Wat is de Bartonella melophagi ziekteverwekker?
De Bartonella melophagi ziekteverwekker behoort tot de soorten Bartonella-bacteriën. Dit zijn gramnegatieve, intracellulaire bacteriën die door vectoren worden overgebracht. De Bartonella melophagi ziekteverwekker wordt beschouwd als een zogenaamde "candidatus" soort. Dit betekent dat de naam nog niet officieel erkend is.
Schapen in de natuur zijn geïdentificeerd als waarschijnlijke gastheren van de Bartonella melophagi pathogeen . Onderzoekers geloven dat de overdracht van de ziekte onder schapen gebeurt door vleugelloze vliegen, die bekend staan als ked. Hoe de bacterie precies op mensen wordt overgedragen is nog onbekend, evenals het precieze ziektebeeld waaraan de bacterie kan bijdragen.
Uit welke zoogdieren is de Bartonella melophagi ziekteverwekker geïsoleerd?
De Bartonella melophagi pathogeen kon worden geïsoleerd uit het bloed van gedomesticeerde schapen en uit schapendoes, de zogenaamde Melophagus ovinus, uit het zuidwesten van de VS . Tamme schapen worden beschouwd als een natuurlijk gastheerreservoir voor Bartonella melophagi pathogenen en schapen zijn hun belangrijkste vectoren. Van de Bartonella melophagi ziekteverwekker is al aangetoond dat hij zoönotisch is . Verdere studies zijn nodig om meer te weten te komen over de transmissieroute en het klinische beeld. In verdere studies zou de Bartonella melophagi ziekteverwekker ook kunnen worden aangetoond in teken die van vee worden verzameld.
Wat zijn de histologische kenmerken van de Bartonella melophagi ziekteverwekker?
Door een sequentieanalyse van de geïsoleerde Bartonella melophagi pathogenen kon worden aangetoond dat de bacterie verwant is aan andere Bartonella-soorten geïsoleerd uit gedomesticeerde en wilde herkauwers, maar er toch van verschilt. Hij is ook samen met de Bartonella henselae ziekteverwekker bij mensen geïsoleerd.
Wat zijn de symptomen van een Bartonella melophagi infectie bij mensen?
De Bartonella melophagi ziekteverwekker is vastgesteld bij twee vrouwen uit de Verenigde Staten. Ze klaagden over de volgende symptomen na deelname aan een reeks buitenactiviteiten waarbij ze ook in de buurt van veel wilde dieren waren geweest. De artsen schreven de klachten toe aan een Bartonella melophagi infectie, die de vrouwen mogelijk hebben opgelopen als gevolg van teken- of insectenbeten. De volgende symptomen traden in verschillende mate bij de vrouwen op:
- een licht verhoogde, cirkelvormige rode laesie, die binnen drie dagen enorm in omvang toenam,
- een droge hoest die zich ongeveer twee weken na de laesie ontwikkelde,
- Begin van algemene vermoeidheid,
- Spierpijn en vermoeidheid van de spieren,
- hevige rillingen
Deze klachten hielden de volgende periode aan, hoewel op een elektrocardiogram geen afwijkingen konden worden vastgesteld .
Hoe werd de Bartonella melophagi infectie behandeld?
Omdat de ziekte door het onduidelijke klinische beeld aanvankelijk niet als een Bartonella melophagi infectie kon worden gediagnosticeerd, werden de klachten aanvankelijk behandeld met orale antimicrobiële medicatie . Inname van de medicatie leidde tijdelijk tot verbetering. De symptomen kwamen echter terug zodra de inname van de medicatie werd onderbroken.
Hoe werd de Bartonella melophagi infectie uiteindelijk ontdekt en behandeld?
De Bartonella melophagi ziekteverwekker werd geïsoleerd door een bloedkweek te bereiden. De Bartonella melophagi bacterie was aanwezig in de bloedmonsters, samen met de Bartonella henselae ziekteverwekker, die verantwoordelijk wordt gehouden voor neurologische aandoeningen en algemene tekenen van vermoeidheid . De behandeling werd gegeven met rifampicine en azitromycine. Dit zijn beide zeer effectieve antibiotica, die leidden tot een algemene verbetering bij de patiënten. Het antibioticum cefuroxime werd later toegevoegd en leidde ook tot een verbetering van de gezondheid, nadat de andere medicijnen selectief werden gestaakt.
In het algemeen wordt isolatie door kweek beschouwd als de gouden standaard in de diagnose van Bartonella pathogenen. PCR moet ook worden uitgevoerd op meer dan één type monster. Het type monster kan bloed zijn, maar ook weefselswabs van lymfeklieren of een swabmonster uit de mondholte van een dier. Verder kan het uitvoeren van een antilichaamdetectie (immunofluorescentietest of ELISA) nuttig zijn vanwege de goede negatief voorspellende waarde.
Hoe kunnen Bartonella-bacteriën ziekte veroorzaken in de menselijke circulatie?
Zelfs een klein aantal Bartonella pathogenen in de menselijke bloedbaan kan infecties veroorzaken. Omdat de Bartonella ziekteverwekker mensen op vele manieren kan overbrengen en besmetten, is een snelle diagnose en behandeling van de ziekte nog belangrijker. Maar helaas is het bewustzijn van Bartonella-infectie nog niet verankerd in het algemene bewustzijn, zodat er weinig aandacht is voor passende preventieve maatregelen.
Vooral met betrekking tot de Bartonella melophagi bacterie is het daarom belangrijk uit te zoeken hoe de ziekteverwekker de mens infecteert. Voor een vroege diagnose moet men ook kennis vergaren over welke ziekten in verband kunnen worden gebracht met de aanwezigheid van een Bartonella melophagi ziekteverwekker .
Hoe kan een Bartonella-infectie worden voorkomen?
Tot nu toe bestaat er geen vaccin tegen Bartonella-infectie. De enige bewezen effectieve preventieve maatregelen om een infectie te voorkomen zijn:
- strikte vlooien- en tekenbestrijding, vooral op huisdieren, maar ook op zichzelf na langdurig verblijf in de natuur ,
- Mensen met immunodeficiëntie moeten bij voorkeur katten ouder dan een jaar in huis nemen om zich te beschermen tegen de zogenaamde kattenziekte,
- Het in huis nemen van katten uit asielen en/of huishoudens met meerdere katten wordt afgeraden voor personen met immunodeficiëntie , omdat het essentieel is dat het dier vrij is van vlooien en in goede gezondheid verkeert.
- Bovenal moeten immuungecompromitteerden ruw spel met de kat vermijden om krassen en/of beten te voorkomen.