Co to jest chłoniak weneryczny?

Lymphogranuloma venereum jest klasyczną chorobą weneryczną i należy do szczególnej formy zakażenia chlamydiami narządów płciowych. Choroba ta jest szczególnie rozpowszechniona w obszarach tropikalnych, ale występuje raczej rzadko w krajach zachodnich . Lymphogranuloma venereum jest tworzony przez specjalne podgrupy patogenu Chlamydia trachomatis . Choroba występuje głównie w obszarach tropikalnych, ale jest raczej rzadka w krajach zachodnich. Osoby w wieku od 20 do 30 lat są zarażone chorobą z ponadprzeciętną częstotliwością.

W jaki sposób przenoszony jest lymphogranuloma venereum?

Patogen Chlamydia serotypów od L1 do L3, który jest odpowiedzialny za rozwój chłoniaka wenerycznego, jest przenoszony przez stosunek płciowy. Możliwe jest również, że matka cierpiąca na lymphogranuloma venereum zaraża chorobą swoje nowonarodzone dziecko podczas porodu. Patogen Chlamydia jest bakterią wrażliwą na suchość i zimno i namnaża się wewnątrz komórek.

Jak możesz chronić się przed chłoniakiem wenerycznym?

Możesz chronić się przed lymphogranuloma venereum, używając prezerwatywy . Stosowanie prezerwatywy chroni w równym stopniu podczas pochwowego, analnego i/lub oralnego stosunku płciowego i powinno być stosowane przed , zwłaszcza jeśli partner seksualny jest często zmieniany .

Jakie są objawy chłoniaka wenerycznego?

Typowymi objawami chłoniaka wenerycznego są ropne stany zapalne węzłów chłonnych, które często powodują ból i gorączkę. Choroba lymphogranuloma venereum postępuje w różnych fazach, przy czym czasami w fazie późnej mogą wystąpić poważne powikłania. Dolegliwości w zależności od fazy choroby można opisać w następujący sposób :

• Etap 1:W miejscu zakażenia rozwija się bezbolesny pęcherzyk po okresie inkubacji trwającym około 5 do 21 dni, który przekształca się w powierzchowny wrzód , który szybko się goi (zmiana pierwotna) i dlatego zwykle nie jest zauważany .
• Etap 2: Po kolejnych 10 do 30 dniach pojawiają się wyraźnie zauważalne bolesne obrzęki węzłów chłonnych (tzw. bubo), które zwykle tworzą się po jednej stronie w pachwinie i/lub okolicy uda. Możliwe jest , że węzły chłonne pękną, wydzielając krew i/lub ropę . Pacjent czuje się ogólnie osłabiony i może skarżyć się na bóle głowy, stawów, mięśni i/lub pleców. Może również wystąpić utrata apetytu, gorączka, wymioty i/lub nudności. Jeśli doszło do stosunku analnego, może również wystąpić masywne zapalenie błony śluzowej odbytnicy (zapalenie odbytu), które jest zauważalne przez śluzową i / lub krwawą wydzielinę, rozwój przetok i / lub ropni i / lub skurczów.
• Jeśli na tym etapie nie zostanie podjęte leczenie, stan zapalny zagoi się samoistnie w okresie około roku, chociaż powstaną blizny i zwężenie naczyń limfatycznych, co może prowadzić do problemów z drenażem. Nieleczona choroba może prowadzić do poważnego uszkodzenia tkanek, a niektóre z chlamydii mogą również migrować do węzłów chłonnych miednicy i powodować trzecie stadium choroby po kilku kolejnych latach.
• Etap 3 (zespół genitoanorektalny): występuje po około pięciu do dziesięciu latach od zakażenia i trwa przez kilka lat. Na tym etapie występuje ciężki stan zapalny w okolicy odbytu i jelit, a także w zewnętrznych narządach płciowych. Te stany zapalne mogą częściowo zniszczyć tkankę i przyczynić się do powstania ropni, przetok i wyraźnego obrzęku i/lub przewlekłych owrzodzeń. W niektórych przypadkach może również dojść do obrzęku limfatycznego lub zapalenia stawów, upośledzenia płuc i/lub wątroby. W dość rzadkich przypadkach może wystąpić zapalenie mózgu i/lub serca.

Jak diagnozuje się limfogranuloma venereum?

W większości przypadków choroby lymphogranuloma venereum jest diagnozowana w drugim stadium z powodu wyraźnych objawów choroby. Oznaką choroby może być powrót z obszaru endemicznego, takiego jak Afryka, Indie, Azja Południowo-Wschodnia lub Karaiby, tym bardziej, jeśli kontakt seksualny miał miejsce z osobą z obszaru endemicznego.

Aby zdiagnozować chorobę, pobiera się wymaz z zapalnej wydzieliny tkankowej lub z węzła chłonnego i bada w laboratorium. W celu wykrycia patogenu można wykorzystać różne opcje diagnostyki laboratoryjnej, takie jak genetyczne lub kulturowe metody wykrywania patogenu . W niektórych przypadkach można również wykonać badanie krwi z wykryciem przeciwciał.

Jak leczy się chłoniaka wenerycznego?

Lymphogranuloma venereum jest zwykle leczony antybiotykiem. W większości przypadków przepisywana jest substancja czynna doksycyklina , którą należy przyjmować przez okres trzech tygodni . Możliwa jest również terapia makrolidami i/lub tetracyklinami .

Jeśli choroba zostanie zdiagnozowana na wczesnym etapie , szybko się leczy bez żadnych wtórnych uszkodzeń. W zależności od rodzaju zapalnego obrzęku węzłów chłonnych i/lub przetok, może być konieczne ich chirurgiczne usunięcie. Jeśli choroba została zdiagnozowana dopiero w trzecim stadium, pacjent musi być leczony długotrwałą antybiotykoterapią. Jeśli lymphogranuloma venereum pozostaje nieleczony, szczególnie w późnych stadiach, bardzo często występują powikłania, takie jak obrzęk limfatyczny. Jest to widoczne i wyczuwalne nagromadzenie płynu w przestrzeni śródmiąższowej, tzw. interstitium.

Jaka jest opieka po leczeniu chłoniaka wenerycznego?

Po leczeniu , tak zwany okres obserwacji powinien trwać przez okres co najmniej sześciu miesięcy. Ponadto zaleca się , aby partner seksualny również został zbadany ze względu na wysokie ryzyko zakażenia i, jeśli to konieczne, również poddany leczeniu.

Obowiązek zgłaszania

Należy pamiętać, że zgodnie z austriacką ustawą o chorobach przenoszonych drogą płciową, lymphogranuloma venereum podlega ograniczonemu obowiązkowi zgłaszania. Również w Szwajcarii wyniki badań laboratoryjnych choroby muszą być zgłaszane przez laboratoria zgodnie z ustawą o chorobach epidemicznych.