Τι είναι η μυκητίαση fungoides

Η μυκητίαση είναι μια ασθένεια που προέρχεται από τα Τ-λεμφοκύτταρα. . Είναι ένα από τα χαμηλής κακοήθειας μη Hodgkin λεμφώματα. Τα Τ-λεμφοκύτταρα είναι τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος που κανονικά επιτίθενται στα παθογόνα. Ωστόσο, στη μυκητίαση του μυκητοειδούς εκφυλίζονται και επιτίθενται στο δέρμα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ασθένεια αυτή ονομάζεται επίσης μυκητιασικός λειχήνας. Τα αίτια αυτής της νόσου είναι ακόμη άγνωστα.

Πόσο συχνά εμφανίζεται η μυκητίαση του μυκητοειδούς

Η μυκητίαση του μυκητιασικού μύκητα είναι μία από τις σπάνιες καρκινικές παθήσεις, αλλά είναι μία από τις πιο συχνές λεμφικές παθήσεις ( περίπου 2 %). Ως επί το πλείστον, η μυκητομυκητίαση εμφανίζεται στο δεύτερο μισό της ζωής και οι γυναίκες έχουν περίπου διπλάσιες πιθανότητες να την αναπτύξουν σε σχέση με τους άνδρες.

Ποιοι παράγοντες κινδύνου παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της μυκητοειδούς μυκητίασης

Μέχρι στιγμής, τα αίτια της νόσου είναι ακόμη σε μεγάλο βαθμό άγνωστα. Στα περισσότερα άλλα μη Hodgkin λεμφώματα έχουν παρατηρηθεί συνδέσεις με ανοσολογικές διαταραχές, ιογενείς λοιμώξεις και ορισμένα φάρμακα, γενετικούς παράγοντες και ιονίζουσα ακτινοβολία, αλλά όχι μέχρι στιγμής στην περίπτωση της μυκητίασης fungoides.

Ποια είναι τα συμπτώματα της μυκητιασικής μυκητίασης

Συχνά η πορεία της νόσου είναι σταδιακή και συνοδεύεται από αχαρακτήριστες δερματικές αλλαγές σε διάστημα αρκετών ετών . Η νόσος συχνά συγχέεται με το έκζεμα και την ψωρίαση. Σε πολλές περιπτώσεις, οι πάσχοντες παραπονιούνται για έντονο κνησμό στις προσβεβλημένες περιοχές. Οι εσωτερικές πλευρές των άνω βραχιόνων και οι εσωτερικές πλευρές των μηρών είναι ιδιαίτερα ευνοημένες περιοχές για δερματικές αλλαγές. Εκεί σχηματίζονται ξηρά, κοκκινισμένα, φολιδωτά ή ελαφρώς εγκλωβισμένα μπαλώματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι δερματικές αλλοιώσεις βαθαίνουν μόνο μετά από μερικά χρόνια και επηρεάζουν και άλλες στιβάδες του δέρματος. Η συνέπεια αυτού είναι οι υπερυψωμένες εστίες, τα λεγόμενα οζίδια και πλάκες, που εξαπλώνονται σε ολόκληρο το δέρμα. Στην περαιτέρω πορεία της νόσου σχηματίζονται μεγάλα οζίδια σε σχήμα μύκητα. Εάν μυκητίαση του μυκητιασικού πυρετού δεν αντιμετωπιστεί, η νόσος μπορεί να εξαπλωθεί στα εσωτερικά όργανα μέσω λεμφικού συστήματος και της κυκλοφορίας του αίματος.

Πώς διαγιγνώσκεται η μυκητίαση του μυκητοειδούς

Ένας γιατρός θα κάνει μια δοκιμαστική διάγνωση με βάση το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς και τις αλλαγές στο δέρμα. Στη συνέχεια λαμβάνεται βιοψία από το προσβεβλημένο δερματικό οπλοστάσιο και εξετάζεται με τη βοήθεια μικροσκοπίου . Κατά κανόνα, η οριστική διάγνωση είναι δυνατή μόνο όταν ο όγκος έχει ήδη διεισδύσει βαθύτερα στο δέρμα και μπορεί να ανιχνευθεί αύξηση των λεμφοκυττάρων στο αίμα.

Επιπλέον, χρησιμοποιούνται ως εξεταστικές διαδικασίες υπερήχων, ακτίνων Χ, αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας . Αυτό γίνεται για να αποκλειστεί η προσβολή των εσωτερικών οργάνων . Η μυκητίαση διαιρείται σε διάφορα στάδια με βάση τα αποτελέσματα της εξέτασης . Τα στάδια αυτά είναι σημαντικά για τη θεραπεία και . Αυτά είναι σημαντικά για τη θεραπεία και επίσης για την πρόγνωση:

• Στάδιο Ι: Το λεγόμενο στάδιο εκζέματος. Ο καρκίνος μπορεί να γίνει αντιληπτός με βάση τις ερυθρές και φολιδωτές κηλίδες . Οι λεμφαδένες δεν είναι διογκωμένοι σε αυτό το στάδιο.
• Στάδιο II: Ονομάζεται επίσης στάδιο της πλάκας. Οι κόμβοι και οι δερματικές παθήσεις μπορεί να είναι ήδη παρούσες. Οίδημα λεμφαδένων χωρίς καρκινικά κύτταρα.
• Στάδιο III: Σε αυτό το στάδιο προσβάλλεται σχεδόν ολόκληρο το δέρμα. Δεν ανιχνεύονται καρκινικά κύτταρα στους διογκωμένους λεμφαδένες.
• Στάδιο IV: Δεν προσβάλλεται μόνο το δέρμα, αλλά και οι λεμφαδένες ή/και τα εσωτερικά όργανα.

