Co to jest łuszczyca?

Łuszczyca jest zapalną, ale niezakaźną chorobą skóry. Typowym objawem łuszczycy są łuszczące się, czerwonawe zmiany skórne, które mogą również swędzieć. Pacjenci cierpiący na łuszczycę przewlekle czasami nie mają żadnych problemów skórnych lub mają łagodne lub poważne problemy skórne. Chociaż łuszczycę można skutecznie leczyć, choroba nie jest uleczalna i może być bardzo stresująca psychicznie, zwłaszcza gdy zmiany skórne pojawiają się na widocznych częściach ciała. Według szacunków, około 2 procent populacji w Niemczech cierpi na łuszczycę.

Co powoduje łuszczycę?

W łuszczycy problem leży w komórkach rogowych (keratynocytach). Normalnie keratynocyty przechodzą przez górną warstwę skóry (naskórek) w ciągu około czterech tygodni. W przypadku łuszczycy keratynocyty dzielą się około 10 razy szybciej i potrzebują tylko około czterech dni, aby dotrzeć do powierzchni skóry. Ponieważ martwe komórki nie mogą zostać usunięte wystarczająco szybko, dotknięty obszar skóry staje się gruby i zaczyna się łuszczyć.

Co sprzyja rozwojowi łuszczycy?

Łuszczyca jest głównie spowodowana czynnikami genetycznymi i dlatego jest największym czynnikiem ryzyka. Jeśli jedno z rodziców już cierpi na łuszczycę, istnieje 15% szans, że dziecko również zachoruje na tę chorobę. Prawdopodobieństwo to wzrasta do 40%, jeśli oboje rodzice cierpią na łuszczycę. Jak dotąd nie istnieją żadne środki zapobiegawcze chroniące przed rozwojem łuszczycy.

Jakie są różnice w obrazie klinicznym?

Lekarze zazwyczaj rozróżniają różne rodzaje łuszczycy. W 80 procentach wszystkich przypadków najczęstszą postacią jest tak zwana łuszczyca zwykła (lub łuszczyca plackowata). Łuszczyca zwykła może czasami powodować również łuszczycę paznokci. W tym przypadku dochodzi do zmian w paznokciach, które objawiają się na przykład pogrubieniem paznokcia, małymi wgłębieniami w paznokciu lub żółtawo-brązowymi przebarwieniami (tzw. paznokcie olejowe). W szczególnie ciężkich przypadkach paznokieć może również ulec oderwaniu.

Oprócz tych dwóch form łuszczycy występuje również łuszczyca odwrócona (lub łuszczyca międzypalcowa), która występuje głównie w fałdach skórnych, na przykład pod pachami, w pachwinach lub fałdach pośladkowych, w okolicy narządów płciowych lub, u kobiet, pod lub między piersiami. Ten typ łuszczycy zwykle nie jest łuszczący się, ponieważ skóra w dotkniętych obszarach ciała jest zwykle wilgotna.

Łuszczyca krostkowa to inny rodzaj łuszczycy, w którym na skórze tworzą się wypełnione ropą pęcherze i występuje albo z łuszczycą zwykłą, albo samodzielnie. Łuszczyca kropelkowata, inna forma łuszczycy, jest raczej rzadka i charakteryzuje się dużą wysypką skórną z punktowymi grudkami. Ten typ łuszczycy dotyka głównie dzieci i młodzież i często pojawia się od jednego do dwóch tygodni po zakażeniu paciorkowcami. Po wyleczeniu tej infekcji łuszczyca plackowata może całkowicie zniknąć lub może nawrócić lub przekształcić się w łuszczycę zwykłą.

Jakie są objawy łuszczycy?

Najczęstsza postać łuszczycy, łuszczyca zwykła, charakteryzuje się następującymi objawami:

• zaczerwienienie skóry, zwykle po obu stronach, któremu zwykle towarzyszy srebrzyste, błyszczące i bardzo łuszczące się wyniesienie skóry, zwane blaszkami, ponieważ bardzo różnią się od reszty skóry,
• typowe części ciała to łokcie, kolana, głowa i plecy. Ale blaszki mogą również pojawiać się za uszami, na dłoniach, a także na stopach lub na pępku. Mogą osiągać średnicę od jednego do ponad dziesięciu centymetrów,
• ciężkiej łuszczycy może również towarzyszyć intensywne swędzenie,
• Łuszczycy na dłoniach i stopach może towarzyszyć bardzo sucha skóra, która jest zagrożona pękaniem.

Jaki jest przebieg łuszczycy?

W większości przypadków łuszczyca postępuje epizodycznie, tzn. zdarzają się okresy, w których pacjenci skarżą się na szczególnie nasilone objawy i okresy, w których łuszczyca jest ledwo zauważalna. Jeszcze inni pacjenci cierpią na łuszczycę, która jest stale ciężka. Lekarze odkryli niedawno, że łuszczyca może być wywoływana przez pewne bodźce. Należą do nich oparzenia słoneczne, gorące prysznice, niektóre substancje chemiczne i leki, takie jak te stosowane w leczeniu malarii, a także drobne urazy powierzchni skóry. Ponadto stres psychiczny, infekcje oraz spożywanie nikotyny i alkoholu mogą również sprzyjać wystąpieniu łuszczycy.

Jakie są konsekwencje zdrowotne łuszczycy?

Łuszczycy zwykle towarzyszy reakcja autoimmunologiczna, która wpływa nie tylko na skórę, ale także na inne części ciała. Około 25 procent wszystkich pacjentów z łuszczycą skarży się również na zapalenie stawów (łuszczycowe zapalenie stawów). Aby zapobiec uszkodzeniu stawów, należy ją wcześnie leczyć.

Oprócz możliwego obciążenia psychicznego, pacjenci z łuszczycą mają również tendencję do zwiększonego ryzyka sercowo-naczyniowego. Dlatego łuszczyca często występuje razem z cukrzycą, wysokim ciśnieniem krwi, wysokim poziomem cholesterolu i/lub ciężką otyłością. Ponadto przewlekłe choroby zapalne jelit, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna, występują średnio częściej w połączeniu z łuszczycą.

Jak leczy się łuszczycę?

Łuszczycę można leczyć na przykład poprzez intensywną pielęgnację skóry. Obejmuje to wcieranie tłustych maści i/lub kremów w dotknięte obszary skóry, aby zapobiec jej wysuszeniu, chronić skórę przed urazami i w razie potrzeby łagodzić swędzenie. W przypadku umiarkowanej lub ciężkiej łuszczycy można również zastosować terapię światłem. Płytki są naświetlane światłem UV w celu zmniejszenia stanu zapalnego skóry i spowolnienia podziału komórek. Alternatywnie, pacjentom można również podawać leki lub zastrzyki. Mają one na celu zahamowanie reakcji obronnych układu odpornościowego.