Τι είναι οι οδοντογενείς όγκοι

Οι οδοντογενείς όγκοι είναι σπάνια νεοπλάσματα του αρθρικού χόνδρου και του οστού. Σχηματίζονται κυρίως από εμβρυϊκά υπολείμματα του ιστού που συμμετέχει στο σχηματισμό των δοντιών (οδοντογενείς) και σχηματίζονται αποκλειστικά στο οστό της γνάθου ή στον ελεύθερα κινητό στοματικό βλεννογόνο (κυψελιδικός βλεννογόνος). Οι περισσότεροι οδοντογενείς όγκοι είναι καλοήθεις (βλεννογόνοι) νεοπλάσματα. . Ενίοτε, ωστόσο, μπορεί να αναπτυχθούν και κακοήθεις όγκοι, όπως σαρκώματα ή καρκινώματα, οι οποίοι είναι οδοντογενούς προέλευσης. Στο 90% όλων των περιπτώσεων, οι οδοντογενείς όγκοι αναπτύσσονται μεταξύ του 6ου και του 20ού έτους της ζωής.

Ποιες μορφές οδοντογενών όγκων διακρίνονται

Οι οδοντογενείς όγκοι μπορούν να ταξινομηθούν ως εξής:

• χαμαρτωματικοί όγκοι: πρόκειται για όγκους που μοιάζουν με όγκο, καλοήθεις ιστικές μεταβολές. Σχηματίζονται λόγω διάσπαρτου ή ελαττωματικού γεννητικού ιστού .
• μη νεοπλασματικές μεταβολές: πρόκειται για μη φυσιολογικές κυτταρικές μεταβολές.
• μεταστατικές κακοήθεις νεοπλασίες: εδώ περιλαμβάνονται οι κακοήθεις νεοπλασίες που σχηματίζουν μεταστάσεις.

Ποιοι τύποι καλοήθων νεοπλασιών των οδοντογενών όγκων υπάρχουν

Τα καλοήθη νεοπλάσματα οδοντογενών όγκων μπορεί να είναι μακροσκοπικά καλά καθορισμένα και παρουσιάζουν μια τοπικά μετατοπισμένη ανάπτυξη. Οι καλοήθεις μορφές όγκου μπορούν συνήθως να αφαιρεθούν χωρίς να βλάψουν την περιβάλλουσα περιοχή . Συνήθως δεν χρειάζεται να ανησυχείτε ούτε για λειτουργικούς περιορισμούς . Οι γιατροί διακρίνουν μεταξύ της λεγόμενης εκρίζωσης, δηλαδή της πλήρους χειρουργικής αφαίρεσης του όγκου και της εκτομής, δηλαδή της αποκοπής του όγκου από τον προσβεβλημένο ιστό.

• Αμπελοβλάστωμα:Η κλασική μορφή αμπελοβλαστώματος εμφανίζεται εντός του οστού (ενδοοστικά), εξαπλώνεται στις γειτονικές δομές και έχει καταστροφική επίδραση σε αυτές . Οι πιο σπάνια εμφανιζόμενες παραλλαγές του αμηλοβλαστώματος περιλαμβάνουν το μονοκυστικό αμηλοβλάστωμα, το περιφερικό αμηλοβλάστωμα (που ονομάζεται επίσης εξωοστικό αμηλοβλάστωμα των μαλακών μορίων) και το δεσμοπλαστικό αμηλοβλάστωμα. Περίπου το 20 % όλων των οδοντογενών όγκων είναι αµελοβλαστώµατα, τα οποία εµφανίζονται συνήθως µεταξύ 30 και 50 ετών.
• Αμπελοβλαστικό ίνωμα: Πρόκειται για μια σπάνια, καλοήθη μορφή όγκου που συχνά εμφανίζεται στο με ένα αφυδατωμένο δόντι.
• Αδενομαλοειδής οδοντογενής όγκος (ΑΟΤ) (ονομάζεται επίσης αδενοαμπελοβλάστωμα): είναι επίσης μια καλοήθης μορφή όγκου που εμφανίζεται λόγω ελαττωματικά διαφοροποιημένου ή διάσπαρτου γεννητικού ιστού (χαμαρτωματικός). Ο αδενοματοειδής οδοντογενής όγκος εμφανίζεται στο 58 έως 63% του συνόλου των περιπτώσεων στην περιοχή της Αφρικής και της Ασίας.
• Το ινομύξωμα (που ονομάζεται επίσης οδοντογενές μυξίωμα):εμφανίζεται σχετικά σπάνια.
• Ο ασβεστοποιητικός επιθηλιακός οδοντογενής όγκος (KEOT) (επίσης αποκαλούμενος όγκος Pindborg):είναι επίσης μια σπάνια μορφή όγκου.
• Ασβεστοποιόςοδοντογενής κύστη (ονομάζεται επίσης κύστη Gorlin):εμφανίζεται σχετικά σπάνια, δηλαδή μόνο στο 2% όλων των οδοντογενών όγκων, και σχηματίζεται ως κύστη.
• Οδοντόσωμα: σχηματίζεται συνήθως κοντά σε ένα διατηρημένο δόντι. Οι γιατροί διακρίνουν δύο τύπους: ένα σύνθετο οδόντωμα και ένα σύνθετο οδόντωμα. Ενώ ένα σύνθετο οδόντωμα περιέχει όλους τους ιστούς που σχηματίζουν δόντια αναμεμειγμένους μεταξύ τους, ένα σύνθετο οδόντωμα αποτελείται από τις μικρότερες υποτυπώδεις δομές των δοντιών. Τα οδοντώματα συγκαταλέγονται μεταξύ των συχνότερων οδοντογενών όγκων και αντιπροσωπεύουν περίπου το 73% όλων των χαματωμάτων στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη.
• Οδοντογενές ίνωμα:εμφανίζεται σπάνια και μπορεί να εμφανιστεί σε διάφορες μορφολογικές παραλλαγές.
• καλοήθες τσιμεντοβλάστωμα (επίσης αποκαλούμενο αληθινό τσιμέντωμα):εμφανίζεται επίσης σπάνια και σχηματίζεται από τα κύτταρα που σχηματίζουν το τσιμέντο του δοντιού.

