Dr. Coimbra doet sinds 2002 onderzoek naar het behandelprotocol met ultrahoge doses vitamine D, ontwikkelt het voortdurend verder en past het met succes toe bij enkele duizenden patiënten.

 Het begon allemaal met de toevallige ontdekking dat huidlaesies genazen wanneer hogere doses vitamine D werden toegediend aan Parkinson-patiënten die ook vitiligo en psoriasis hadden. Dr. Coimbra verdiepte zich vervolgens in fundamenteel onderzoek naar vitamine D en deedzelf onderzoek. Hij ontdekte dat er talrijke genetische mutaties zijn die kunnen leiden tot stoornissen in het gebruik van vitamine D in het lichaam. Mensen met deze gebruiksstoornis hebben een aanzienlijk tekort aan de hormonaal actieve vitamine D (calcitriol). Zelfs als er voldoende van het voorhormoon vitamine D3 (cholecalciferol) in het bloed of vetweefsel aanwezig is, kunnen ze niet voldoende van de actieve vitamine D (calcitriol) aanmaken. Omdat vitamine D echter fundamenteel is voor onder andere de regulering van het immuunsysteem, leidt een langdurig tekort tot auto-immuunziekten.
Gaandeweg ontdekte Dr. Coimbra hoe je de individueel noodzakelijke dagelijkse dosis vitamine D kunt berekenen zonder ernstige bijwerkingen te veroorzaken. Om patiënten op de optimaal werkzame dagelijkse dosis zonder bijwerkingen af te stemmen, zijn aan het begin van de behandeling drie tot vier controles van het bloedbeeld en de urine nodig. Onder andere wordt het niveau van parathormoon (PTH) gemeten als indicator voor de optimale effectiviteit en veiligheid van vitamine D.

Om schade aan de nieren te voorkomen moeten patiënten een calciumarm dieet volgen: Hoge doses vitamine D en een verlaging van PTH leiden tot een overmatige opname van calcium uit de voeding. Daarnaast is een dagelijkse drinkhoeveelheid van minstens 2,5 liter nodig om de uitscheiding van calcium via de nieren te waarborgen. Regelmatige lichaamsbeweging is ook een belangrijk onderdeel van het Coimbra-protocol. Dit voorkomt de afbraak van botsubstantie en stimuleert de vorming van nieuwe hersencellen. Ontspanning en geestelijk evenwicht worden benadrukt om hormonale stressreacties te voorkomen.

Het Coimbra protocol wordt afgerond met een combinatie van diverse vitaminen, mineralen en sporenelementen die zorgen voor een optimale werking van het vitamine D metabolisme. Ongeveer 90% van het effect is echter te danken aan de optimale individuele dosis vitamine D. Volgens de huidige schattingen moet de therapie levenslang worden voortgezet. Er is tot nu toe langdurige ervaring tot 15 jaar beschikbaar. Dr. Coimbra en zijn team hebben tot nu toe meer dan 5.000 patiënten behandeld. Het aantal patiënten dat wereldwijd met het Coimbra Protocol is behandeld wordt geschat op bijna 20.000 (enquête onder alle gecertificeerde artsen wereldwijd van 02/2017).

Het Coimbra Protocol pakt de grondoorzaak van alle auto-immuunreacties aan en is daarom effectief voor alle bekende auto-immuunziekten. De meest voorkomende ziekten die in de kliniek van Dr. Coimbra worden behandeld zijn multiple sclerose (alle stadia), reumatoïde artritis, spondyloartritis, psoriasis, vitiligo, de ziekte van Crohn, colitis ulcerosa en lupus. Dr. Coimbra classificeert ook fibromyalgie en CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom) als auto-immuunziekten en bereikt in meer dan 90% van alle gevallen volledige remissie.

