Wat is Coxsackie B2?
Coxsackie B2-virussen zijn niet-ontwikkelde enkelstrengs RNA-virussen. Ze behoren tot de familie van de picornavirussen. Ze zijn de belangrijkste oorzaak van ziekten als verkoudheid, myocarditis en meningocarditis. De virussen hebben een grootte van ongeveer 20 - 40 millimeter en bezitten slechts een enkele RNA-streng. Coxsackie B2-virussen hebben geen omhulsel, hun genoom zit in een kubusvormige capsule. Ze hebben een hoge stabiliteit en overlevingskans in een zure omgeving en zijn alleen gevoelig voor chloorhoudende ontsmettingsmiddelen. Ontsmettingsmiddelen op basis van alcohol hebben daarentegen geen effect op coxsackievirussen. Bij kamertemperatuur kunnen ze enkele dagen overleven en ook besmettelijk zijn.
Hoe wordt het Coxsackie B2 virus overgedragen?
De overdracht van Coxsackie B2-virussen vindt plaats van persoon tot persoon via de fecaal-orale infectieroute. Soms kunnen ze ook worden doorgegeven via druppelinfecties of uitstrijkjes. Nadat de virussen oraal zijn opgenomen, beginnen ze zich eerst te vermenigvuldigen in het slijmvlies van de keelholte en vervolgens in de darmwand. De Coxsackie B2-virussen worden vooral uitgescheiden in de ontlasting.
Wat zijn de symptomen van het Coxsackie B2 virus?
In de regel zijn infecties met het Coxsackie B2-virus geheel symptoomloos of hebben ze slechts zeer geringe symptomen. De volgende symptomen worden het meest waargenomen :
- Koorts, vergelijkbaar met griep,
- Rhinitis,
- Faryngitis,
- Misselijkheid en braken.
Als begeleidend symptoom kunnen ook maag- en darmklachten optreden.
Gewoonlijk verdwijnen de symptomen na 3-4 dagen, in sommige gevallen pas na een week.
De door het Coxsackie B2-virus veroorzaakte ziekten komen het meest voor in de zomer en het vroege najaar.
Coxsackie B2-virussen zijn de belangrijkste oorzaak van de volgende ziekten:
- aseptische meningitis,
- Encefalitis,
- Verlamming,
- Exantheem
- Gegeneraliseerde ziekte bij pasgeborenen,
- Hand-voet-en-klauwzeer,
- Herpangina,
- Pericarditis, myocarditis,
- Longontsteking,
- Pleurodynie.
Meningitis en encefalitis
Vooral bij kinderen zijn Coxsackie B2-virussen de oorzaak van aseptische meningitis. De virussen komen vooral voor in de zomer en de herfst, in streken met een mild klimaat. Getroffen personen ontwikkelen acute symptomen zoals koude rillingen, hoofdpijn, hoge koorts, fotofobie, misselijkheid en braken, en pijn bij het bewegen van de ogen. Andere symptomen zijn hoest, faryngitis, diarree, myalgie, pleurodynie, herpangina en myocarditis.
In zeldzamere gevallen komt encefalitis voor. Symptomen zijn onder meer toevallen, desoriëntatie en toenemende lethargie. Mensen met een intact en sterk immuunsysteem hebben een uitstekende prognose. Patiënten, die agammaglobulinemie, hypogammaglobulinemie of andere ernstige immunodeficiënties hebben, lopen risico op chronische encefalitis of meningitis. Ongeveer 50 % van de getroffenen krijgt symptomen die lijken op die van dermatomyositis, zoals exantheem, oedeem en myositis. Ook kan zich chronische hepatitis ontwikkelen.
Hoe worden Coxsackie B1-virussen gediagnosticeerd?
Afhankelijk van het klinisch beeld wordt een diagnostische maatregel gekozen. Als het om een acute fase van de infectie gaat, kan met behulp van een PCR-test moleculair biologisch bewijs in ontlasting, faryngeale lavage en hersenvocht worden geleverd. Serologisch onderzoek alleen kan wijzen op een verhoging van de bijbehorende titer, maar dit onderzoek is niet voldoende voor het stellen van een diagnose.
Hoe wordt Coxsackie B2 virus behandeld?
Meestal is de behandeling van ziekten veroorzaakt door Coxsackie B2-virussen symptomatisch met antipyretica en pijnstillers. Als zich tijdens de ziekte een ernstig beloop openbaart, kunnen gammaglobulinepreparaten worden gebruikt. Bij een secundaire bacteriële infectie wordt gekozen voor antibiotica. Momenteel worden de antivirale middelen nog getest, maar het middel interferon, dat gebruikt wordt bij cardiomyopathie, is zeer effectief en efficiënt gebleken .
Vooral in de eerste weken na de infectie zijn de patiënten zeer besmettelijk, d.w.z. zeer besmettelijk. De Coxsackie B2-virussen kunnen nog enkele weken in de ontlasting worden uitgescheiden, zelfs als de symptomen allang verdwenen zijn. Daarom worden mensen met een infectie beschouwd als zeer lang besmettelijk. Om overdracht van het Coxsackie B2-virus te voorkomen, is het essentieel dat de hygiënevoorschriften nauwgezet worden nageleefd, ook nadat de symptomen zijn verdwenen.
Wat is de prognose voor het Coxsackie B2 virus?
Het verloop van de ziekte is meestal mild, daarom wordt meestal alleen een symptomatische behandeling gegeven. Normaal gesproken kunnen de getroffenen uitstekend herstellen van de ziekte, maar het blijft mogelijk dat er complicaties ontstaan, zoals pericarditis, myocarditis of meningoencefalitis.
Hoe kunnen Coxsackie B2 virussen worden voorkomen?
Om besmetting met het Coxsackie B2 virus te voorkomen is het belangrijk de volgende maatregelen te nemen:
- Vooral op de neonatale afdeling van een ziekenhuis moet de efficiënte ziekenhuishygiëne worden toegepast, dat wil zeggen: een geschikt antiviraal ontsmettingsmiddel, regelmatige verschoning van de ochtendjas en luierhygiëne. Het kan nodig zijn besmette pasgeborenen te isoleren.
- Postexpositieprofylaxe, wat betekent dat binnen 72 uur gammaglobuline moet worden toegediend, als er een bijzonder hoog risico is.
- Blootstellingsprofylaxe, wat inhoudt dat men een goede handhygiëne toepast. Eerst de handen grondig wassen met warm water en zeep en dan desinfecteren.
Is er een meldingsplicht voor het Coxsackie B2 virus?
Vanaf vandaag is er geen verplichting om het virus te melden. Als de uitbraken zich echter opstapelen, moet de betreffende laboratoriumbeheerder een melding doen bij de afdeling volksgezondheid. Als de ziekte eenmaal overwonnen is , heeft de patiënt levenslange immuniteit. Er bestaat momenteel geen vaccinatie tegen het Coxsackie B2 virus.