Wat zijn chlamydia?
Chlamydia is een bacterie die ontstekingen veroorzaakt en vaak voorkomt in de slijmvliezen van de urinebuis, in de baarmoederhals of in het rectum . Ze kunnen echter ook in de keel voorkomen. Samen met HPV-infecties, trichomoniasis en gonorroe is een chlamydia-infectie een van de meest voorkomende seksueel overdraagbare aandoeningen binnen Duitsland.
Hoe kun je besmet raken met chlamydia?
Chlamydia nestelt zich op de slijmvliezen van de plasbuis, in de baarmoederhals, in het rectum en in de keel. Ze worden ook gevonden in de vagina, in het vaginale vocht en in sperma. In lagere concentraties is chlamydia ook te vinden in de zogenaamde "lustdruppel" en in de urine . Overdracht met chlamydia kan plaatsvinden tijdens elke vorm van seksuele praktijk, mits er direct contact is met een besmettelijke lichaamsvloeistof of slijmvlies. Besmetting kan ook plaatsvinden via de handen of seksspeeltjes. Om je te beschermen tegen besmetting met chlamydia moet je daarom altijd aan beschermde vaginale en anale geslachtsgemeenschap doen.
Chlamydia kan ook via orale seks worden overgedragen en zo in de keel terechtkomen. In de regel veroorzaken ze hier echter geen ziektes en verdwijnen ze na enkele weken vanzelf weer.
Hoe kun je jezelf beschermen tegen een chlamydia-infectie?
Hoewel condooms de kans op een chlamydia-infectie aanzienlijk verkleinen, kunnen ze overdracht niet betrouwbaar uitsluiten. Mensen die vaak van seksuele contacten wisselen, kunnen zich regelmatig laten testen op chlamydia. Op die manier kan een infectie vroegtijdig worden vastgesteld om anderen te beschermen tegen besmetting .
Wat is het verloop van een chlamydia-infectie?
Een infectie met chlamydia veroorzaakt meestal geen of slechts milde symptomen . Als er wel symptomen optreden, is dit meestal het gevolg van de infectie. Als er symptomen optreden, is dat meestal één tot drie weken na de infectie het geval. Maar omdat de getroffenen meestal geen symptomen ervaren, blijft een infectie met chlamydia vaak onopgemerkt. Omdat een onbehandelde ziekte bij vrouwen kan leiden tot bekkenontsteking en bij mannen tot ontsteking van de prostaat, testikels of bijbal, is chlamydia een niet te onderschatten gezondheidsrisico. Bij zwangere vrouwen kan een chlamydia-infectie een vroeggeboorte uitlokken. Het is ook mogelijk dat de bacterie wordt overgedragen op de pasgeborene. In vrij zeldzame gevallen hopen de chlamydia-bacteriën zich ook op in de gewrichten, waar ze gewrichtsontstekingen kunnen veroorzaken. Bij een chlamydia-infectie neemt ook het risico van HIV-overdracht toe bij onbeschermde geslachtsgemeenschap.
Wat zijn de symptomen van chlamydia?
Hoewel chlamydia vaak geen symptomen veroorzaakt, kan het bij infecties van de geslachtsdelen of plasbuis de volgende symptomen veroorzaken:
- Afscheiding uit de vagina of plasbuis,
- Jeuk en/of een branderig gevoel,
- Pijn bij het plassen.
Als een chlamydia-infectie in de endeldarm optreedt, kan deze in veel gevallen ook asymptomatisch zijn.
Soms kan de ziekte echter ook leiden tot een mucopurulente afscheiding, jeuk, pijn, een ontstekingsuitslag en/of diarree-achtige symptomen .
Zelfs als de symptomen van een chlamydia-infectie verdwijnen of helemaal verdwijnen, moet je toch naar de dokter gaan en je laten onderzoeken.
De ziekteverwekkers kunnen zich nog steeds in het lichaam bevinden en zich blijven verspreiden.
Welke complicaties kunnen optreden als gevolg van een chlamydia-infectie?
Als een chlamydia-infectie niet behandeld wordt, kan deze in het lichaam stijgen en tot de volgende complicaties leiden:
- Bij vrouwen kan de infectie zich verspreiden naar de baarmoeder, eileiders en buikholte en hier ontstekingen veroorzaken. Getroffenen klagen over hevige menstruatiebloedingen of intermenstruele bloedingen en koorts. In bijzonder ernstige gevallen kan een onbehandelde infectie met chlamydia een buikholte- of eileiderzwangerschap veroorzaken of zelfs leiden tot onvruchtbaarheid.
- Bij mannen kan een oplopende chlamydia-infectie zich uiten als pijn in de testikels of in de onderbuik, die gepaard gaat met koorts. Als de ziekte onbehandeld blijft, kan ze leiden tot ontsteking van de zaadleiders, de bijbal of de prostaat. In het ergste geval kan de man onvruchtbaar worden .
Hoe worden chlamydia-infecties gediagnosticeerd?
Een chlamydia-infectie kan worden vastgesteld met een urinetest of een uitstrijkje . Hiervoor wordt meestal een zogenaamde soa-test gebruikt. De test kan gedaan worden door een specialist in huid- en geslachtsziekten, maar ook door een gynaecoloog of uroloog . Als er symptomen zijn of een concreet vermoeden van een chlamydia-infectie, worden de diagnostische kosten gedekt door de ziektekostenverzekering. Daarnaast kunnen tests worden uitgevoerd bij aids-hulpcentra, maar ook bij consultatiebureaus. Hoewel er nu ook soa-tests zijn voor thuisgebruik, zijn deze meestal onnauwkeurig tenzij ze naar een laboratorium worden gestuurd en kunnen daarom vaak valse uitslagen laten zien. Als het testresultaat positief is, moet je toch naar een arts gaan.
Om chlamydia zo vroeg mogelijk op te sporen wordt aan jonge vrouwen tot 24 jaar actief een zogenaamde chlamydia-screening aangeboden. Hiervoor kunnen ze zich eenmaal per jaar gratis laten testen op chlamydia.
Hoe wordt chlamydia behandeld?
Een chlamydia-infectie is goed te behandelen met antibiotica en is te genezen . Hoe eerder de ziekte wordt vastgesteld, hoe beter. Hoe eerder de ziekte wordt herkend en behandeld , hoe gemakkelijker ze te genezen is. Omdat chlamydia zeer besmettelijk is, moet geslachtsgemeenschap tijdens de therapieperiode worden vermeden. . Seksuele partners moeten ook onderzocht worden op een mogelijke chlamydia-infectie en, indien nodig, ook met therapie beginnen .
Als onderdeel van de prenatale zorg , wordt regelmatig een onderzoek op chlamydia uitgevoerd, omdat de ziekteverwekker bijvoorbeeld vroeggeboorten kan veroorzaken, maar ook kan leiden tot een infectie bij de pasgeborene. Als binnen een zwangerschap chlamydia wordt vastgesteld, kan antibiotica worden voorgeschreven.