Wat zijn Pneumoviridae?

Het menselijk orthopneumovirus behoort ook tot de familie Pneumoviridae . Dit is nog bekend onder de oude naam Respiratoir Syncytieel Virus, kortweg RSV. RSV valt aan en infecteert de epitheelcellen in de luchtwegen en veroorzaakt longontsteking, bronchiolitis en rhinitis. Het virus komt overal ter wereld voor, is zeer besmettelijk en is vooral in de wintermaanden seizoensgebonden . Een bijzonder hoog risico van nosocomiale infecties bestaat vooral op zuigelingenafdelingen. Epidemieën kunnen voorkomen bij zuigelingen en baby's . Kinderen vanaf 3 jaar hebben een zekere immuniteit, aangezien er sprake is van 100 procent seroconversie .

Hoe worden pneumoviridae overgedragen?

De Pneumoviridae zijn zeer besmettelijk. Wie besmet raakt met de virussen kan binnen een dag daarna al andere mensen besmetten. Dit betekent dat je al besmettelijk bent voordat de eerste symptomen optreden. In de regel is een besmet persoon ongeveer drie tot acht dagen besmettelijk. Pasgeborenen, premature baby's of mensen met een verzwakt immuunsysteem kunnen echter tot enkele weken besmettelijk zijn. In individuele gevallen kan dit zelfs maandenlang het geval zijn.

De besmettingsroutes voor het RS-virus, dat behoort tot de Pneumoviridae, zijn via besmettelijke afscheidingsdruppels of via besmette oppervlakken:

• Druppelinfectie: Door spreken, hoesten of niezen komen kleine speekseldruppeltjes met het virus in de omgeving terecht . Als deze virussen in het neusslijmvlies of op de oogleden van gezonde mensen terechtkomen, is de kans dat zij ook ziek worden vrij groot.
• Smeerinfectie: Smeerinfectie is ook een mogelijke transmissieroute voor pneumoviridae . Dit gebeurt bijvoorbeeld via besmette kleding en speelgoed. Volgens deskundigen kunnen penumoviridae, waaronder RSV, ongeveer 20 minuten overleven op handen en tot 45 minuten op handdoeken. Op plastic oppervlakken kunnen de virussen zelfs enkele uren in leven blijven bij .

Wat is de incubatietijd voor Pneumoviridae?

De incubatietijd, d.w.z. de tijd tussen besmetting en het optreden van de symptomen, is ongeveer twee tot acht dagen. Gemiddeld verschijnen de eerste symptomen en klachten na vijf dagen na besmetting.

Wat zijn de symptomen van pneuomoviridae?

De symptomen van een infectie met Pneumoviridae verschillen van patiënt tot patiënt. Bij volwassenen veroorzaakt RSV-infectie geen tot nauwelijks symptomen. In andere gevallen treden vaak de volgende symptomen op:

• droge hoest,
• Rhinitis,
• Niezen,
• Keelpijn.

Bij zuigelingen en kleine kinderen daarentegen is een RSV-infectie meestal ernstiger en treden de volgende symptomen op:

• hoge koorts,
• hoorbare piepende ademhaling en ruis bij het ademen,
• versnelde ademhaling,
• Hoesten met sputum,
• moeizame ademhaling en het begin van ademnood,
• Kortademigheid,
• koude, droge en bleke huid,
• Blauwe verkleuring van de slijmvliezen en de huid, als gevolg van zuurstoftekort,
• bij kinderen jonger dan 18 maanden een verzonken fontanel.

Algemene ziekteverschijnselen zoals zich ziek voelen, vermoeidheid, gebrek aan kracht, weigering om te drinken en gebrek aan eetlust kunnen ook voorkomen. Over het geheel genomen kan gezegd worden dat bronchiolitis veroorzaakt door RSV-virussen, d.w.z. Pneumoviridae, sterk doet denken aan kinkhoest.

Hoe wordt de diagnose Pneumoviridae gesteld?

Als het kind griepachtige ziekteverschijnselen vertoont en last heeft van hoge koorts en kortademigheid, moet een kinderarts worden geraadpleegd. Een infectie met RS-virussen kan binnen enkele uren leiden tot levensbedreigende ziekteverlopen.

Voor een arts is een RSV-infectie niet gemakkelijk te onderscheiden van andere griepinfecties. Het eerste wat de arts zal doen is een anamnese afnemen. De volgende vragen kunnen gesteld worden :

• Hoe lang zijn de symptomen al aanwezig?
• Heeft je kind hoge koorts?
• Heeft je kind moeite met ademhalen?
• Eet en drinkt het kind voldoende?
• Heeft het kind een onderliggende ziekte zoals taaislijmziekte of een hartafwijking?

Nadat de medische geschiedenis is afgenomen, zal de arts de persoon grondig onderzoeken . Hij of zij zal met een lampje in de oren en de mond schijnen om te zien of er roodheid in de oren of de keel is . Hij zal de lymfeklieren in de hals palperen op mogelijke zwelling en naar de longen luisteren. Bij bronchiolitis veroorzaakt door RS-virussen is vaak een piepend en krakend geluid te horen in de stethoscoop. De arts zal ook de lippen en vingernagels controleren op blauwe verkleuring. Dit kan een teken zijn dat de patiënt te weinig zuurstof krijgt. Met behulp van een nasofarynxswab kunnen RS-virussen in het laboratorium onomstotelijk worden aangetoond . Slechts zelden is een antistoftest in het bloed mogelijk. Dit komt omdat het lichaam zeer weinig antilichamen ontwikkelt tegen Pneumoviridae.

Hoe worden Pneumoviridae behandeld?

Bij een infectie met het RS-virus wordt symptomatische therapie toegepast . De volgende maatregelen kunnen ondersteunend werken:

• De getroffen persoon moet veel vocht drinken. Dit zal hen helpen het slijm in de luchtwegen op te hoesten.
• Het bovenlichaam moet omhoog gebracht worden om de ademhaling te vergemakkelijken.
• Neusdruppels of neusspoeling kunnen helpen om de neusholte te bevochtigen en te spoelen.
• Inhalatie kan helpen bij symptomen als verkoudheid en hoesten.
• Bij hoge koorts kunnen kuitwikkels en maagkompressen worden gebruikt om de temperatuur te verlagen. Het kind luchtiger aankleden kan dit ook ondersteunen.
• Na overleg met de arts kunnen paracetamol zetpillen worden gegeven om de koorts te verlagen en de pijn te verlichten.
• In sommige gevallen kan de kinderarts medicijnen voorschrijven om de bronchiën te verwijden. Dit kan zeer nuttig zijn voor de ademhaling .
• In ernstige gevallen, als het kind dreigt te stikken of er sprake is van uitdroging door onvoldoende vochtinname, moet een kind in het ziekenhuis behandeld worden.