Dr Coimbra prowadzi badania nad protokołem leczenia ultrawysokimi dawkami witaminy D od 2002 roku, stale go rozwijając i z powodzeniem stosując u kilku tysięcy pacjentów.

Wszystko zaczęło się od przypadkowego odkrycia, że zmiany skórne zagoiły się po podaniu wyższych dawek witaminy D pacjentom z chorobą Parkinsona, którzy mieli również  bielactwo i łuszczycę. Następnie dr Coimbra zagłębił się w podstawowe badania nad witaminą D i przeprowadził własne badania. Odkrył, że istnieje wiele mutacji genetycznych, które mogą prowadzić do zaburzeń wykorzystania witaminy D w organizmie. Osoby z takimi zaburzeniami mają znaczny niedobór hormonalnie aktywnej witaminy D (kalcytriolu). Nawet jeśli we krwi lub tkance tłuszczowej znajduje się wystarczająca ilość prehormonu witaminy D3 (cholekalcyferolu), nie są one w stanie wytworzyć wystarczającej ilości aktywnej witaminy D (kalcytriolu). Ponieważ jednak witamina D ma fundamentalne znaczenie między innymi dla regulacji układu odpornościowego, jej długotrwały niedobór prowadzi do chorób autoimmunologicznych.
Stopniowo dr Coimbra odkrył, jak obliczyć indywidualnie niezbędną dzienną dawkę witaminy D bez powodowania poważnych skutków ubocznych. Aby dostosować pacjentów do optymalnie skutecznej dawki dziennej bez skutków ubocznych, na początku leczenia konieczne są trzy do czterech badań morfologii krwi i moczu. Między innymi, poziom parathormonu (PTH) jest mierzony jako wskaźnik optymalnej skuteczności i bezpieczeństwa witaminy D.

Aby uniknąć uszkodzenia nerek, pacjenci muszą przestrzegać diety o niskiej zawartości wapnia: Wysokie dawki witaminy D i obniżenie PTH prowadzą do nadmiernego spożycia wapnia z pożywienia. Ponadto konieczne jest picie co najmniej 2,5 litra płynów dziennie, aby zapewnić wydalanie wapnia przez nerki. Regularne ćwiczenia są również ważną częścią protokołu Coimbra. Zapobiega to rozpadowi substancji kostnej i stymuluje tworzenie nowych komórek mózgowych. Relaks i równowaga psychiczna są podkreślane, aby zapobiec hormonalnym reakcjom stresowym.

Uzupełnieniem protokołu Coimbra jest połączenie różnych witamin, minerałów i pierwiastków śladowych, które zapewniają optymalne funkcjonowanie metabolizmu witaminy D. Jednak około 90% efektu wynika z optymalnej indywidualnej dawki witaminy D. Według obecnych szacunków terapia powinna być kontynuowana przez całe życie. Jak dotąd dostępne są długoterminowe doświadczenia sięgające 15 lat. Dr Coimbra i jego zespół leczyli do tej pory ponad 5000 pacjentów. Liczbę pacjentów leczonych protokołem Coimbry na całym świecie szacuje się na prawie 20 000 (badanie wszystkich certyfikowanych lekarzy na całym świecie z 02/2017).

Protokół Coimbry dotyczy pierwotnej przyczyny wszystkich reakcji autoimmunologicznych i dlatego jest skuteczny w przypadku wszystkich znanych chorób autoimmunologicznych. Najczęstsze choroby leczone w klinice dr Coimbry to stwardnienie rozsiane (wszystkie postacie), reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie stawów kręgosłupa, łuszczyca, bielactwo nabyte, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego i toczeń. Dr Coimbra klasyfikuje również fibromialgię i CFS (zespół przewlekłego zmęczenia) jako choroby autoimmunologiczne i osiąga pełną remisję w ponad 90% wszystkich przypadków.

