Wat is het Coxsackie B1 virus?

De Coxsackie B1-virussen behoren net als het hepatitis A-virus tot de familie van de picornavirussen. Het zijn enkelstrengs RNA-virussen van het geslacht enterovirus. De Coxsackie B1-virussen komen over de hele wereld voor, maar zijn vooral wijdverbreid in Midden-Europa. De piek van de ziekte ligt in de nazomer. Er is dan vaak sprake van een epidemische uitbraak. Na besmetting met de Coxsackie B1-virussen kunnen na ongeveer 7-10 dagen IgM-antilichamen in het bloed worden aangetoond, die daar ongeveer 4 weken blijven. Om de stijging van de IgM titer te kunnen waarnemen is een tweede serummonster onontbeerlijk . Coxsackie B1-virussen kunnen oorzakelijk zijn voor het ontstaan van ernstige systemische ziekten zoals meningoencefalitis bij pasgeborenen.

Hoe wordt Coxsackie B1 overgedragen?

De Coxsackie B1-virussen worden van persoon tot persoon overgedragen via de fecaal-orale route . Smeerinfecties en druppelinfecties zijn echter ook mogelijk. Nadat de virussen oraal zijn opgenomen, vermenigvuldigen ze zich eerst in het slijmvlies van de keel en vervolgens in de darmwand. De Coxsackie B1-virussen worden vooral uitgescheiden in de ontlasting.

Wat is de morfologie van Coxsackie B1-virussen?

De Coxsackie-virussen zijn slechts ongeveer 20-40 mm groot en hebben een enkelstrengs, positief gepolariseerd RNA. Bij de coxsackie B2-virussen zoekt men tevergeefs naar een virale envelop. Een kubusvormig kapsel omhult het genoom. De virussen hebben een enorm hoge stabiliteit en overlevingskans in een zure omgeving. Ze zijn bijzonder gevoelig voor chloorhoudende ontsmettingsmiddelen. De standaard ontsmettingsmiddelen op basis van detergenten en alcohol kunnen ze echter niet schaden. De Coxsackie B1-virussen worden hierdoor niet geëlimineerd en kunnen zelfs bij kamertemperatuur enkele dagen overleven.

Wat zijn de symptomen van het Coxsackie B1-virus?

In de meeste gevallen verloopt de infectie met het virus geheel zonder symptomen of met slechts zeer weinig symptomen. Na een incubatietijd van ongeveer 3-6 dagen krijgen de getroffenen koorts, hoofdpijn en voelen zich in het algemeen niet lekker. In sommige gevallen zijn er ook klachten als rhinitis, faryngitis, misselijkheid en braken. Milde gastro-enteritis kan ook een begeleidend symptoom zijn. In de regel duren de symptomen ongeveer 3-4 dagen of hooguit 1 week.

Coxsackie B1-virussen zijn ook verantwoordelijk voor de volgende ziekten:

• aseptische meningitis,
• Encefalitis,
• Verlamming,
• Exantheem
• Gegeneraliseerde ziekte bij pasgeborenen,
• Hand-voet-en-klauwzeer,
• Herpangina,
• Pericarditis, myocarditis,
• Longontsteking,
• Pleurodynie.

Gegeneraliseerde ziekte bij de pasgeborene

Dit is de ernstigste ziekte die kan optreden door infectie bij zuigelingen in de eerste levensweken met het Coxsackievirus . Ernstige ziekten kunnen echter voorkomen tot de derde levensmaand. Het klinisch beeld lijkt op een ernstige bacteriële sepsis met rusteloosheid, lusteloosheid en hoge koorts. Daarnaast is er trombocytopenie, een naar links verschoven leukocytose , pleocytose in het hersenvocht en een verhoging van de transaminasen . In het verloop van de ziekte ontstaan vaak complicaties als hepatitis, myocarditis, meningoencefalitis, meningitis en gedissemineerde intravasale stolling. Essentieel voor het stellen van de diagnose is de indicatie in de medische voorgeschiedenis van een recente infectie van de moeder.

Hoe worden Coxsackie B1-virussen gediagnosticeerd?

De diagnostiek hangt af van het klinisch beeld. In de acute fase kan moleculair biologisch bewijs worden gevonden in het hersenvocht, de ontlasting, het faryngeale lavagewater met behulp van een PCR-test. Serologische tests alleen zijn niet betrouwbaar genoeg voor de diagnose, maar ze kunnen een uitstekende diagnostische indicatie geven van een verhoging van de titer.

Hoe wordt het Coxsackie B1-virus behandeld?

De behandeling van Coxsackie B1-virus is symptomatisch met pijnstillers en antipyretica. Bij ernstige ziekteverlopen worden gammaglobulinepreparaten gebruikt. Bij een secundaire bacteriële infectie worden antibiotica gebruikt. Antiviraal werkzame geneesmiddelen worden momenteel nog getest. Het middel Interferon is zeer geschikt gebleken voor cardiomyopathie .

Hoe lang is het Coxsackie B1 virus besmettelijk? >p>In de eerste weken van de ziekte zijn getroffen mensen zeer besmettelijk. Maar zelfs nadat de symptomen zijn afgenomen, worden de virussen nog enkele weken in de ontlasting uitgescheiden. Juist daarom blijven patiënten heel lang besmettelijk. Daarom moeten na het verdwijnen van de symptomen nog steeds de hygiënevoorschriften in acht worden genomen om besmetting en overdracht van het virus aan .

Wat is de prognose voor Coxsackie B1-virus?

Omdat het beloop meestal mild is, is de behandeling symptomatisch. De patiënten herstellen meestal goed van de ziekte. Complicaties als meningitis, meningoencefalitis, myocarditis of pericarditis kunnen voorkomen.

Hoe kan het Coxsackie B1-virus worden voorkomen?

De volgende belangrijke maatregelen kunnen Coxsackie B1-virusinfectie helpen voorkomen:

• Efficiënte ziekenhuishygiëne, vooral op de afdeling van pasgeborenen, d.w.z. antivirale ontsmettingsmiddelen, luierhygiëne, verschoonjassen. Zo nodig moeten besmette pasgeborenen worden geïsoleerd.
• Blootstellingsprofylaxe, d.w.z. voldoende handhygiëne. Eerst grondig handen wassen en daarna desinfecteren.
• Postexpositieprofylaxe, dat wil zeggen dat bij een bijzonder hoog risico binnen 72 uur gammaglobulinen moeten worden gegeven.

 
Individuele ontdekkingen van infecties met het coxsackie B1-virus zijn volgens de Infektionsschutzgesetz niet te melden. Als de uitbraken zich echter opstapelen, moet de verantwoordelijke laboratoriumdirecteur een melding doen bij de afdeling volksgezondheid. Als een infectie met het Coxsackie B1-virus eenmaal overwonnen is, duurt de immuniteit een leven lang. Er bestaat momenteel geen vaccinatie tegen de ziekteverwekker.