Τι είναι η νόσος του Dercum

Η νόσος Dercum είναι επίσης γνωστή ως adipositas dolorosa και περιγράφει μια πολύ σπάνια χρόνια μορφή παχυσαρκίας. Η νόσος διαφέρει από τη φυσιολογική παχυσαρκία ως προς τη φύση και την επώδυνη φύση του λιπώδους ιστού. Στη νόσο Dercum, σχηματίζονται επώδυνες εναποθέσεις λιπώδους ιστού, που ονομάζονται λιπώματα, στον υποδόριο συνδετικό ιστό. Εάν αυτά επιμένουν για τουλάχιστον τρεις μήνες, συνήθως ονομάζεται νόσος Dercum. Στη νόσο αυτή προσβάλλονται κυρίως τα πόδια και τα χέρια, αλλά και η περιοχή του κορμού, η περιοχή της λεκάνης και οι γλουτοί.

Οι γυναίκες ηλικίας μεταξύ 25 και 40 ετών έχουν περισσότερες πιθανότητες από το μέσο όρο να αναπτύξουν τη νόσο, ενώ πολλοί ασθενείς προέρχονται ήδη από παχύσαρκη οικογένεια. Ο αλκοολισμός θεωρείται επίσης συχνά αιτία της νόσου Decrum. Μέχρι στιγμής, οι ιατρικές γνώσεις σχετικά με τα ακριβή αίτια της νόσου και την κατάλληλη μέθοδο θεραπείας είναι ακόμη ελλιπώς διευκρινισμένες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η θεραπεία της νόσου Decrum τείνει να είναι η διαχείριση του πόνου.

Ποιες είναι οι αιτίες της νόσου του Ντέρκουμ

Τα αίτια της νόσου Dercum είναι ακόμη άγνωστα. Ωστόσο, οι γιατροί υποθέτουν ότι η νόσος αναπτύσσεται λόγω γενετικής προδιάθεσης. Επιπλέον, οι ανοσολογικές διεργασίες καθώς και η διαταραχή στη σύνθεση των λιπαρών οξέων C18, οι διαταραχές του θυρεοειδούς και/ή η απορρύθμιση του νευρικού συστήματος μπορεί επίσης να διαδραματίσουν ρόλο στην πρόκληση της νόσου. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν πειστικές επιστημονικές μελέτες που να αποδεικνύουν αυτές τις θεωρίες, καθώς πρόκειται για μια πολύ σπάνια κλινική εικόνα.

Ποιες είναι οι διάφορες μορφές της νόσου Dercum

Η νόσος του Dercum μπορεί να χωριστεί στους ακόλουθους τρεις τύπους:

• Τύπος Ι: ο λεγόμενος juxtaarticular τύπος, ο οποίος σχετίζεται με επώδυνα λιπώδη μαξιλάρια στους γοφούς ή στα γόνατα.
• Τύπος II: ο λεγόμενος διάχυτος, γενικευμένος τύπος, ο οποίος σχετίζεται με το σχηματισμό επώδυνου λιπώδους ιστού σε διάφορα σημεία του σώματος.
• Τύπος III: ο λεγόμενος οζώδης τύπος, που ονομάζεται επίσης λιπομάτωση, ο οποίος σχετίζεται με το σχηματισμό επώδυνων λιπωμάτων με ή χωρίς ταυτόχρονη παχυσαρκία (adiposity).

Πώς μπορεί να προληφθεί η νόσος του Dercum

Κατάλληλα προληπτικά μέτρα για την πρόληψη της νόσου δεν υπάρχουν. Ωστόσο, θα πρέπει να αποφεύγεται το υπερβολικό βάρος.

Ποια είναι τα συμπτώματα της νόσου Dercum

Πολλοί ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο Dercum είναι παχύσαρκοι. Ωστόσο, η νόσος μπορεί να προσβάλει και άτομα με φυσιολογικό βάρος. Τυπικά συμπτώματα της νόσου Dercum είναι οι υποδόριες εναποθέσεις λιπώδους ιστού. Αυτές εκδηλώνονται κυρίως στα ακόλουθα μέρη του σώματος:

• το εσωτερικό του άνω βραχίονα,
• την εξωτερική και εσωτερική πλευρά του μηρού,
• τους αγκώνες,
• τα γόνατα,
• στην κοιλιά,
• στους γλουτούς