Meer informatie vind je hier:  Interview met Dr. Coimbrahttp://www.vitamind.net/interviews/coimbra-ms-autoimmun/

  PROCEDURE VAN DE BEHANDELING MET HET COIMBRA PROTOCOL

Om op het protocol gezet te worden heb je vier bloed- en urinecontroles en afspraken met een getrainde protocolarts nodig over een periode van een jaar:

Eerst wordt een basislijn bloedbeeld afgenomen om de gezondheid van de nieren, schildklier, lever en andere factoren te controleren. Daarnaast worden basislijnwaarden bepaald van bijschildklierhormoon, calcium en andere bloedbestanddelen die nodig zijn om de optimale dagelijkse dosis vitamine D te bepalen. Deze onderzoeken kunnen ook door een huisarts ter plaatse worden uitgevoerd; de lijst met de vereiste bloedwaarden krijgt een patiënt van de protocolarts voor het begin van de behandeling bij het maken van een afspraak.

Met de vastgestelde basiswaarden gaat de patiënt naar de eerste afspraak met de protocolarts (in Duitsland is het momenteel helaas nog wettelijk verplicht dat aan het begin van de behandeling een persoonlijke afspraak moet plaatsvinden, waarna "behandeling op afstand" per telefoon of Skype ook mogelijk is). Hij bepaalt de initiële dosis vitamine D op basis van de persoonlijke parameters van de patiënt en geeft gedetailleerde informatie over voeding, drinken, sport, stresspreventie en aanvullende voedingsstoffen.

Op zijn vroegst na zes weken en uiterlijk na 2-4 maanden worden opnieuw een bloedbeeld en een 24-uurs drinkcontrole uitgevoerd. De dagelijkse dosis vitamine D wordt aangepast afhankelijk van de bloed- en urineresultaten. Eventueel noodzakelijke veranderingen in het dieet of aanpassingen van voedingssupplementen kunnen worden besproken.

Na twee tot drie maanden vindt een nieuwe controle plaats en wordt zo nodig de dosis opnieuw aangepast. Hetzelfde gebeurt na zes maanden. Dan wordt de definitieve dosis vastgesteld. Tegen die tijd zou het volledige effect van de vitamine D bereikt moeten zijn, inclusief het vrij zijn van terugvallen en het begin van een vermindering van recent ontstane symptomen.

Na een jaar vindt voor de zekerheid nog een controle plaats. Soms moet de dosis opnieuw worden aangepast omdat het lichaam nu pas zijn definitieve evenwicht van alle werkzame stoffen heeft bereikt. De meeste patiënten hebben een hogere dagelijkse dosis nodig omdat de PTH-spiegel vaak weer begint te stijgen.

Als alle waarden "in de groene zone" zijn en er geen ziekteactiviteit meer kan worden vastgesteld, vinden alleen nog controleafspraken plaats met tussenpozen van twee jaar.Volgens de huidige kennis moet de individuele vitamine D-dosis de rest van het leven worden ingenomen, en moeten ook de noodzakelijke voeding, drinkinstructies en lichaamsbeweging worden voortgezet om bijwerkingen te voorkomen.

GESCHATTE KOSTEN

Momenteel vergoeden ziektekostenverzekeraars de behandeling met het Coimbra Protocol niet. De kosten moeten dus particulier worden gedragen, maar blijven binnen beheersbare grenzen. De eerste anamnese, de volgende consulten met de arts en de noodzakelijke onderzoeken worden volgens GOÄ (Gebührenordnung für Ärzte) als particuliere medische diensten in rekening gebracht. In de regel wordt ongeveer € 150,- tot € 200,- per uur in rekening gebracht.

De eerste afspraak is relatief lang en duurt 90 - 120 minuten: Er wordt uitgebreid ingegaan op de basisprincipes en hoe de behandeling werkt en de noodzakelijke aanpassingen van de levensstijl worden uitgelegd. Er is ook een onderzoek naar de huidige algehele gezondheid en een grondige geschiedenis van het ziekteproces tot nu toe. De protocolarts behandelt momenteel op de wettelijke basis van de WMA Helsinki Verklaring 37, d.w.z. strikt in het kader van een behandelstudie. Dit beschermt de patiënt en regelt precies welke kerngegevens van de behandeling en het verloop moeten worden vastgelegd.

De controleafspraken zijn veel korter en dus goedkoper. Hier wordt het eerdere verloop kort besproken en vastgelegd, en vervolgens wordt de dagelijkse vitamine D-dosis aangepast op basis van de analyse van bloed- en urinewaarden.

