Οι όγκοι από την οπτική γωνία της συμβατικής ιατρικής

Οι ασθενείς με καρκίνο συχνά επιθυμούν μια πιο ήπια εναλλακτική λύση στις συχνά πολύ αγχωτικές συμβατικές μορφές θεραπείας, όπως η χημειοθεραπεία. Άλλοι ασθενείς, από την άλλη πλευρά, των οποίων ο καρκίνος έχει ήδη προχωρήσει πολύ μακριά, βλέπουν την εναλλακτική ιατρική ως την έσχατη λύση. Η συμβατική και η εναλλακτική ιατρική πρέπει να συνεργάζονται στενά. Η συμβατική ιατρική έχει καταφέρει να αναπτύξει όλο και καλύτερες θεραπείες λόγω του αυξανόμενου επιπέδου της έρευνας, οι οποίες υπόσχονται ελπιδοφόρες προοπτικές για θεραπεία. Επομένως, η εναλλακτική ιατρική θα πρέπει πάντα να χρησιμοποιείται ως συμπλήρωμα της συμβατικής ιατρικής, για παράδειγμα για τον μετριασμό των παρενεργειών της χημειοθεραπείας ή της ακτινοθεραπείας.

Συμπληρωματική έναντι εναλλακτικής ιατρικής: μια εννοιολογική οριοθέτηση

Ο όρος εναλλακτική ιατρική µπορεί σήµερα να διαχωριστεί ανεπαρκώς από τη λέξη συµπληρωµατική ιατρική. Γενικά, θεωρείται ότι οι θεραπευτικές διαδικασίες συμπληρωματικής ιατρικής χρησιμοποιούνται παράλληλα με τη συμβατική ιατρική. Ενώ στην εναλλακτική ιατρική συχνά δεν υπάρχει συµπληρωµατική θεραπεία από τη συµβατική ιατρική. Υπάρχουν ακόμη πολύ λίγα επιστημονικά δεδομένα σχετικά με την αποτελεσματικότητα των συμπληρωματικών θεραπευτικών μεθόδων. Ωστόσο, μελέτες δείχνουν ότι ορισμένες μέθοδοι συμπληρωματικής ιατρικής μπορούν να έχουν θετική επίδραση στις παρενέργειες της κλασικής θεραπείας του καρκίνου.

Ποιες μέθοδοι συμπληρωματικής ιατρικής υπάρχουν

Σε γενικές γραμμές, οι μέθοδοι θεραπείας από τη συμπληρωματική ιατρική μπορούν να χωριστούν στα τέσσερα θεματικά μπλοκ:

• Ιατρικά συστήματα: χαρακτηρίζονται από τη δική τους ιατρική θεωρία της νόσου και της θεραπείας και συνήθως συμπληρώνουν την ορθόδοξη ιατρική. Τα ιατρικά συστήματα περιλαμβάνουν τον βελονισμό ή την ομοιοπαθητική.
• Διαδικασίες νου-σώματος: χρησιμεύουν στη βελτίωση της αυτογνωσίας και της αυτοφροντίδας. Περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, το διαλογισμό ή τη γιόγκα.
• Θεραπείες σώματος: έχουν ως στόχο να επηρεάσουν το μυοσκελετικό σύστημα και περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, τη χειροπρακτική και την οστεοπαθητική καθώς και τον αθλητισμό.
• Βιολογικές θεραπείες: αποσκοπούν στην υγιεινή διατροφή και περιλαμβάνουν θρεπτικά συστατικά, διάφορες δίαιτες ή τη χρήση ορισμένων φαρμακευτικών φυτών.
• Θεραπείες συχνότητας: στοχεύουν στη διέγερση και τους παθογόνους παράγοντες.

Για ποια συμπτώματα μπορεί να χρησιμοποιηθεί η συμπληρωματική ιατρική

Συνήθως δεν υπάρχουν εναλλακτικές θεραπευτικές επιλογές ιατρικής για τον καρκίνο. Ωστόσο, οι συμπληρωματικές θεραπείες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τα ακόλουθα συμπτώματα:

• Ναυτία,
• Διάρροια,
• Πόνο στις αρθρώσεις και τους μυς,
• Φλεγμονή του στοματικού βλεννογόνου,
• Νευρικές διαταραχές, όπως αναισθησία (πολυνευροπάθεια) ή νευρικός πόνος,
• Διαταραχές του ύπνου,
• Ευαισθησία σε λοιμώξεις,
• Εφίδρωση,
• γενική αδυναμία και
• Δυσκολία συγκέντρωσης

Για ορισμένες μορφές καρκίνου, οι συμπληρωματικές φυσικές θεραπείες μπορούν να ενισχύσουν την αποτελεσματικότητα της συμβατικής θεραπείας. Οι θεραπείες αθλητισμού και άσκησης λέγεται ότι μειώνουν τον κίνδυνο να εκδηλωθεί ξανά καρκίνος.

Κατά την επιλογή της αντίστοιχης μεθόδου, δεν πρέπει να καθοδηγείται κανείς μόνο από τα τρέχοντα παράπονα, αλλά και από την ατομική κατάσταση του ασθενούς. Αυτό συμβαίνει διότι κάθε μέθοδος που είναι αποτελεσματική από μόνη της μπορεί επίσης να προκαλέσει βλάβη υπό ορισμένες συνθήκες, ιδίως εάν, για παράδειγμα, μεμονωμένες ουσίες προκαλούν ανεπιθύμητες αλληλεπιδράσεις με σημαντικά φάρμακα κατά του καρκίνου.

Η διατροφή ως μέρος της συμπληρωματικής ιατρικής

Στον προχωρημένο καρκίνο, είναι σημαντικό να αποφεύγεται η απώλεια βάρους και ο υποσιτισμός. Ειδικά οι ασθενείς με καρκίνο του ήπατος και του εντέρου μπορεί ακόμη και να είναι σε θέση να αυξήσουν το προσδόκιμο ζωής τους μέσω διατροφικών προσεγγίσεων. Για τα άτομα που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία, η βραχυπρόθεσμη νηστεία μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της ανοχής του φαρμάκου. Μετά την επιβίωση από τον καρκίνο, η ομαλοποίηση του βάρους μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο υποτροπής του καρκίνου, ιδίως σε υπέρβαρους ασθενείς.