Ποιοι τύποι κακοήθων νεοπλασιών των οδοντογενών όγκων υπάρχουν

Τα κακοήθη νεοπλάσματα οδοντογενών όγκων διηθούν τις γειτονικές δομές και αναπτύσσονται με τοπικά καταστροφικό τρόπο. Τείνουν επίσης να κάνουν μεταστάσεις και συχνά υποτροπιάζουν (υποτροπή).

• Οδοντογενές καρκίνωμα: είναι πολύ σπάνιο και δύσκολο να διαφοροποιηθεί.
• Οδοντογενέςσάρκωμα: είναι εξαιρετικά σπάνιο.

Ποια συμπτώματα προκαλεί ένας οδοντογενής όγκος

Οι οδοντογενείς όγκοι συνήθως συμπεριφέρονται ασυμπτωματικά, καθώς τείνουν επίσης να αναπτύσσονται αργά . Ωστόσο, εάν πρόκειται για μια μορφή όγκου με έντονη ανάπτυξη, μπορεί να προκύψει οίδημα, αλλαγή των δοντιών, επανατοποθέτηση της ρίζας των δοντιών καθώς και χαλάρωση των δοντιών και αυξανόμενη πίεση στο κάτω γναθικό νεύρο και συναφείς διαταραχές ευαισθησίας. αποτέλεσμα.

Πώς διαγιγνώσκεται ένας οδοντογενής όγκος

Δεδομένου ότι οι οδοντογενείς όγκοι συνήθως δεν προκαλούν συμπτώματα, συχνά διαγιγνώσκονται ως τυχαίο εύρημα, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια ενός ελέγχου, . Ένας οδοντογενής όγκος μπορεί να απεικονιστεί με τις συνήθεις διαδικασίες απεικόνισης . Για να τεθεί οριστική διάγνωση, απαιτείται ιστολογική εξέταση του καρκινικού ιστού.

Πώς αντιμετωπίζεται ένας οδοντογενής όγκος

Κατά κανόνα, επιχειρείται η χειρουργική αφαίρεση του οδοντογενούς όγκου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, στη συνέχεια, είναι απαραίτητη η ανακατασκευή του οστού στην προσβεβλημένη περιοχή. Δεδομένου ότι ένας οδοντογενής όγκος τείνει να σχηματίζεται εκ νέου (υποτροπή), ο όγκος πρέπει να αφαιρείται σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη έκταση . Στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι αναπόφευκτη η αφαίρεση του προσβεβλημένου τμήματος της γνάθου (εκτομή)

Για την αποκατάσταση του οστού της γνάθου, συνήθως γίνεται πρώτα μια προσωρινή αποκατάσταση, για παράδειγμα με τη χρήση μιας πλάκας γέφυρας (πλάκα τιτανίου). Αργότερα, αυτή η πλάκα τιτανίου αφαιρείται και το ελαττωματικό οστό της γνάθου ανακατασκευάζεται με αυτόλογο οστικό μόσχευμα. Για την παραγωγή του αυτόλογου οστικού μοσχεύματος μπορούν να χρησιμοποιηθούν μικροχειρουργικά ανακατασκευασμένα οστικά μοσχεύματα. Αυτά μπορεί να προέρχονται από τη λαγόνια ακρολοφία ή την περόνη, για παράδειγμα .

Ποια είναι η πρόγνωση για έναν οδοντογενή όγκο

Η πρόγνωση ενός οδοντογενούς όγκου εξαρτάται πάντοτε από το στάδιο της νόσου κατά τη στιγμή της διάγνωσης, αλλά και από το αν πρόκειται για καλοήθη ή κακοήθη όγκο. Επιπλέον, ο τύπος του οδοντογενούς όγκου είναι καθοριστικός. Γενικά οι οδοντογενείς όγκοι τείνουν να σχηματίζονται ξανά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα (υποτροπές). Προκειμένου να διαγνωστεί ένας πιθανός όγκος σε πρώιμο στάδιο και να αντιμετωπιστεί , ο ασθενής θα πρέπει να κάνει χρήση τακτικών ελέγχων ακόμη και μετά την επιτυχή θεραπεία .