Οι πάσχοντες παραπονιούνται για πόνους που προκαλούν μαχαίρωμα ή κάψιμο, οι οποίοι εμφανίζονται ακόμη και με ελαφρά πίεση στις αποθέσεις λίπους. Οι γιατροί το ονομάζουν αυτό υπεραλγησία. Με την πάροδο του χρόνου, ο πόνος αυτός μπορεί να αυξηθεί σε ένταση και να μειώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Πότε πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό λόγω των παραπόνων

Ο πόνος στον λιπώδη ιστό μπορεί να αποτελεί ένδειξη της νόσου Dercum και θα πρέπει να διευκρινιστεί από γιατρό το συντομότερο δυνατό. Ωστόσο, ιατρική συμβουλή απαιτείται το αργότερο όταν ο αυξανόμενος λιπώδης ιστός οδηγεί σε περιορισμούς στο μυοσκελετικό σύστημα ή σε άλλα παράπονα. Συχνά οι ασθενείς μπορεί επίσης να αναπτύξουν ψυχολογικά παράπονα λόγω της κατάστασής τους, τα οποία θα πρέπει να συνοδεύονται από θεραπευτή. Ιδανικά, ο θεραπευτής βρίσκεται σε στενή επαφή με τον θεράποντα ιατρό.

Πώς γίνεται η διάγνωση της νόσου Dercum

Η νόσος Dercum διαγιγνώσκεται συνήθως μέσω μιας εξέτασης λεπτού ιστού του λιπώδους ιστού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί μαγνητική τομογραφία (MRI), η οποία μπορεί να παράσχει διαγνωστικές πληροφορίες σχετικά με τη νόσο. Η διάγνωση τίθεται από τον γενικό ιατρό ή τον ειδικό ιατρό.

Πώς αντιμετωπίζεται η νόσος του Dercum

Η θεραπεία της νόσου Dercum είναι ακόμη πολύ ανεπαρκής και είναι ως επί το πλείστον καθαρά συμπτωματική, δηλαδή καταπολέμηση των συμπτωμάτων. Για παράδειγμα, συνταγογραφείται το αναλγητικό φάρμακο που ανακουφίζει από τον πόνο. Μια έγχυση με το αναισθητικό λιδοκαΐνη είναι επίσης δυνατή. Αυτό συνήθως οδηγεί στο να παραμείνει ο ασθενής χωρίς πόνο για ημέρες ή εβδομάδες, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και για μήνες. Ωστόσο, καθώς αυτή η θεραπεία έχει κάποιες παρενέργειες, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνιμα. Εναλλακτικά, τα επιθέματα λιδοκαΐνης ή οι κρέμες σε εξασθενημένη μορφή μπορούν επίσης να επιφέρουν μείωση του πόνου.

Αντί της φαρμακευτικής αγωγής, ο ασθενής μπορεί επίσης να καταφύγει στη λιποαναρρόφηση ή στη χειρουργική αφαίρεση του λιπώδους ιστού (εκτομή). Ωστόσο, και οι δύο αυτές διαδικασίες ενέχουν υψηλό κίνδυνο υποτροπής (υψηλό ποσοστό υποτροπής). Η νόσος του Dercum αντιμετωπίζεται από έναν ειδικό του οποίου η ειδικότητα είναι οι παθήσεις του λιπώδους ιστού. Τα επιμέρους συμπτώματα της νόσου μπορούν να αντιμετωπιστούν από διαφορετικούς ειδικούς, όπως γαστρεντερολόγους ή δερματολόγους. Για έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής και διατροφικές αλλαγές για τη μείωση του βάρους, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν διατροφολόγο.

Καθώς η νόσος Dercum είναι μια χρόνια πάθηση, ο ασθενής χρειάζεται δια βίου θεραπεία. Σε πολλές περιπτώσεις είναι απαραίτητη και η ψυχολογική θεραπεία, καθώς οι ασθενείς όχι μόνο υποφέρουν από τον ενίοτε ακραίο πόνο, αλλά γνωρίζουν επίσης ότι η ασθένειά τους δεν μπορεί να θεραπευτεί.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι της νόσου Ντέκρουμ

Λόγω της ακραίας συσσώρευσης λιπώδους ιστού, η νόσος Decrum μπορεί να οδηγήσει σε περιορισμούς στην κινητικότητα, αλλά και σε προβλήματα στις αρθρώσεις. Πολλοί ασθενείς υποφέρουν επίσης από διαταραχές του ύπνου, διαταραχές της μνήμης ή της συγκέντρωσης, κατάθλιψη ή άγχος. Μάλλον σπάνια, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε ταχύτερο καρδιακό παλμό που συνοδεύεται από δύσπνοια, ανάπτυξη διαβήτη και μυϊκή αδυναμία ή πόνο.