Elektromagnetische velden en kanker: de kosten van niets doen
Een blogpost gebaseerd op het artikel van David O. Carpenter in "Reviews on Environmental Health", Vol. 25, No. 1, 2010
Elektromagnetische velden (EMV's) zijn alomtegenwoordig. Ze worden opgewekt door elektriciteit (extreem lage frequentie, ELF), communicatiefrequenties en draadloze apparaten (radiofrequentie, RF). De bezorgdheid over de gezondheidsrisico's van EMV's is toegenomen door het toenemende gebruik van mobiele telefoons en andere draadloze apparaten, vooral onder kinderen.
Deze blogpost, gebaseerd op een artikel van David O. Carpenter, bekijkt het wetenschappelijk bewijs over EMV's en kanker en stelt dat niets doen ernstige gevolgen kan hebben.
Leukemie en ELF velden:
Sinds het baanbrekende onderzoek van Wertheimer en Leeper in 1979 is er bewijs voor een verband tussen blootstelling aan magnetische velden in woningen en een verhoogd risico op kinderleukemie. Deze resultaten zijn bevestigd door talloze vervolgonderzoeken en meta-analyses. Volwassenen die beroepsmatig worden blootgesteld aan EMV vertonen ook een verhoogd risico op leukemie. Er zijn ook aanwijzingen voor een verband met hersentumoren.
Hersentumoren en straling van mobiele telefoons (RF):
Recente onderzoeken laten een verhoogd percentage hersentumoren en akoestische neuroma's zien aan de kant van het hoofd waar de mobiele telefoon wordt gebruikt. Bijzonder zorgwekkend is de verhoogde vatbaarheid van kinderen en adolescenten. Onderzoeken van Hardell et al. tonen aan dat mensen die op jonge leeftijd beginnen met het gebruik van mobiele telefoons een significant hoger risico hebben op hersentumoren.
Waarom worden deze resultaten niet meegenomen in nieuwe blootstellingslimieten?
Ondanks het duidelijke bewijs van een verband tussen blootstelling aan EMV en kanker, zijn overheden en internationale instanties terughoudend om de bevindingen te erkennen als een oorzaak-gevolgrelatie en passende beschermende maatregelen te nemen.
Dit is te wijten aan twee belangrijke problemen:
- Gebrek aan duidelijke mechanismen: er is geen algemeen erkend mechanisme dat de carcinogenese door EMV volledig verklaart. Velen gaan ervan uit dat kankerverwekkende stoffen direct DNA moeten beschadigen, zoals het geval is bij ioniserende straling. Er zijn echter veel bekende kankerverwekkende stoffen die het DNA niet direct beschadigen, zoals arseen en dioxine. EMV's kunnen indirect DNA-beschadiging veroorzaken, genen induceren, reactieve zuurstofsoorten genereren en hitteschokproteïnen activeren - allemaal factoren die kunnen bijdragen aan carcinogenese.
- Inconsistente dierstudies: Dierstudies hebben niet consequent kanker aangetoond als gevolg van blootstelling aan EMV. Er zijn echter wel onderzoeken die een verhoogd risico op lymfeklierkanker aantonen bij honden die in huizen wonen met een hoge blootstelling aan EMV.
Carpenter stelt dat de bestaande onderzoeken bij mensen voldoende overtuigend zijn om actie te rechtvaardigen, ook al worden de mechanistische details nog niet volledig begrepen. De huidige limieten zijn verouderd en houden geen rekening met de huidige onderzoeksresultaten.
De kosten van niets doen:
De langetermijngevolgen van blootstelling aan EMV, vooral voor kinderen, zijn nog niet te overzien. Als de risico's reëel zijn en kinderen bijzonder kwetsbaar zijn, kunnen we in de toekomst te maken krijgen met een toename van hersentumoren en andere vormen van kanker.
Het is dringend nodig dat de industrie proactief producten ontwikkelt met een verminderde blootstelling aan EMV en dat overheden en internationale organisaties limieten vaststellen op basis van wetenschappelijk bewijs. Elk individu kan zijn eigen blootstelling verminderen door zich bewust te zijn van EMV-bronnen.
Conclusie:
De onderzoeksresultaten over EMV en kanker zijn zorgwekkend. Niets doen kan ernstige gevolgen hebben voor de volksgezondheid, vooral voor kinderen en jongeren. Het is tijd om het beschikbare bewijs serieus te nemen en actie te ondernemen om de bevolking te beschermen.