Wat is een goedaardige hersentumor?
Een goedaardige hersentumor beschrijft een ziekte van het centrale zenuwstelsel. De oorzaken van deze ziekte zijn nog onduidelijk, maar het is vrij zeldzaam in vergelijking met andere vormen van kanker, behalve bij kinderen - waar een hersentumor de tweede meest voorkomende soort tumor is. Een goedaardige hersentumor kan mensen van alle leeftijden treffen, hoewel ernstige gevallen vooral in de kindertijd of bij oudere mensen kunnen voorkomen. Naast een operatie kunnen goedaardige hersentumoren ook behandeld worden met bestraling of chemotherapie.
Tot welke vorm behoort een goedaardige hersentumor?
Een goedaardige hersentumor behoort tot de zogenaamde primaire hersentumoren, die direct ontstaan uit het hersenvlies of de cellen van de hersensubstantie. Artsen noemen deze vorm van hersentumor ook wel de hersentumor zelf. Bij een primaire hersentumor wordt ook onderscheid gemaakt of de tumor ontstaat in het centrale zenuwstelsel, d.w.z. de hersenen en het ruggenmerg, of in het perifere zenuwstelsel. Dat laatste is bijvoorbeeld het geval bij een tumor die uit een schedelzenuw komt.
De WHO heeft de afzonderlijke tumoren van een hersentumor verder onderverdeeld in de respectievelijke weefseltypen:
- Ependymoom: vormt zich uit de cellen die de binnenste kamers van de hersenen bekleden.
- Gliomen: ontstaan uit de ondersteunende cellen van het centrale zenuwstelsel, bijvoorbeeld een astrocytoom, een oligodendroglioom of een glioblastoom.
- Meningioom: ontwikkelt zich vanuit de hersenvliezen.
Deze onderverdeling is cruciaal voor de behandeling, maar ook voor de prognose van een hersentumor.
Wat zijn de oorzaken van een hersentumor?
De oorzaken van het ontstaan van primaire hersentumoren zijn nog grotendeels onbekend. Als bij de getroffen persoon geen aanleiding voor de tumor kan worden gevonden, spreken artsen van een sporadische hersentumor. Een sporadische hersentumor moet onderscheiden worden van hersentumoren die een genetische oorzaak hebben. Hersentumoren kunnen ontstaan door bepaalde erfelijke ziekten zoals neurofibromatose, tubereuze sclerose, von Hippel-Lindau syndroom of het Li-Fraumeni syndroom. Deze erfelijke ziekten zijn echter uiterst zeldzaam en slechts enkele hersentumoren zijn erop terug te voeren.
Wat zijn de symptomen van een hersentumor?
Een hersentumor uit zich vaak door hoofdpijn, misselijkheid en/of braken. Maar ook gevoelsstoornissen en/of toevallen zijn niet ongewoon bij een hersentumor. In het beginstadium hebben de getroffenen vaak last van tamelijk aspecifieke symptomen. Naarmate de tumor groeit, nemen de bestaande symptomen toe en komen er zelfs nieuwe bij, die afhankelijk van de plaats kunnen variëren. De meerderheid van alle patiënten klaagt vaak over de volgende symptomen:
- Visuele stoornissen, zoals een zwarte vlek (gezichtsveldverlies) of verdubbeling van beelden,
- Verlamming, gevoelloosheid van afzonderlijke ledematen, spraakstoornissen,
- hormonale stoornissen,
- Aantasting van het geheugen,
- psychologische effecten, zoals depressieve toestanden of angstgevoelens,
- Persoonlijkheidsveranderingen
Hoe wordt de diagnose van een hersentumor gesteld?
Als een hersentumor wordt vermoed, moet je een specialist in neurologie raadplegen. Tijdens een gedetailleerde anamnese zal hij eerst vragen naar je symptomen en je medische geschiedenis. Vervolgens zal hij beginnen met het neurologisch onderzoek, waarbij spierreflexen, maar ook spierkracht en coördinatie worden getest. Verder wordt de functie van de hersenzenuwen gecontroleerd. Hierbij wordt getest of de patiënt kan fronsen. Ook is het mogelijk de ogen te belichten om de pupilreflex te controleren.
Naast deze tests worden ook andere beeldvormende procedures gebruikt, zoals computertomografie (CT) en/of magnetische resonantie beeldvorming (MRI). Een elektro-encefalografie (EEG) en/of een zenuwvochtonderzoek is ook mogelijk. Als deze onderzoeken het vermoeden van een hersentumor bevestigen, neemt de arts een weefselmonster (biopsie).
Ook een bloedonderzoek kan informatie geven over de vraag of er sprake is van een hersentumor. Hiervoor wordt in de bloedwaarden gezocht naar zogenaamde tumormarkers. Dit zijn stoffen die de tumorcellen afgeven. Een bloedonderzoek kan ook genetische veranderingen opsporen, zogenaamde genetische afwijkingen.
Hoe wordt een hersentumor behandeld?
De behandeling van een hersentumor wordt afgestemd op het individuele geval. De meest voorkomende behandelingsprocedures zijn chirurgie, bestraling of chemotherapie. Alle drie de behandelmethoden worden aangepast aan de betreffende tumor en kunnen zo nodig ook met elkaar gecombineerd worden. De keuze van de procedure hangt vooral af van het soort weefsel, maar ook van de celveranderingen en de moleculair-biologische kenmerken en het tumorstadium.
Met een operatie kan de hersentumor ofwel volledig worden verwijderd, ofwel worden verkleind, bijvoorbeeld om het ongemak van de schedeldruk te verlichten. Een operatie kan echter ook gebruikt worden om de uitstroom van hersenvocht, veroorzaakt door de tumor, te stoppen. Bestraling daarentegen is erop gericht de hersentumorcellen specifiek te vernietigen. Voor sommige soorten hersentumoren is radiotherapie de enige behandelingsmogelijkheid. Chemotherapie is, net als radiotherapie, bedoeld om de hersentumorcellen te doden of in ieder geval te voorkomen dat ze zich vermenigvuldigen. Chemotherapie kan ook worden gebruikt om de omvang van een tumor vóór de operatie te verkleinen. Artsen noemen dit neoadjuvante chemotherapie. Adjuvante chemotherapie daarentegen is wanneer chemotherapie volgt op chirurgische verwijdering van de hersentumor. Het doel daarvan is de resterende tumorcellen te doden.
Wat is de prognose voor een goedaardige hersentumor?
De prognose hangt af van het verloop van de ziekte en het type tumor, de plaats en het ontwikkelingsstadium op het moment van de diagnose. De ernstclassificatie van tumoren, die door de WHO is ontwikkeld, dient als referentiepunt. Een goedaardige hersentumor behoort tot het eerste ontwikkelingsstadium. Door zijn relatief langzame groei heeft de goedaardige hersentumor zeer goede genezingsvooruitzichten.