Τι είναι τα καλοήθη μηνιγγιώματα

Ο όρος καλοήθη μηνιγγιώματα αναφέρεται σε καλοήθεις όγκους του εγκεφάλου που προσβάλλουν τις σκληρές μήνιγγες. Τα καλοήθη μηνιγγιώματα αναπτύσσονται από τα κύτταρα κάλυψης των μαλακών μηνίγγων και σχηματίζονται κυρίως στην ενήλικη ζωή. Οι γυναίκες από την 5η δεκαετία της ζωής προσβάλλονται δυσανάλογα από τη νόσο. Η νόσος προσβάλλει τις γυναίκες περίπου δύο φορές συχνότερα από τους άνδρες, αλλά σπάνια εμφανίζεται πριν από την ηλικία των 40 ετών.

Σχεδόν 25% όλων των όγκων του κεντρικού νευρικού συστήματος είναι καλοήθη μηνιγγιώματα, τα οποία συνήθως εμφανίζονται σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Σε αντίθεση με τα κακοήθη μηνιγγιώματα, τα καλοήθη μηνιγγιώματα είναι σαφώς οριοθετημένα και δεν αναπτύσσονται στον παρακείμενο εγκεφαλικό ιστό. Ανάλογα με τη σοβαρότητα όγκου και το είδος της θεραπείας, οι πιθανότητες ανάρρωσης είναι καλές ή φτωχές. Σε κάθε περίπτωση, μετά τη χειρουργική αφαίρεση του όγκου συνιστάται αποκατάσταση.

Ποιοι τύποι καλοήθων μηνιγγιωμάτων διακρίνονται

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) διακρίνει τους ακόλουθους δύο βαθμούς όσον αφορά τα καλοήθη μηνιγγιώματα:

• ΠΟΥ βαθμός Ι: Το μηνιγγίωμα αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 85% όλων των καλοήθων μηνιγγιωμάτων, τα οποία συνήθως μπορούν να αφαιρεθούν πλήρως με χειρουργική επέμβαση και έχουν ευνοϊκή πρόγνωση
• WHO grade II: Άτυπα μηνιγγιώματα αντιπροσωπεύουν περίπου το 10 τοις εκατό όλων των καλοήθων μηνιγγιωμάτων, τα οποία έχουν αυξημένη δυνατότητα ανάπτυξης και έχουν υψηλό ποσοστό υποτροπής ακόμη και μετά την επιτυχή πλήρη αφαίρεση του όγκου. Συνεπώς, ένα άτυπο μηνιγγίωμα πρέπει να παρακολουθείται τακτικά μετά τη χειρουργική επέμβαση .

 
Ο τρίτος βαθμός WHO είναι το αναπλαστικό μηνιγγίωμα, το οποίο εμφανίζεται μάλλον σπάνια και περιγράφει έναν κακοήθη όγκο των μηνίγγων. Η ταξινόμηση του όγκου σε αυτό το σύστημα είναι σημαντική τόσο για τη θεραπεία ως όσο και για τις προοπτικές πρόγνωσης.

Τι προκαλεί τη δημιουργία μηνιγγιώματος

Ένα μηνιγγίωμα προκαλείται από τον εκφυλισμό ενός συγκεκριμένου τύπου κυττάρων . Οι ακριβείς λόγοι αυτού του εκφυλισμού δεν είναι ακόμη σαφείς, αλλά οι γιατροί πιστεύουν ότι μια γενετική προδιάθεση θα μπορούσε να συμβάλει στην ανάπτυξη του μηνιγγιώματος. Ένας άλλος παράγοντας κινδύνου είναι η ιονίζουσα ακτινοβολία, γι' αυτό και τα παιδιά που έχουν υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία για καρκίνο είναι πιο επιρρεπή στην ανάπτυξη μηνιγγιωμάτων.

Ποια συμπτώματα μπορεί να προκαλέσει ένα καλοήθες μηνιγγίωμα

Δεδομένου ότι περισσότερα καλοήθη μηνιγγιώματα αναπτύσσονται μάλλον αργά, η νόσος μπορεί να εξελίσσεται χωρίς συμπτώματα για κάποιο χρονικό διάστημα. Μόνο στην όψιμη πορεία της νόσου μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα όπως πονοκέφαλοι ή, ακόμη χειρότερα, επιληπτικές κρίσεις. Τα συμπτώματα μπορούν να εξηγηθούν το γεγονός ότι ο όγκος, ο οποίος έχει γίνει αρκετά μεγάλος, πιέζει άλλες περιοχές του εγκεφάλου ή νευρικές δομές. Εκτός από τα δύο συμπτώματα που έχουν ήδη αναφερθεί , μπορούν να προκληθούν και τα ακόλουθα άλλα μάλλον μη ειδικά ενοχλήματα:

• Ζάλη,
• Παράλυση,
• Απώλεια της όσφρησης
• Εμετός,
• Οπτικές διαταραχές έως και παράλυση του οφθαλμικού μυός,
• Διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος ή/και της συνείδησης,
• Αύξηση της αρτηριακής πίεσης με ταυτόχρονη πτώση του καρδιακού ρυθμού,
• Πόνος ή/και αισθητηριακές διαταραχές,
• Διαταραχές βάδισης
• Δυσφορία κατά την επίσκεψη στην τουαλέτα

 
Τα διαφορετικά συμπτώματα εξαρτώνται ως προς την εμφάνιση και την έντασή τους από την περιοχή του εγκεφάλου στην οποία πιέζει ο όγκος.

