτερος κακοήθης όγκος μπορεί να σχηματιστεί εκ νέου ακόμη και μετά από μια επιτυχή πλήρη αφαίρεση. Οι ασθενείς θα πρέπει, επομένως, να προσέρχονται τακτικά σε εξετάσεις μετά τη θεραπεία. Με αυτόν τον τρόπο, ένας νέος σχηματισμός του όγκου μπορεί να διαγνωστεί και να αντιμετωπιστεί σε πρώιμο στάδιο.