Czym jest patogen Bartonella tribocorum?
Bartonella tribocorum jest bakterią należącą do rodzaju Bartonella. Podobnie jak inne gatunki Bartonella, B. tribocorum może powodować choroby u zwierząt. Bakteria została po raz pierwszy wyizolowana z krwi dzikich szczurów. Patogen Bartonella tribocorum wydaje się być genetycznie spokrewniony z B. elizabethae, który został wyizolowany od pacjenta z zapaleniem wsierdzia. Jak dotąd nie zaobserwowano , że patogen Bartonella tribocorum jest patogenem ludzkim.
Jakie są cechy histologiczne patogenu Bartonella tribocorum?
Patogen Bartonella tribocorum mógł zostać wyizolowany od żyjących dzikich szczurów (Rattus norvegicus) w środowisku wiejskim. Patogen różnił się od wcześniej znanego gatunku Bartonella, pod względem cech fenotypowych i genotypowych. Patogen Bartonella tribocorum charakteryzował się aktywnością podobną do trypsyny . Ponadto bakteria nie posiadała zdolności do hydrolizy proliny i tributyryny. Składa się ona z sekwencji genów16S rRNA i syntazy cytrynianowej. Jej typ szczepu to IBS 506. Patogen Bartonella tribocorum nie ma wici, ale ma polarne fimbrie, jest tlenowy i ujemny pod względem katalazy, oksydazy i ureazy.
Bartonella tribocorum została nazwana na cześć szczepów wymienionych przez Cezara (51 p.n.e.) w jego "Commentarii de Bello Gallico". Te plemiona żyły w pobliżu Renu we wschodniej części dzisiejszej Francji. To właśnie tam złapano dzikie szczury, od których można było wyizolować patogen Bartonella tribocorum .
Jak zdiagnozowano patogen Bartonella tribocorum?
W celu zdiagnozowania patogenu Bartonella tribocorum, dwa szczepy Bartonella mogły zostać wyizolowane z krwi dwóch dzikich szczurów (Rattis norvegicus) . Oba szczepy różniły się od wszystkich znanych dotychczas gatunków Bartonella . Szczury były już martwe w momencie diagnozy . Ich rasę określono na podstawie morfologii i uzębienia.
W celu zdiagnozowania patogenu Bartonella tribocorum, krew dzikich szczurów została pobrana poprzez nakłucie wewnątrzsercowe i przelana do probówki Pediatric Isolator 1.5 (Wampole Laboratories) w celu rozpuszczenia czerwonych krwinek (hemoliza). Kropla krwi została rozprowadzona na szklanym szkiełku bez wcześniejszego odwirowania. Inkubacja szklanych szkiełek odbywała się w temperaturze 35°C w wilgotnej atmosferze z 5-procentową zawartością CO2.
Dwie z czterech płytek pokrytych krwią szczura musiały zostać odrzucone z powodu silnego zanieczyszczenia bakteryjnego , ponieważ w ciągu 24 godzin wyrosły na nich różne kolonie bakteryjne. Pozostałe dwie płytki wykazały małe kolonie bakterii dziesięć dni po inokulacji. Dwa szczepy otrzymały nazwy IBS 500 i IBS 506 T.
W międzyczasie patogen Bartonella tribocorum został również wykryty u szczurów w różnych miejscach we Flandrii/Belgii. Badania sugerują, że szczur wydaje się być ważnym żywicielem rezerwuarowym dla zoonotycznej Bartonella tribocorum w Belgii. Ponieważ te gryzonie zamieszkują budynki, a czasem gospodarstwa domowe, i generalnie są bardziej narażone na bliski kontakt z ludźmi, zwłaszcza na przedmieściach i w regionach miejskich, należy dążyć do dalszych badań. W szczególności należy skupić się na monitorowaniu patogenów przenoszonych przez wektory , w których populacje szczurów mogą służyć jako żywiciele i rezerwuary. W ten sposób można by wnieść istotny wkład w odniesieniu do nadzoru, zapobiegania, jak również kontroli ryzyka w kontekście zarządzania zdrowiem publicznym .
Czym patogen Bartonella tribocorum różni się od innych gatunków Bartonella?
Szczepy Bartonella tribocorum wyizolowane z krwi dwóch dzikich szczurów miały podobne cechy fenotypowe do innych gatunków Bartonella. Wcześniej można je było wykryć w czerwonych krwinkach (erytrocytach). Oprócz powolnego wzrostu wyróżniały się one wyglądem małej tlenowej, wybrednej, oksydazo-ujemnej, gram-ujemnej pałeczki. Patogen najlepiej rozwijał się na pożywce wzbogaconej krwią w atmosferze zawierającej 5 procent CO2. Podobnie jak w przypadku Bartonella doshiae, stwierdzono również ujemną aktywność aminopeptydazy prolinowej dla B. trobocorum. Jednak patogeny Bartonella tribocorum i B. doshiae można odróżnić od siebie tym, że B. doshiae hydrolizuje tributyrynę, a B. tribocorum nie.
Sekwencja genu 16S rRNA Bartonella tribocorum przypominała sekwencje innych znanych gatunków Bartonella. Szczep typu B. elizahethae wykazywał 99,6 procent podobieństwa do szczepu typu B. trobocorum, podczas gdy B. bacilliformis i B. clarridgeiae wykazywały najsilniejsze sekwencje rozbieżne od B. tribocorum z 97,9 procent. Rozróżnienie między Bartonella tribocorum i B. elizahethae można dokonać w odniesieniu do ich wskaźników hybrydyzacji. Wahał się on od 36 do 46 procent, wskazując, że B. elizahethae i B. tribocorum należą do dwóch różnych gatunków.
Jaką rolę odgrywają wskaźniki w przenoszeniu patogenu Bartonella tribocorum?
Naukowcy wiedzą, że patogen Bartonella tribocorum jest przystosowany do szczurów i utrzymuje się w zakażonych czerwonych krwinkach (erytrocytach). Nie wpływa to na naturalną długość życia erytrocytów, która wynosi od 54 do 65 dni. Bartonella tribocorum jest ponownie uwalniana do krwiobiegu po apoptozie erytrocytów w celu penetracji nowych erytrocytów w ten sposób, aby się w nich namnażać. W ten sposób patogenowi Bartonella tribocorum udaje się zainfekować nieco poniżej jednego procenta erytrocytów u szczurów. B. tribocorum pozostaje również w żywicielu przez długi czas bez poważnych uszkodzeń. Badania wykazały, że szczury z gatunku Rattus norvegicus są ważnym żywicielem rezerwuarowym dla Bartonella tribocorum.
Istnieje tylko kilka opisów przypadków zakażenia Bartonella tribocorum u ludzi. Zakażenie objawia się raczej niespecyficznymi objawami, takimi jak gorączka i apatia. Do tej pory istnieje jedno badanie z Francji, które opisuje sześciu pacjentów cierpiących na różne objawy. B. tribocorum wykryto u dwóch z nich.