Πώς διαγιγνώσκεται ένα καλοήθες μηνιγγίωμα

Εάν ο όγκος είναι ασυμπτωματικός, συνήθως ανακαλύπτεται τυχαία . Αυτό μπορεί να γίνει, για παράδειγμα, με τις συνήθεις εξετάσεις . Αυτό μπορεί να γίνει, για παράδειγμα, με τις συνήθεις απεικονιστικές διαδικασίες μιας αξονικής τομογραφίας (CT) ή μιας μαγνητικής τομογραφίας (MRI) . Επιπλέον, μπορεί να διενεργηθεί μέτρηση ροής του αίματος στον εγκέφαλο και να ληφθεί δείγμα ιστού από τον όγκο (βιοψία). Κατά κανόνα, τα μηνιγγιώματα έχουν επίπεδο ή οζώδες σχήμα και συνήθως εντοπίζονται στο κρανίο . Λιγότερο από το δέκα τοις εκατό όλων των όγκων του εγκεφάλου αναπτύσσονται στον νωτιαίο σωλήνα ή στο HIrnhaut του νωτιαίου μυελού.

Πώς αντιμετωπίζεται ένα καλοήθες μηνιγγίωμα

Εάν η νόσος δεν παρουσιάζει συμπτώματα, δεν απαιτείται θεραπεία στην αρχή . Το ίδιο ισχύει και εάν ο όγκος δεν παρουσιάζει συμπτώματα. Το ίδιο ισχύει και για τα ασυμπτωματικά μικρά μηνιγγιώματα, τα οποία πρέπει να εξετάζονται μόνο σε τακτά χρονικά διαστήματα με αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία . Ωστόσο, εάν το καλοήθες μηνιγγίωμα προκαλεί συμπτώματα, θα πρέπει συνήθως να γίνεται προσπάθεια αφαίρεσης του όγκου με χειρουργική επέμβαση. Στην περίπτωση ενός όγκου που έχει βαθμό σοβαρότητας I σύμφωνα με τον ΠΟΥ, η πλήρης χειρουργική αφαίρεση είναι συνήθως δυνατή χωρίς προβλήματα . Εάν ο όγκος έχει πολλά αιμοφόρα αγγεία, , τα αιμοφόρα αγγεία κλείνονται με τον λεγόμενο εμβολισμό , ο οποίος αποτρέπει την υπερβολική απώλεια αίματος. Σε περίπτωση που το μηνιγγίωμα δεν μπορεί να αφαιρεθεί πλήρως χειρουργικά, τα εναπομείναντα καρκινικά κύτταρα καταστρέφονται μετά την επέμβαση με τη βοήθεια ακτινοθεραπείας.

Ποια είναι η πρόγνωση του καλοήθους μηνιγγιώματος

Η πρόγνωση για πλήρη ίαση εξαρτάται πάντα από τη σοβαρότητα της νόσου. Με έναν όγκο πρώτης βαρύτητας, οι προοπτικές είναι καλές ότι ο όγκος μπορεί να αφαιρεθεί πλήρως, γεγονός που επίσης αυξάνει τις πιθανότητες πλήρους ίασης. Ένα μηνιγγίωμα τύπου II ενέχει τον κίνδυνο ο όγκος να αναπτυχθεί εκ νέου μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ακόμη και μετά από επιτυχή χειρουργική επέμβαση , και να χρειαστεί νέα επέμβαση. Ένας κακοήθης όγκος του εγκεφάλου τύπου ΙΙΙ είναι επικίνδυνος επειδή μπορεί να κάνει μετάσταση και έχει πολύ μικρές πιθανότητες θεραπείας. Το γενικό 5ετές ποσοστό επιβίωσης με ένα μηνιγγέωμα είναι περίπου 90 %. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το αν οι πιθανότητες ίασης είναι καλές ή κακές, αποτοξίνωση πρέπει πάντα να ακολουθεί τη θεραπεία του μηνιγγιώματος.

Πώς μοιάζει η αποτοξίνωση για το μηνιγγίωμα

Η αποκατάσταση μετά από ένα μηνιγγίωμα μπορεί να γίνει είτε ως εξωτερικός ασθενής είτε ως μερικώς ή πλήρως νοσηλευόμενος. Συνήθως, οι ασθενείς πρέπει να μεταβαίνουν σε ένα κέντρο νευρολογικής αποκατάστασης στο μετά την επέμβαση για καλοήθες μηνιγγίωμα. Η εστίαση εδώ είναι στις βλάβες που προκαλούνται από τον όγκο του εγκεφάλου. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, νοητικά ελλείμματα, κινητικές διαταραχές, διαταραχές της αίσθησης της ισορροπίας ή της ομιλίας, ακόμη και σημάδια παράλυσης .