Πώς αντιμετωπίζεται η μυκητίαση του μυκητοειδούς

Σε πρώτη φάση, η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από το στάδιο της νόσου όταν έγινε η διάγνωση. Σε κάθε περίπτωση, πριν από την έναρξη θεραπείας, θα πρέπει να διασφαλίζεται ότι ο πάσχων δεν χρειάζεται να υποφέρει περισσότερα ενοχλήματα από αυτά που προκαλεί η ίδια η νόσος. Η ακτινοθεραπεία, η χημειοθεραπεία και η φωτοθεραπεία (PUVA) θεωρούνται πολύ αποτελεσματικές θεραπευτικές προσεγγίσεις.

Η ακτινοθεραπεία

Όπως όλα τα μη Hodgkin λεμφώματα, έτσι και η μυκητίαση μυκητοειδούς είναι ευαίσθητη στην ακτινοβολία. Η τοπική ακτινοβόληση με δέσμες ηλεκτρονίων και ακτίνες Χ μπορεί να είναι επαρκής για την καταστροφή του όγκου σε περιπτώσεις περιορισμένων καρκινικών δερματικών αλλαγών . Ωστόσο, η ακτινοβόληση ολόκληρου του δέρματος είναι επίσης δυνατή εάν υπάρχει εκτεταμένη προσβολή του δέρματος χωρίς περαιτέρω προσβολή οργάνων ή λεμφαδένων.

Χημειοθεραπεία

Στο προχωρημένο στάδιο της νόσου, χρησιμοποιείται χημειοθεραπεία εάν έχουν ήδη προσβληθεί όργανα και λεμφαδένες. Αυτή η μορφή θεραπείας αποσκοπεί στη θανάτωση των καρκινικών κυττάρων σε όλο το σώμα. Φάρμακα όπως τα κυτταροστατικά δρουν αρκετά καλά κατά των ταχέως αναπτυσσόμενων κυττάρων. Η θεραπεία πραγματοποιείται σε διάφορους κύκλους, οι οποίοι συνήθως διαρκούν μήνες. Δεδομένου ότι τα κυτταροστατικά που χρησιμοποιούνται επηρεάζουν επίσης τον φυσιολογικό ιστό, στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν σοβαρές παρενέργειες, όπως ναυτία, έμετος, τριχόπτωση, διάρροια, ευαισθησία σε λοιμώξεις και αυξημένη τάση για αιμορραγία.

Φωτοθεραπεία (PUVA)

Στο στάδιο Ι της νόσου, η PUVA μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με αλοιφές που περιέχουν κορτιζόνη. Κανονικά, η φωτοθεραπεία χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ψωρίασης. Είτε το φάρμακο ψωραλένιο χορηγείται σε μορφή δισκίων είτε εφαρμόζεται στο δέρμα . Αυτό συσσωρεύεται στα καρκινικά κύτταρα, τα οποία στη συνέχεια καταστρέφονται με ακτινοβολία UV-A φωτός. Ωστόσο, από το στάδιο πλάκας και μετά, η θεραπεία PUVA από μόνη της δεν είναι πλέον επαρκής, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με ανοσοθεραπεία.

Ποια είναι η πορεία της μυκητοειδούς μυκητίασης

Η νόσος εξελίσσεται συνήθως πολύ αργά σε διάστημα πολλών ετών έως δεκαετιών. Εάν η μυκητομυκητίαση διαγνωστεί πριν προσβληθούν τα εσωτερικά όργανα και οι λεμφαδένες, η πρόγνωση είναι πολύ καλή και οι ασθενείς μπορούν να θεραπευτούν. Σε μεταγενέστερα στάδια, ωστόσο, η νόσος δεν μπορεί πλέον να θεραπευτεί, αλλά μπορεί τουλάχιστον να σταματήσει προσωρινά με την κατάλληλη θεραπεία.

Ποια είναι η επακόλουθη θεραπεία για τη μυκητίαση του μυκητοειδούς

Η μετεγχειρητική θεραπεία της μυκητίασης εξαρτάται το στάδιο στο οποίο ανακαλύφθηκε ο όγκος και επίσης από τον τρόπο αντιμετώπισής του. Εάν ο όγκος βρισκόταν ακόμη σε πρώιμο στάδιο, συνιστάται η παρακολούθηση της θεραπείας σε διαστήματα 6 έως 12 μηνών. Εάν ο όγκος ήταν ήδη στα στάδια III και IV, είναι απαραίτητες οι επισκέψεις στον γιατρό κάθε 4-6 εβδομάδες, ώστε να μπορεί να αξιολογηθεί η επιτυχία της θεραπείας.