Hepatitis C virus

Het hepatitis C-virus is een omhuld enkelstrengs RNA-virus met positieve polariteit (ss+ RNA), dat tot nu toe het enige bekende RNA-virus is dat chronische ziekte kan veroorzaken.

Hepatitis C is waarschijnlijk een van de bekendste hepatitisvirussen, hoewel infectie met hepatitis A veel vaker voorkomt (deze vorm van hepatitis is echter minder bedreigend).

in 1989 werd het virus geïdentificeerd met behulp van genetische methoden.

De ontdekkers Harvey J. Alter, Michael Houghton en Charles M. Rice kregen voor deze prestatie in 2020 de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde.

Overdracht:

Het hepatitis C-virus wordt doorgegeven via het bloed.

Dit betekent dat iemand in direct contact moet komen met besmet bloed om de ziekte op te lopen.

Vooral drugsverslaafden die drugs intraveneus toedienen, bijvoorbeeld heroïne, lopen risico.

Vaak worden spuiten verwisseld en worden spuiten meerdere malen gebruikt zonder ze goed schoon te maken, waardoor het virus zich hecht aan de spuit en iemand anders kan besmetten.

Niet alleen consumptie met spuiten verhoogt het risico op besmetting; er is ook kans op besmetting als een neusslang meerdere malen wordt gebruikt om drugs te snuiven.

Zelfs het kleinste neusletsel kan het buisje besmetten met het virus. Als dit vervolgens wordt doorgegeven, kan het virus op zijn beurt de kleinste verwondingen in de neus binnendringen en vat krijgen.

Ook via tatoeages en piercings komen herhaaldelijk besmettingen voor, omdat besmette instrumenten zijn gebruikt.

In vroegere jaren (vóór 1990) kwam het vaak voor dat het virus werd overgedragen met een bloedtransfusie, maar inmiddels wordt gedoneerd bloed getest op onder andere het hepatitisvirus, en kan het risico niet helemaal worden uitgesloten, maar in ieder geval worden teruggebracht tot minder dan 1%.

Overdracht via geslachtsgemeenschap is vrij zeldzaam, maar ligt zeker binnen de mogelijkheden. Het risico op overdracht is vooral groot tijdens anale geslachtsgemeenschap, omdat kleine, onopgemerkte verwondingen hier de meeste kans hebben.

Ook andere seksuele praktijken die het risico van slijmvliesletsel met zich meebrengen verhogen het risico van besmetting.

De overdracht van een hepatitis C-virus van een draagster op haar kind bij de geboorte wordt geschat op minder dan 5%; als er een co-infectie met HIV is, neemt dit risico toe tot ongeveer 14%.

V erloop van hepatitis C: Na een incubatietijd van 20 - 60 dagen breekt de ziekte hepatitis C uit.

Mogelijke symptomen die kunnen optreden lijken sterk op een griepachtige infectie.

Ze kunnen bestaan uit vermoeidheid, gebrek aan eetlust, gewrichtspijn.

Ook kan er een gevoel van druk en spanning zijn in de rechter bovenbuik.

Geelzucht komt in deze fase slechts in zeldzame gevallen voor. Hierdoor kleurt de ontlasting kleikleurig en de urine zeer donker.

Omdat de symptomen in de acute fase zeer zwak zijn of deze fase volledig asymptomatisch is, wordt de ziekte ofwel helemaal niet opgemerkt ofwel ten onrechte gediagnosticeerd als een griepachtige infectie.

Het virus kan zich ongehinderd vermenigvuldigen en gaat in ongeveer 70 % van de infecties van de acute fase over in een chronisch verloop.

Als de infectie onbehandeld blijft, is er sprake van een langdurig beloop, dat na ongeveer 20 jaar kan leiden tot levercirrose.

Waarom behoort het hepatitis C virus tot de oncovirussen?

Het hepatitis C-virus veroorzaakt de ziekte hepatitis C. Als de ziekte chronisch is, kan levercirrose ontstaan.

Levercirrose verhoogt het risico op het ontwikkelen van levercarcinoom aanzienlijk.

Hoe kan ik me beschermen tegen het hepatitis C-virus?

Momenteel is actieve immunisatie tegen het virus niet mogelijk door middel van een vaccinatie, dus moet je je er op andere manieren tegen beschermen.

Omdat het virus via het bloed wordt overgedragen, moet je ervoor zorgen dat je niet in contact komt met besmet bloed.

Als je piercings of tatoeages wilt laten zetten, moet je letten op de reinheid van de studio.

Voor drugsverslaafden is het belangrijk om geen gebruikte spuiten of neusbuisjes te gebruiken.

Veel organisaties die werken met drugsverslaafde cliënten spannen zich in om schone spuiten te verstrekken, en ook om oude spuiten op de juiste manier weg te gooien.

Ook al wordt het hepatitis C virus zelden overgedragen via geslachtsgemeenschap, het risico is nog steeds aanwezig, dus het is belangrijk om altijd aandacht te besteden aan "veilige seks".

Het is belangrijk om condooms te gebruiken, vooral als je een vaak wisselende seksuele partner of one-night stands hebt, niet alleen om besmetting met hepatitis C te voorkomen, maar ook om jezelf te beschermen tegen andere soa's of het hiv-virus.

Hoe kan ik een infectie met het hepatitis C-virus herkennen?

Omdat de acute fase wordt gekenmerkt door griepachtige symptomen of helemaal geen symptomen, kan een hepatitis C-infectie niet alleen aan de hand van de symptomen worden vastgesteld, en meestal niet eens worden vermoed vanwege de milde symptomen.

Alleen een bloedonderzoek kan je vertellen of je hepatitis C hebt of niet.

Als je in de medische wereld werkt of in je werk in contact komt met drugsverslaafden, is het raadzaam om af en toe een bloedtest te laten doen, zodat je bij een besmetting vroegtijdig behandeld kunt worden.

Je moet je ook laten testen als je wisselende seksuele partners of onenightstands hebt.

Omdat er geen vaccinatie tegen hepatitis C bestaat, is het extra belangrijk om beschermende maatregelen te nemen om besmetting te voorkomen.

Als je vanwege je beroepskeuze, drugsgebruik of seksueel gedrag tot de risicogroep behoort, moet je je altijd laten testen als extra beschermingsmaatregel, omdat dit de enige manier is om te garanderen dat een infectie niet kan optreden.

De bloedtest bepaalt of zich in het lichaam antistoffen tegen het hepatitis C-virus hebben gevormd. In het geval van een infectie kunnen deze na ongeveer zeven tot acht weken na besmetting worden aangetoond.

Wat gebeurt er als ik het hepatitis C-virus oploop?

10-15 % van de acute hepatitis geneest zonder behandeling. Als dit niet het geval is, wordt de acute hepatitis behandeld met antivirale middelen. Chronische hepatitis wordt ook behandeld met antivirale middelen om verdere progressie van de ziekte en de daaruit voortvloeiende kanker te voorkomen.