Więcej informacji znajdziesz tutaj: Wywiad z dr Coimbrą http://www.vitamind.net/interviews/coimbra-ms-autoimmun/

PROCEDURA LECZENIA PROTOKOŁEM COIMBRA

Aby zostać objętym protokołem, potrzebujesz czterech badań krwi i moczu oraz wizyt z przeszkolonym lekarzem protokołu w okresie jednego roku:

Po pierwsze, pobierana jest podstawowa morfologia krwi w celu sprawdzenia stanu nerek, tarczycy, wątroby i innych czynników. Ponadto określane są wyjściowe poziomy parathormonu, wapnia i innych składników krwi potrzebnych do ustalenia optymalnej dziennej dawki witaminy D. Badania te mogą być również przeprowadzone przez lekarza rodzinnego na miejscu; lista z wymaganymi wartościami krwi jest przekazywana pacjentowi przez lekarza protokolarnego przed rozpoczęciem leczenia po umówieniu się na wizytę.

Po określeniu podstawowych wartości, pacjent udaje się na pierwszą wizytę u lekarza prowadzącego (niestety w Niemczech nadal prawnie wymagane jest osobiste spotkanie na początku leczenia, po którym możliwe jest również "leczenie na odległość" przez telefon lub Skype). Określa on początkową dawkę witaminy D na podstawie osobistych parametrów pacjenta i dostarcza szczegółowych informacji na temat diety, picia, sportu, zapobiegania stresowi i dodatkowych składników odżywczych.

Najwcześniej po sześciu tygodniach, a najpóźniej po 2-4 miesiącach, ponownie przeprowadza się morfologię krwi i 24-godzinną kontrolę picia. Dzienna dawka witaminy D jest dostosowywana w zależności od wyników krwi i moczu. Można omówić wszelkie niezbędne zmiany w diecie lub dostosowanie suplementów diety.

Po dwóch do trzech miesiącach przeprowadzane jest ponowne badanie kontrolne i w razie potrzeby dawka jest ponownie dostosowywana. To samo dzieje się po sześciu miesiącach. Następnie ustalana jest ostateczna dawka. Do tego czasu powinno zostać osiągnięte pełne działanie witaminy D, w tym wolność od nawrotów i początek redukcji niedawno rozwiniętych objawów.

Po roku przeprowadza się kolejną kontrolę, aby się upewnić. Czasami dawka musi zostać ponownie dostosowana, ponieważ organizm dopiero teraz osiągnął ostateczną równowagę wszystkich substancji czynnych. Większość pacjentów potrzebuje wyższych dawek dziennych, ponieważ poziom PTH często zaczyna ponownie wzrastać.

Gdy wszystkie wartości są "w zielonej strefie" i nie można już wykryć żadnej aktywności choroby, odbywają się tylko wizyty kontrolne w odstępach dwuletnich. Zgodnie z obecnym stanem wiedzy, indywidualna dawka witaminy D musi być przyjmowana do końca życia, a niezbędna dieta, instrukcje dotyczące picia i ćwiczenia muszą być również kontynuowane w celu uniknięcia skutków ubocznych.

PRZYBLIŻONE KOSZTY

Obecnie firmy ubezpieczeniowe nie refundują leczenia protokołem Coimbra. Koszty muszą być zatem ponoszone prywatnie, ale mieszczą się w rozsądnych granicach. Wstępny wywiad, kolejne konsultacje z lekarzem i niezbędne badania są rozliczane jako prywatne usługi medyczne zgodnie z GOÄ (Gebührenordnung für Ärzte). Z reguły naliczana jest opłata w wysokości od 150,- € do 200,- € za godzinę.

Wstępna wizyta jest stosunkowo długa i trwa od 90 do 120 minut: W jej trakcie szczegółowo omawiane są podstawy i sposób działania leczenia oraz wyjaśniane są niezbędne korekty stylu życia. Przeprowadzane jest również badanie obecnego ogólnego stanu zdrowia i dokładna historia dotychczasowego procesu chorobowego. Lekarz prowadzący protokół leczy obecnie na podstawie prawnej Deklaracji Helsińskiej WMA 37, tj. ściśle w ramach badania terapeutycznego. Chroni to pacjenta i dokładnie reguluje, które kluczowe dane dotyczące leczenia i jego przebiegu muszą być rejestrowane.

Wizyty kontrolne są znacznie krótsze, a tym samym mniej kosztowne. W tym przypadku poprzedni rozwój jest krótko omawiany i rejestrowany, a następnie dzienna dawka witaminy D jest dostosowywana na podstawie analizy wartości krwi i moczu.

Koszty badań krwi i moczu nie są jeszcze refundowane przez kasy chorych. W tym przypadku musisz liczyć się z kwotą około 80-95 euro za każde badanie.

