Organizm ludzki jest zamieszkany przez mnóstwo mikroorganizmów. Jeśli wyobrazimy sobie, że dziewięćdziesiąt procent komórek dominujących w ludzkim ciele nie jest pochodzenia ludzkiego, że nasze ludzkie ciało składa się z około 10 bilionów komórek, a tylko w dolnym odcinku przewodu pokarmowego znajduje się około 100 bilionów bakterii lub jednokomórkowych organizmów roślinnych, to mamy przybliżony obraz tego, co dzieje się w naszym ciele każdego dnia.
Mikroorganizmy znajdujące się w przewodzie pokarmowym są zazwyczaj skutecznymi mikroorganizmami, bez których organizm nie może się obejść.
Jednak nasze ciało jest również codziennie narażone na ataki wirusów i bakterii, które mają na celu osłabienie lub uszkodzenie ludzkiego organizmu.
W dziedzinie elektromedycyny przeciwinfekcyjnej rozróżniamy 3 różne procedury elektromedyczne do zwalczania tych patogenów:
- Procedury indukcji prądu
- Procedury częstotliwościowe
- Indukcja silnych impulsów magnetycznych
Metoda indukcji prądowej
Metoda indukcji prądowej polega na oddziaływaniu na stosunkowo niewielki obszar ciała, zazwyczaj na przepływającą krew.
Stosowane napięcie prądu powinno być tak silne, że można je niemal określić jako alopatyczne, ale sygnały własne organizmu nie powinny się nakładać.
Przepływ prądu indukowanego do krwi ma na celu depolaryzację potencjałów błonowych patogenów w osoczu krwi. W trakcie tej depolaryzacji zewnętrzna warstwa białkowa staje się bezużyteczna, zapobiegając w ten sposób dokowaniu patogenów do komórek organizmu.
Przepływ prądu wpływa również na czerwone krwinki. Te jednak dobrze znoszą działanie prądu, ponieważ są znacznie bardziej wytrzymałe pod względem elektrofizjologicznym.
Procedurę indukcji prądem można znaleźć w praktycznym zastosowaniu w urządzeniu Beck blood zapper autorstwa dr Roberta Becka. Jednak sam dr Beck oparł swoją wiedzę lub teorię elektryfikacji krwi na amerykańskim patencie 5,188,738 autorstwa dr Kaali z 1993 roku.
Generator Becka z naszego sklepu internetowego działa zgodnie z tą zasadą.
Metoda częstotliwościowa
W metodzie częstotliwościowej przepływ prądu odbywa się przez większy obszar ciała, za pomocą elektrod ręcznych lub nożnych. Metoda ta opiera się na intensywnej interakcji biologicznych (błony komórkowe, komunikacja komórkowa itp.) i technicznie indukowanych pól elektrycznych.
Ponieważ cały organizm jest wystawiony na działanie rozproszonego napięcia prądu, wpływa to na wszystkie bioelektryczne procesy życiowe.
Przede wszystkim przepuszczalność kanałów błonowych wszystkich komórek jest zdecydowanie zwiększona przez ogólne pole elektromagnetyczne, co prowadzi do zwiększonej przepuszczalności, a tym samym do zwiększonego tempa metabolizmu.
Wszystkie podejścia Nicoli Tesli, Georgesa Lakhovsky'ego, Royal Rife'a i Huldy Clark należą do zasady metody częstotliwościowej.
Terapeutycznie, zgodnie z zasadą rezonansu, częstotliwość własna pasożyta jest wykorzystywana do niszczenia odpowiednich gatunków patogenów. Zakłada to jednak, że dokładna częstotliwość może być również określona, a następnie może być również przeprowadzona przez urządzenie do terapii częstotliwościowej w organizmie w dokładnym ustawieniu.
Jeśli nie można określić dokładnej częstotliwości lub jeśli procedura wydaje się zbyt czasochłonna, częstotliwość 33 kHz może być również stosowana w procedurze terapii częstotliwościowej, która zgodnie z wynikami badań powoduje trudności dla większości pasożytów.
W metodzie częstotliwościowej należy wziąć pod uwagę, że prąd wprowadzany do organizmu nie zawsze dociera tam, gdzie powinien zadziałać. W takich przypadkach (np. jelita, kości itp.) procedura częstotliwościowa musi być przeprowadzana przy użyciu urządzeń do terapii plazmowej.
Indukcja silnych impulsów magnetycznych
Do indukcji silnych impulsów magnetycznych stosuje się tzw. pulsar magnetyczny.
Gdy impuls magnetyczny przenika przez ciało, powstają elektryczne pola wirowe, które, analogicznie do niskiego prądu indukowanego w krwiobiegu, są wystarczające do dewitalizacji mikroorganizmów.
Ta forma elektromedycyny przeciwinfekcyjnej jest również zalecana przez dr Roberta Becka jako dodatek do zappera krwi Becka, ponieważ patogeny mogą również osiedlać się poza krwiobiegiem, a zatem nie można do nich dotrzeć za pomocą samego zappera krwi.
Przykład:
W węzłach chłonnych znajdują się formy zarazków, które dostają się do krwiobiegu dopiero na późniejszym etapie. Zapper krwi nie dotarłby do nich w chwili obecnej. Dzięki leczeniu impulsami magnetycznymi te formy zarazków są dewitalizowane z wyprzedzeniem, tj. w węzłach chłonnych, i usuwane jako "odpady białkowe".