Wat is herpes simplex type 1 (HHV-1)?

Het herpes simplex virus type 1 is een zogenaamd DNA-virus en behoort tot de familie van de herpesvirussen. Bij mensen veroorzaakt het virus een infectie die eenvoudigweg herpes simplex wordt genoemd en die in de meeste gevallen gepaard gaat met huiduitslag en slijmvliesuitslag, en bij de meeste getroffenen ook blaren vormt. Deze infecties ontstaan voornamelijk in het gezichtsgebied, of preciezer gezegd in het mondgebied.

Wat is de morfologie van herpes simplex type 1 (HHV-1)?

Het virus heeft dubbelstrengs, lineair DNA en is ongeveer 154 kB groot. Het kapsel van het virus is icosahedraal en bestaat uit 162 capsomeren. Het heeft een envelop die bestaat uit een lipide-bevattend membraan. Tussen het capsid en de virale envelop bevindt zich het zogenaamde tequment.

Hoe vaak komt herpes simplex type 1 (HHV-1) voor?

Het virus wordt over de hele wereld verspreid. Er zijn geen seizoensgebonden variaties. Vrouwen worden iets vaker getroffen dan mannen. Ongeveer 70 % van de hele bevolking draagt het virus.

Hoe wordt herpes simplex type 1 (HHV-1) overgedragen?

Het virus wordt van persoon tot persoon overgedragen via druppelinfectie . In de meeste gevallen gebeurt dit via speeksel. Het is niet ongewoon dat een infectie al in de kindertijd optreedt. Maar het virus kan ook het lichaam binnenkomen via smeerinfectie, d.w.z. het delen van bestek of glazen, het aanraken van de herpes en van de moeder op het kind tijdens de geboorte.

Wat zijn de symptomen van herpes simplex type 1 (HHV-1)?

De meest voorkomende symptomen van dit virus zijn brandende en jeukende blaasjes die zich vooral vaak vormen op de lippen en in het mondgebied . Maar ze kunnen zich ook vormen in het genitale gebied. Maar ook in het genitale gebied kunnen zulke blaasjes ontstaan, die dan pijn bij het plassen, koorts, plaatselijke pijn en gezwollen lymfeklieren kunnen veroorzaken. Ernstige kuren kunnen leiden tot infecties van het hoornvlies in de ogen. Een infectie bij pasgeborenen is in veel gevallen zeer ernstig en niet zelden zelfs fataal. Bij ongeveer 80 % van de geïnfecteerden verloopt een infectie met het virus volledig asymptomatisch.

Hoe wordt de diagnose herpes simplex type 1 (HHV-1) gesteld?

Meestal is één blik van een arts voldoende om de diagnose herpes simplex te stellen, want door de karakteristieke vorming van blaasjes kan een arts meestal maar tot één diagnose komen. Maar het virus kan ook in het bloed worden aangetoond met behulp van HSV-1 antilichamen. Vooral tijdens de zwangerschap wordt deze antistofdetectie uitgevoerd .

Hoe wordt herpes simplex type 1 (HHV-1) behandeld?

Allereerst wordt Herpes Simplex Type 1 (HHV-1) beschouwd als een niet te genezen ziekte. In de meeste gevallen worden lijders behandeld met symptomatische en antivirale medicijnen. Deze medicijnen kunnen de frequentie van recidieven aanzienlijk verminderen en de duur van de aanvallen verkorten. Nadat alle symptomen zijn genezen, trekken de virussen zich terug in de cellen van de zenuwen en blijven daar levenslang. De virussen worden vaak opnieuw geactiveerd, vooral als het immuunsysteem al verzwakt is . De terugvallen kunnen optreden met of zonder symptomen. Vooral mensen die lijden aan een immunodeficiëntieziekte hebben vaker last van zulke episodes. Maar ook stress, psychische belasting en depressie kunnen het immuunsysteem zo zwaar belasten dat de virussen steeds opnieuw uitbreken en tot recidieven leiden.

Welke complicaties kunnen optreden bij herpes simplex type 1 (HHV-1)?

In zeldzame gevallen leidt herpes simplex type 1 (HHV-1) tot een ontsteking van de hersenen, die vaak levensbedreigend kan zijn. Vooral kinderen sterven vaak aan deze complicatie, vooral pasgeborenen die het virus bij de geboorte door hun moeder krijgen overgedragen .

Hoe kan herpes simplex type 1 (HHV-1) worden voorkomen?

Er bestaat momenteel geen vaccinatie tegen het virus. De volgende maatregelen kunnen de virusziekte helpen voorkomen:

• Verminder stress,
• Versterk je immuunsysteem,
• Zorg voor voldoende slaap en rust,
• Vermijd sterke UV-straling zoveel mogelijk,
• Ga een gebarsten en droge huid tegen, zoals met crèmes en chapstick,
• Vermijd nicotine.

Algemene preventieve maatregelen:

• Als de ziekte zich in een acute fase bevindt, vermijd dan zoenen en orale seks.
• Deel niets dat in contact is geweest met de blaasjes met andere mensen, zoals eetgerei en glazen. Gebruik zo mogelijk wegwerphanddoeken in plaats van handdoeken en flanellen.
• Blaren mogen niet worden aangeraakt of afgeschraapt.
• Let op de algemene hygiëne.
• Het vocht van de blaren mag in geen geval in de ogen komen.
• Smeer je altijd in met zonnebrandcrème, vooral aan zee en in de bergen.

Speciale zorg moet worden besteed aan pasgeborenen en baby's:

• Ouders van baby's of zelfs pasgeborenen moeten een mondkapje dragen als ze het virus in actieve toestand hebben en in de buurt van het kind zijn.
• Als een zwangere vrouw voor het eerst in de kliniek besmet blijkt te zijn, moet ze van anderen worden geïsoleerd.
• Op een neonatale afdeling moet een efficiënte ziekenhuishygiëne worden gehandhaafd, inclusief goede handhygiëne, luierhygiëne en regelmatige verschoning van de toga.
• Bij een nieuwe uitbraak van de ziekte moet de besmette persoon een strikte handhygiëne in acht nemen, idealiter de handen wassen met zeep en lauw water en ze daarna desinfecteren.
• Als de tepels van een besmette moeder zijn aangetast, mag het kind geen borstvoeding krijgen. Als de moeder blaren op haar lippen heeft, moet ze helaas afzien van knuffelen en kussen. Bij het geven van borstvoeding moet de moeder een mondkapje dragen.