Τι είναι το lymphogranuloma venereum

Το Lymphogranuloma venereum είναι μια κλασική αφροδίσια νόσος και ανήκει σε μια ειδική μορφή χλαμυδιακής λοίμωξης των γεννητικών οργάνων. Η νόσος είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στις τροπικές περιοχές, αλλά εμφανίζεται μάλλον σπάνια στις δυτικές χώρες. Το λεμφογάγγλιο venereum σχηματίζεται τις ειδικές υποομάδες του παθογόνου Chlamydia trachomatis . Η νόσος εμφανίζεται κυρίως σε τροπικές περιοχές, αλλά είναι μάλλον σπάνια σε δυτικές χώρες. Άτομα ηλικίας μεταξύ 20 και 30 ετών μολύνονται από τη νόσο με συχνότητα άνω του μέσου όρου.

Πώς μεταδίδεται το lymphogranuloma venereum

Το παθογόνο Chlamydia των serovars L1 έως L3, το οποίο είναι υπεύθυνο για την ανάπτυξη lymphogranuloma venereum, μεταδίδεται μέσω σεξουαλικής επαφής. Είναι επίσης πιθανό μια μητέρα που πάσχει από lymphogranuloma venereum να μολύνει το νεογέννητο παιδί της με τη νόσο κατά τη γέννηση. Το παθογόνο Chlamydia είναι ένα βακτήριο που είναι ευαίσθητο στην ξηρότητα και στο κρύο και πολλαπλασιάζεται μέσα στα κύτταρα.

Πώς μπορείτε να προστατευτείτε από το lymphogranuloma venereum

Μπορείτε να προστατευτείτε από lymphogranuloma venereum χρησιμοποιώντας προφυλακτικό . Η χρήση προφυλακτικού προστατεύει εξίσου κατά την κολπική, πρωκτική ή/και στοματική σεξουαλική επαφή και θα πρέπει να χρησιμοποιείται πριν ειδικά αν ο σεξουαλικός σύντροφος αλλάζει συχνά .

Ποια είναι τα συμπτώματα του lymphogranuloma venereum

Τυπικά συμπτώματα του λεμφογρανουλώματος venereum είναι πυώδεις φλεγμονές των λεμφαδένων, οι οποίες συχνά προκαλούν πόνο και πυρετό. Ένα lymphogranuloma venereum εξελίσσεται σε διάφορες φάσεις, όπου μερικές φορές μπορεί να εμφανιστούν σοβαρές επιπλοκές στην όψιμη φάση. Τα αντίστοιχα ενοχλήματα ανάλογα με τη φάση της νόσου μπορούν να περιγραφούν ως εξής :

• Στάδιο 1:Στο σημείο της λοίμωξης αναπτύσσεται ένα ανώδυνο κυστίδιο μετά από μια περίοδο επώασης περίπου 5 έως 21 ημερών, το οποίο εξελίσσεται σε ένα επιφανειακό έλκος που επουλώνεται γρήγορα (πρωτοπαθής βλάβη) και ως εκ τούτου συνήθως δεν γίνεται αντιληπτό .
• Στάδιο 2:Μετά από περαιτέρω 10 έως 30 ημέρες, αναπτύσσονται σαφώς αισθητές επώδυνες λεμφαδενικές διογκώσεις (λεγόμενες bubo), οι οποίες συνήθως σχηματίζονται στη μία πλευρά στη βουβωνική χώρα ή/και στην περιοχή των μηρών. Είναι δυνατόν οι λεμφαδένες να ανοίξουν, εκκρίνεται αίμα και/ή πύον . Ο ασθενής αισθάνεται γενικά αδύναμος και μπορεί να παραπονεθεί για πονοκέφαλο, πόνο στις αρθρώσεις, στους μύες ή/και στην πλάτη. Μπορεί επίσης να υπάρχει απώλεια όρεξης, πυρετός, έμετος ή/και ναυτία. Εάν έχει ασκηθεί πρωκτική επαφή, μπορεί επίσης να εμφανιστεί μια μαζική φλεγμονή του βλεννογόνου του ορθού (πρωκτίτιδα), η οποία γίνεται αντιληπτή με βλεννώδεις ή/και αιματηρές εκκρίσεις, την ανάπτυξη συριγγίων ή/και αποστημάτων ή/και κράμπες.
• Εάν δεν χορηγηθεί θεραπεία σε αυτό το στάδιο, η φλεγμονή θα επουλωθεί μόνη της σε διάστημα περίπου ενός έτους, αν και θα αναπτυχθούν ουλές και στένωση των λεμφαγγείων, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα αποχέτευσης. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η νόσος μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή βλάβη των ιστών, ενώ ορισμένα από τα χλαμύδια μπορεί επίσης να μεταναστεύσουν στους λεμφαδένες της πυέλου και να προκαλέσουν το τρίτο στάδιο της νόσου μετά από μερικά ακόμη χρόνια.
• Στάδιο 3 (σύνδρομο του γεννητικού συστήματος): εμφανίζεται μετά από περίπου πέντε έως δέκα χρόνια μόλυνσης και διαρκεί για αρκετά χρόνια. Σε αυτό το στάδιο, εμφανίζεται σοβαρή φλεγμονή στην πρωκτική περιοχή και τα έντερα καθώς και στα εξωτερικά γεννητικά όργανα. Αυτές οι φλεγμονές μπορεί να καταστρέψουν εν μέρει τον ιστό και να συμβάλουν στη δημιουργία αποστημάτων, συριγγίων και έντονου οιδήματος ή/και χρόνιων ελκών. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί επίσης να αναπτυχθεί λεμφοίδημα ή να προκληθεί φλεγμονή των αρθρώσεων, βλάβη των πνευμόνων και/ή του ήπατος. Σε μάλλον σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί φλεγμονή του εγκεφάλου ή/και της καρδιάς.

