ALS (amyotrofische laterale sclerose) en frequentietherapie

Definitie:

Amyotrofische laterale sclerose (ALS) is een progressieve neurodegeneratieve ziekte die de zenuwcellen in de hersenen en het ruggenmerg aantast. Het leidt tot spierzwakte, verlamming en uiteindelijk het verlies van het vermogen om vrijwillige bewegingen te controleren.

Oorzaken:

De precieze oorzaak van ALS is onbekend, maar men denkt dat genetische en omgevingsfactoren een rol spelen. Ongeveer 5-10% van de gevallen is familiair, wat het gevolg is van genetische mutaties.

Symptomen:

Spierzwakte en spieratrofie, vaak beginnend in de armen of benen.
Moeite met spreken, slikken en ademhalen.
Spierkrampen en stijfheid.
Progressieve verlamming van de spieren.

Diagnose:

De diagnose ALS is gebaseerd op een grondig klinisch onderzoek, medische voorgeschiedenis en het uitsluiten van andere ziekten. Tests kunnen bestaan uit elektromyografie (EMG), magnetische resonantie beeldvorming (MRI) en bloedonderzoek.

behandeling:

Er is momenteel geen genezing voor ALS, maar behandelingen kunnen helpen de symptomen te verlichten en de kwaliteit van leven te verbeteren.

Deze omvatten:

Medicatie zoals Riluzole, dat de progressie van de ziekte kan vertragen.
Fysiotherapie en ergotherapie om mobiliteit en functioneren te ondersteunen.
Logopedie om spraak- en slikproblemen aan te pakken.
Ademhalingshulpmiddelen voor progressieve ademhalingsmoeilijkheden.

Progressie:

ALS ontwikkelt zich meestal snel en leidt binnen 3 tot 5 jaar na de diagnose tot de dood, meestal door ademhalingsproblemen. Het verloop kan echter variëren en sommige patiënten leven aanzienlijk langer.

Wetenswaardigheden:

ALS staat ook bekend als de ziekte van Lou Gehrig, genoemd naar de beroemde honkbalspeler die aan de ziekte leed.
De ziekte komt wereldwijd voor en kan op elke leeftijd optreden, maar komt het meest voor bij mensen tussen de 40 en 70 jaar.

onderzoek:

Onderzoek naar ALS is gericht op het begrijpen van de mechanismen van de ziekte, het ontwikkelen van nieuwe behandelingen en het identificeren van genetische risicofactoren. Klinische studies onderzoeken mogelijke behandelingen die de progressie van de ziekte kunnen vertragen of stoppen.