De kosten voor bloed- en urineonderzoek worden nog niet vergoed door de ziektekostenverzekeraars. Hier moet je rekenen met ongeveer € 80 - 95 per stuk.

De kosten voor vitamine D en voedingssupplementen variëren van € 70 - 100 per maand.

Wat kunnen patiënten de eerste maanden verwachten?

Afhankelijk van de beginsituatie duurt het een paar weken voordat een voldoende vitamine D-spiegel in het bloed is opgebouwd. Is dit punt eenmaal bereikt, dan melden de meeste patiënten een toename van energie en alertheid, een verbeterde slaap en herstel. Velen ervaren ook al na een paar weken een positieve verandering in de stemming, waarbij een MS-patiënt wordt geciteerd: "Plotseling, na jaren van een weinig energieke, depressieve stemming, is de zon weer in mij opgekomen."

Wie last heeft van blaasproblemen, die vaak samengaan met MS, hebben soms moeite met de toegenomen drinkhoeveelheid aan het begin van de behandeling. Meestal treedt hier na enkele weken een eerste verbetering op: Enerzijds ontwikkelt het lichaam wat meer dorst, waardoor het gemakkelijker wordt om consequent te drinken. Anderzijds past de blaas zich enigszins aan de grotere hoeveelheid urine aan, zodat de incontinentie niet meer verergert. Verschillende patiënten ervaren na enkele maanden een aanzienlijke verbetering van de aandrangincontinentie en blaasspasticiteit, zodra het genezingsproces van hersen- en ruggenmergletsels begint.

 Vaak gaan er na deze fase van nieuwe energie nog twee tot drie maanden voorbij voordat andere veranderingen beginnen. Het lichaam begint een nieuw hormonaal evenwicht te vinden. Gedurende deze tijd kunnen af en toe huidoneffenheden of stemmingswisselingen optreden, vergelijkbaar met wat er tijdens de puberteit gebeurt. Soms begint er al een verandering in eerdere symptomen, maar die is nog niet stabiel. Het kan ervaren worden als een "op en neer": Symptomen worden dagenlang beter, dan weer slechter, oude symptomen van eerdere terugvallen kunnen in milde vorm weer opflakkeren (maar nooit zo erg als tijdens de terugval).  Kort daarna is er meestal een duidelijk merkbare verbetering van het algehele welzijn en een stabiele genezing van eerdere symptomen.  Een ervaren protocolarts uit de pijntherapie legde me dit proces uit als een soort "helende pijn": We weten uit fundamenteel onderzoek dat vitamine D de vorming van nieuwe hersen- en zenuwcellen bevordert en myelineschade kan herstellen. Dit kan echter tijdelijk leiden tot verstoringen in de overdracht van impulsen, die naast een opflakkering van oude symptomen ook lichte pijn (trekken, branden, enz.) kunnen veroorzaken. Ik heb dit opgevat als het "omleggen van kabels" en het "opnieuw isoleren van draden", waarvan de ervaring immers leert dat het elektriciteitsnet voor uren.... kan uitvallen 

Het proces van "op en neer" treedt niet bij alle patiënten op. Vooral degenen die weinig beperkingen hebben gehad ervaren logischerwijs ook minder "genezingspijn" of symptoomreactivering.  Mocht zo'n fase beginnen, dan is dat meestal tussen de 3e - 4e maand en komt meestal twee tot drie maanden later tot stilstand.

Dit is het moment waarop vitamine D zijn volle effect bereikt, het immuunsysteem in balans is en de remissie begint. De auto-immuunziekte is gestopt, er vindt geen verdere ziekteprogressie plaats, er treden geen nieuwe terugvallen op, en de stabiele opwaartse trend begint. Dit tijdstip wordt ongeveer bereikt tussen de 6e - 8e maand van de behandeling, afhankelijk van de juiste dosisbepaling en ervaring van de begeleidende arts, in uitzonderlijke gevallen kan het tot een jaar duren. Vanaf nu is de schade van de laatste 12 - 24 maanden stabiel genezen door het effect van vitamine D en de andere co-factoren. Daarom verdwijnen de symptomen die in deze tijd zijn ontstaan regelmatig.