Πώς γίνεται η διάγνωση του λεμφογρανουλώματος venereum

Στις περισσότερες περιπτώσεις της νόσου, το lymphogranuloma venereum διαγιγνώσκεται στο δεύτερο στάδιο λόγω των έντονων συμπτωμάτων της νόσου. Ένδειξη της νόσου μπορεί να αποτελέσει η επιστροφή από μια ενδημική περιοχή, όπως η Αφρική, η Ινδία, η Νοτιοανατολική Ασία ή η Καραϊβική, ακόμη περισσότερο εάν έχει πραγματοποιηθεί σεξουαλική επαφή με άτομο από την ενδημική περιοχή.

Για τη διάγνωση της νόσου, λαμβάνεται είτε επίχρισμα από το φλεγμονώδες ιστικό έκκριμα είτε από έναν λεμφαδένα και εξετάζεται στο εργαστήριο. Για την ανίχνευση του παθογόνου , μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορες εργαστηριακές διαγνωστικές επιλογές, όπως γενετικές ή καλλιεργητικές μέθοδοι ανίχνευσης του παθογόνου . Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να διενεργηθεί εξέταση αίματος με ανίχνευση αντισωμάτων.

Πώς αντιμετωπίζεται το λεμφογκρανουλωματικό αφροδίσιο

Ένα lymphogranuloma venereum αντιμετωπίζεται συνήθως με ένα αντιβιοτικό. Στις περισσότερες περιπτώσεις, συνταγογραφείται η δραστική ουσία δοξυκυκλίνη , η οποία πρέπει να λαμβάνεται επί τρεις εβδομάδες . Είναι επίσης δυνατή η θεραπεία με μακρολίδες ή/και τετρακυκλίνες .

Εάν η νόσος διαγνωστεί σε πρώιμο στάδιο , επουλώνεται γρήγορα χωρίς δευτερογενείς βλάβες. Ανάλογα με το είδος της φλεγμονώδους διόγκωσης των λεμφαδένων ή/και των συριγγίων, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική αφαίρεση αυτών. Εάν η νόσος έχει διαγνωστεί μόλις στο τρίτο στάδιο, ο ασθενής πρέπει να αντιμετωπιστεί με μακροχρόνια αντιβιοτική θεραπεία. Εάν lymphogranuloma venereum παραμείνει χωρίς θεραπεία, ιδίως στα προχωρημένα στάδια, πολύ συχνά εμφανίζονται επιπλοκές όπως το λεμφοίδημα. Πρόκειται για μια ορατή και ψηλαφητή συσσώρευση υγρού στον διάμεσο χώρο, το λεγόμενο διάμεσο.

Ποια είναι η μετεγχειρητική φροντίδα για το λεμφογρανουλωματώδες φλεβικό έκζεμα

Μετά τη θεραπεία , θα πρέπει να πραγματοποιείται η λεγόμενη περίοδος παρακολούθησης για ένα διάστημα τουλάχιστον έξι μηνών. Επιπλέον, συνιστάται να εξετάζεται και ο σεξουαλικός σύντροφος λόγω του υψηλού κινδύνου μόλυνσης και, εάν είναι απαραίτητο, να υποβάλλεται επίσης σε θεραπεία.

Υποχρέωση αναφοράς

Επισημαίνεται ότι, σύμφωνα με τον αυστριακό νόμο για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, το λεμφογαγγραινώματα υπόκειται σε περιορισμένη κοινοποίηση. Στην Ελβετία, επίσης, τα εργαστηριακά-αναλυτικά ευρήματα της νόσου πρέπει να αναφέρονται από τα εργαστήρια σύμφωνα με τον νόμο περί επιδημικών ασθενειών.