Bacillus anthracis is een relatief grote, immobiele, staafvormige, grampositieve, facultatief anaërobe bacterie en is verantwoordelijk voor de zogenaamde miltvuur.

Miltvuur is een ziekte van hoefdieren zoals runderen of schapen die besmet raken met Bacillus anthracis.

De bacterie overleeft in sporenvorm jarenlang in de bodem.

Deze bacteriën komen in de bodem terecht via de uitwerpselen van dieren, of via het begraven van kadavers, of ook via industrieel afvalwater (leerlooierijen, enz.).

Deze sporen worden door dieren weer opgenomen tijdens de voederopname en vermenigvuldigen zich vervolgens in het dier.

Overdracht op mensen vindt rechtstreeks plaats via zieke dieren, besmette dierlijke producten of door inademing van besmette deeltjes.

Afhankelijk van de plaats van binnenkomst kunnen de volgende ziekten worden onderscheiden:

• Cutane miltvuur: Veroorzaakt door kleine huidverwondingen. Binnen enkele dagen vormt zich een miltvuurcarbunkel met een necrotisch, rottend centrum.
  De ziekteverwekker kan zich verspreiden en zich vestigen in inwendige organen.
• Longmiltvuur: Veroorzaakt door inademing van het stof dat de ziekteverwekker bevat.
  De symptomen zijn: atypische, ernstige bronchopneumonie, die gepaard kan gaan met longbloedingen.
• Intestinale antrax: Veroorzaakt door orale inname van het besmette voedsel. Symptomen zijn meestal braken en bloederige diarree.

Miltvuur is een zeldzame ziekte in Oostenrijk en Duitsland.
Als ze toch voorkomt, kan ze zeer ernstig zijn, en daarom moet miltvuur in elk geval met conventionele medicijnen worden behandeld.

Bacillus anthracis en frequentietherapie

CAFL: | 129 | 224 | 273 |

  |400 | | 414 | 420 | 500 | 623 | 628 | 633 |

| 638 | 643 | 768 | 900 | 930 | 1,365k | 1,37k | 4k | 16,655k | 139,2k |