Koszty witaminy D i suplementów diety wahają się od 70 do 100 euro miesięcznie.

Czego mogą spodziewać się pacjenci w ciągu pierwszych kilku miesięcy?

W zależności od sytuacji początkowej, osiągnięcie wystarczającego poziomu witaminy D we krwi zajmuje kilka tygodni. Po osiągnięciu tego punktu większość pacjentów zgłasza wzrost energii i czujności, poprawę snu i regeneracji. Wielu z nich doświadcza również pozytywnej zmiany nastroju już po kilku tygodniach, cytując jednego z pacjentów cierpiących na stwardnienie rozsiane: "Nagle, po latach niskiego poziomu energii i przygnębionego nastroju, znów zaświeciło we mnie słońce"

Osoby cierpiące na dysfunkcję pęcherza moczowego, która często idzie w parze ze stwardnieniem rozsianym, czasami muszą zmagać się ze zwiększoną ilością picia na początku leczenia. Zazwyczaj początkowa poprawa następuje po kilku tygodniach: Z jednej strony organizm odczuwa nieco większe pragnienie, co ułatwia konsekwentne picie. Z drugiej strony, pęcherz moczowy do pewnego stopnia dostosowuje się do większej ilości moczu, dzięki czemu nietrzymanie moczu już się nie pogarsza. Niektórzy pacjenci doświadczają znacznej poprawy w zakresie nietrzymania moczu i spastyczności pęcherza po kilku miesiącach, gdy tylko rozpocznie się proces gojenia zmian w mózgu i rdzeniu kręgowym.

Często po tej fazie nowej energii mijają kolejne dwa do trzech miesięcy, zanim zaczną się inne zmiany. Ciało zaczyna odnajdywać nową równowagę hormonalną. W tym czasie mogą czasami wystąpić przebarwienia skóry lub wahania nastroju, podobnie jak w okresie dojrzewania. Czasami zmiana wcześniejszych objawów już się zaczyna, ale nie jest jeszcze stabilna. Może to przypominać "wzloty i upadki": Objawy poprawiają się na kilka dni, a następnie znów się pogarszają, stare objawy z poprzednich nawrotów mogą ponownie wybuchnąć w łagodnej formie (ale nigdy tak źle, jak podczas nawrotu).  Wkrótce potem zwykle następuje wyraźnie zauważalna poprawa ogólnego samopoczucia i stabilne ustąpienie wcześniejszych objawów. Doświadczony lekarz protokolarny z dziedziny terapii bólu wyjaśnił mi ten proces jako rodzaj "uzdrawiającego bólu": Wiemy z podstawowych badań, że witamina D promuje tworzenie nowych komórek mózgowych i nerwowych oraz może naprawiać uszkodzenia mieliny. Może to jednak tymczasowo prowadzić do zaburzeń w przekazywaniu impulsów, co może powodować łagodny ból (ciągnięcie, pieczenie itp.), a także zaostrzenie starych objawów. Myślałem o tym jako o "przekierowaniu kabli" i "ponownym zaizolowaniu przewodów", co przecież, jak pokazuje doświadczenie, może spowodować awarię sieci energetycznej na wiele godzin... 

Proces "w górę i w dół" nie występuje u wszystkich pacjentów. Zwłaszcza ci, którzy mieli niewiele ograniczeń, logicznie rzecz biorąc, doświadczają również mniej "bólu leczniczego" lub reaktywacji objawów. Jeśli taka faza się rozpocznie, zwykle między 3. a 4. miesiącem i zatrzymuje się zwykle dwa do trzech miesięcy później.

Jest to moment, w którym witamina D osiąga swój pełny efekt, układ odpornościowy jest zrównoważony i rozpoczyna się remisja. Choroba autoimmunologiczna zatrzymała się, nie nastąpi dalszy postęp choroby, nie wystąpią nowe nawroty i rozpocznie się stabilny trend wzrostowy. Ten moment osiąga się mniej więcej między 6. a 8. miesiącem leczenia, w zależności od prawidłowego ustalenia dawki i doświadczenia lekarza prowadzącego, w wyjątkowych przypadkach może to potrwać nawet rok. Od tego momentu uszkodzenia z ostatnich 12-24 miesięcy są stabilnie leczone przez działanie witaminy D i innych kofaktorów. Dlatego objawy, które rozwinęły się w tym czasie, regularnie znikają.