Tegen het einde van de 18e eeuw werd een groot deel van de oorspronkelijke bevolking van Australië en daarmee een aanzienlijk deel van hun van generatie op generatie doorgegeven cultuur weggevaagd door ziekten die door Europese immigranten werden geïntroduceerd, maar ook door gerichte verdrijving en gedwongen assimilatie van inheemse kinderen.

 

Op zoek naar hun wortels herontdekken afstammelingen van de inheemse bevolking in toenemende mate de oude mythen en worden daardoor geïnspireerd om de sporen van hun voorouders te volgen naar de Dreamtime.Dreamtime en Droompaden De term "Dreamtime" staat enerzijds voor het lange verleden, maar tegelijkertijd maken ook het heden en alles wat in de wereld bestaat deel uit van de Dreamtime.

 

In het begin vormden mensen, dieren en geestelijke wezens een groot geheel, voordat de geestelijke wezens van de schepping de wereld droomden en het universum, de dieren en de planten schiepen.

 

Zij vormden het land en vertrouwden het toe aan de mensen:

 

Elke stam kreeg zijn eigen streek, waarmee hij één werd en voor altijd verbonden is. De daaruit voortvloeiende zorgplicht voor de natuur is een essentieel onderdeel van het wereldbeeld van de Aboriginals.

 

Ook nu nog is alles één en kan het in iets anders veranderen: de geest van een overledene kan herboren worden als een dier, een plant of zelfs een steen.Totems in de vorm van dieren, planten, voorwerpen of natuurverschijnselen belichamen de eigen verwantschap met de totemvorm - en dus met de natuur - en versterken de spirituele band met de voorouders.

T otems worden als heilig beschouwd en spelen een belangrijke rol in nauwkeurig omschreven ceremonies en rituelen waardoor Aboriginals op elk moment de Dreamtime kunnen binnengaan en deel kunnen nemen aan de spirituele energie van de schepsels van de schepping. Ook alle regels en wetten - er zijn overeenkomstige instructies voor elke denkbare gebeurtenis - gaan terug op de spirituele wezens van de Dreamtime.

In de cultuur van de Aboriginals zoekt men tevergeefs naar schriftelijke verslagen; traditionele kennis wordt uitsluitend mondeling doorgegeven en vaak zeer expressief verfraaid door dansen, liederen, toneelstukken en muziek. Om spirituele energie te ontvangen bezoeken Aboriginals vaak heilige plaatsen waar de spirituele kracht van de schepsels van de schepping bijzonder sterk voelbaar is. Een van deze heilige plaatsen is de beroemde Ayers Rock, in de Aboriginal taal"Uluru" genoemd.

De heilige berg is de woonplaats van de Regenboogslang, die wordt beschouwd als het belangrijkste wezen van de Aboriginals. Opdroompaden lopen Aboriginals niet alleen in droomtijd, maar ook in het echte leven spiritueel in vervoering.

 

De zogenaamde "songlines" dienen als oriëntatie bij traditionele wandelingen ("walkabouts"): door het zingen van een nauwkeurig omschreven reeks liederen die herkenningspunten en andere nuttige aanwijzingen bevatten, slagen de Aboriginals erin door het hele continent te navigeren.Gezondheid en ziekteZiekte wordt door de Aboriginal Australiërs beschouwd als een afwezigheid van gezondheid en dus als een onnatuurlijke gebeurtenis.

 

Therapie richt zich niet op het behandelen van de symptomen, maar op het achterhalen van de oorzaken van het lijden. Alle aspecten van het leven worden onderzocht:

De relatie van het individu en de gemeenschap tot de levenden en de doden, de invloed van schepperwezens en totems, afwijkingen in de streek of het land als geheel. Talrijke regels helpen om het welzijn te handhaven en ziekte te voorkomen:

• "Het is noodzakelijk de juiste dingen te doen,
• het juiste voedsel te eten,
• de juiste tijd en de juiste richting te kiezen,
• de juiste plaats te vinden om te slapen,
• bij de juiste partner te zijn..,
• op de juiste plaats te leven met de juiste mensen..,
• en om altijd juist te handelen en te denken."

Als zich ondanks het volgen van de regels ziekten voordoen, kunnen sjamanen en vrouwen die bedreven zijn in het genezen, putten uit een rijkdom aan geneeskrachtige kruiden, en uit rituelen en magie.

 

Het doel van elke behandeling is het evenwicht tussen ziel en lichaam te herstellen.Geboorte en dood In de verbeelding van de Aboriginals bestaat elk toekomstig kind al als geesteskind, dat zelf het tijdstip bepaalt waarop het zijn ouders zoekt of door hen gevonden wordt. Als een vrouw het verlangen voelt om een kind te verwekken, kan ze een heilige plaats bezoeken - zoals een vruchtbaarheidsgrot - en proberen een geesteskind in haar baarmoeder te lokken. Soms verschijnt een geestenkind ook aan zijn toekomstige vader en wordt het door hem doorgegeven aan de moeder. Wijze vrouwen worden geraadpleegd bij een onvervulde kinderwens: Mysterieuze ceremonies op heilige plaatsen worden verondersteld te helpen de langverwachte zwangerschap tot stand te brengen.

Het is niet ongewoon dat de langverwachte conceptie daadwerkelijk plaatsvindt.Aboriginals zien de dood als een onvermijdelijk onderdeel van het leven om nieuw leven te doen ontstaan. Bij de dood scheiden het geestelijke en het lichamelijke deel van de mens zich van elkaar:

 

Het fysieke deel blijft als een leeg omhulsel achter, terwijl de geest de Dreamtime binnengaat en onsterfelijkheid bereikt.

Te zijner tijd zal de geest terugkeren uit de droomtijd en een mens, een dier of een plant bezielen. Met elke dood wordt dus een cirkel gesloten, die tegelijkertijd het begin is van een nieuwe.