Het menselijk organisme wordt bewoond door een veelheid aan micro-organismen. Als we ons voorstellen dat negentig procent van de cellen die in het menselijk lichaam overheersen niet van menselijke oorsprong zijn, dat ons menselijk lichaam bestaat uit ongeveer 10 biljoen cellen, en dat er alleen al in het onderste deel van het darmkanaal ongeveer 100 biljoen bacteriën of eencellige plantenorganismen zijn, dan hebben we bij benadering een idee van wat er dagelijks in ons lichaam gebeurt.
De micro-organismen die zich in het darmkanaal bevinden zijn meestal effectieve micro-organismen waar het lichaam nauwelijks zonder kan.
Ons lichaam staat echter ook dagelijks bloot aan aanvallen van virussen en bacteriën, die tot doel hebben het menselijk organisme te verzwakken of te beschadigen.
Op het gebied van de anti-infectieuze elektromedicine onderscheiden we 3 verschillende elektromedische procedures om deze ziekteverwekkers te bestrijden:
- Stroominductieprocedures
- Frequentie procedures
- Inductie van sterke magnetische pulsen
Huidige inductiemethode
De stroominductiemethode probeert een relatief klein gebied van het lichaam te beïnvloeden, meestal het passerende bloed.
De gebruikte stroomspanning moet zo sterk zijn dat hij bijna als allopathisch kan worden omschreven, maar de lichaamseigen signalen mogen niet worden gesuperponeerd.
De in het bloed geïnduceerde stroom heeft tot doel de membraanpotentialen van de ziekteverwekkers in het bloedplasma te depolariseren. In de loop van deze depolarisatie wordt de buitenste eiwitlaag onbruikbaar gemaakt, waardoor de ziekteverwekkers niet kunnen aanleggen met organismecellen.
De stroom beïnvloedt ook de rode bloedcellen. Deze overleven het effect van de stroom echter goed, omdat ze in elektrofysiologisch opzicht veel robuuster zijn.
De stroominductieprocedure is in praktische toepassing te vinden in de Beck blood zapper van Dr. Robert Beck. Dr. Beck zelf baseerde zijn kennis of theorie van bloedelektrificatie echter op het Amerikaanse octrooi 5.188.738 van Dr. Kaali uit 1993.
De Beck generator uit onze webwinkel werkt volgens dit principe.
Frequentiemethode
Bij de frequentiemethode wordt de stroom door een groter gebied van het lichaam geleid, via hand- of voetelektroden. Deze methode berust op een intensieve interactie van biologische (celmembranen, celcommunicatie, enz.) en technisch geïnduceerde elektrische velden.
Omdat het hele organisme wordt blootgesteld aan een diffuse stroomspanning, worden alle bio-elektrische levensprocessen beïnvloed.
In de eerste plaats wordt de doorlaatbaarheid van de membraankanalen van alle cellen door het algemene elektromagnetische veld beslissend verhoogd, wat leidt tot een verhoogde permeabiliteit en dus tot een verhoogde stofwisseling.
Alle benaderingen van Nicola Tesla, Georges Lakhovsky, Royal Rife en Hulda Clark behoren tot het principe van de frequentiemethode.
Therapeutisch wordt volgens het resonantieprincipe de eigen frequentie van de parasiet gebruikt om de betreffende ziektesoort te vernietigen. Dit veronderstelt echter dat ook de exacte frequentie kan worden bepaald en vervolgens ook door het apparaat voor frequentietherapie in een exacte instelling in het lichaam kan worden gebracht.
Als de exacte frequentie niet kan worden bepaald, of als de procedure te tijdrovend blijkt, kan ook de frequentie 33 kHz worden gebruikt in de frequentietherapie procedure, die volgens onderzoeksresultaten moeilijkheden oplevert voor de meeste parasieten.
Bij de frequentiemethode moet er rekening mee worden gehouden dat de in het lichaam geleide stroom niet altijd aankomt waar hij moet werken. In zulke gevallen (bijv. darmen, botten, enz.) moet de frequentieprocedure worden uitgevoerd met plasmatherapie-apparaten.
Inductie van sterke magnetische impulsen
Voor de inductie van sterke magnetische impulsen wordt een zogenaamde magnetische pulsar gebruikt.
Als de magnetische impuls het lichaam binnendringt, ontstaan er elektrische draaikolkvelden die, analoog aan de lage stroom die in de bloedbaan wordt geïnduceerd, voldoende zijn om micro-organismen te deitaliseren.
Deze vorm van anti-infectieuze elektromedicine wordt ook aanbevolen door Dr. Robert Beck als aanvulling op de Beck bloedzapper, omdat ziekteverwekkers zich ook buiten de bloedbaan kunnen vestigen en dus niet bereikt kunnen worden met de bloedzapper alleen.
Een voorbeeld: er zijn kiemvormen in de lymfeklieren die pas in een later stadium in de bloedbaan terechtkomen. De bloedzapper zou deze op dit moment niet bereiken. Door behandeling met magnetische impulsen worden deze kiemvormen vooraf, dus in de lymfeklieren, gedevitaliseerd en afgevoerd als "eiwitafval".