Co to jest mięśniak gładkokomórkowy?

Mięśniaki gładkokomórkowe należą do najczęstszych łagodnych nowotworów macicy i powstają z komórek mięśniowych myometrium. Mięśniak gładkokomórkowy może występować sporadycznie jako tak zwany mięśniak macicy lub wielokrotnie jako mięśniak macicy. Szczególnie małe mięśniaki gładkokomórkowe nazywane są zarodkami mięśniaków. W 40 do 50 procent wszystkich przypadków mięśniaki gładkokomórkowe występują u kobiet w wieku powyżej 30 lat. Najczęściej występują one w trzonie macicy, rzadziej w szyjce macicy (najniższym punkcie macicy). W kilku przypadkach mięśniaki gładkokomórkowe tworzą się również w więzadle szerokim macicy (ligamentum latum) lub w jajowodach. Ponieważ mięśniaki gładkokomórkowe mogą osiągać znaczne rozmiary, do 10 cm średnicy lub więcej, mogą przyczyniać się do deformacji i powiększenia macicy.

Jakie są rodzaje mięśniaków gładkokomórkowych?

Mięśniaki gładkokomórkowe są klasyfikowane według ich lokalizacji w następujący sposób:

• mięśniak podśluzówkowy: zlokalizowany poniżej błony surowiczej, może wytwarzać mięśniaki przypominające szypułę, które mogą prowadzić do zawału krwotocznego.
• mięśniak śródścienny: zlokalizowany w ścianie macicy,
• mięśniak podśluzówkowy: rośnie poniżej wyściółki macicy, często przenika do jamy macicy i może powodować krwawienie. W niektórych przypadkach mięśniak podśluzówkowy może również sprzyjać infekcjom wstępującym.

Mięśniaki podśluzówkowe i śródścienne są zwykle usuwane poprzez nacięcie brzucha lub laparoskopię. Z kolei mięśniak podśluzówkowy jest usuwany przez pochwę za pomocą histeroskopii.

Co powoduje mięśniaki gładkokomórkowe?

Mięśniaki gładkokomórkowe są guzami hormonozależnymi i zwykle rosną powoli. Rozwijają się z komórek mięśni gładkich, które znajdują się w narządach wewnętrznych, na przykład w macicy, nerkach lub przewodzie pokarmowym.

Czy mięśniaki gładkokomórkowe są niebezpieczne podczas ciąży?

Ze względu na zmiany hormonalne, mięśniaki gładkie mogą powiększać się podczas ciąży, co może prowadzić do różnych komplikacji. Na przykład, posiadanie mięśniaka gładkokomórkowego podczas ciąży może zwiększyć ryzyko przedwczesnego porodu. Dzieje się tak, ponieważ mięśniaki gładkokomórkowe mogą powodować nieprawidłowe przyleganie łożyska, prowadząc do samoistnego poronienia. Zwiększa się również ryzyko przedwczesnego porodu lub nieprawidłowego ułożenia dziecka. Badania pokazują, że długotrwałe stosowanie inhibitorów owulacji może zmniejszyć prawdopodobieństwo rozwoju mięśniaka gładkokomórkowego.

Jakie objawy powoduje mięśniak gładkokomórkowy?

W wielu przypadkach mięśniak gładkokomórkowy nie powoduje żadnych objawów. Najczęstszymi objawami, jeśli występują, są zaburzenia krwawienia w postaci zbyt obfitych i zbyt długo trwających miesiączek (krwotok miesiączkowy), krwawienia poza okresem (krwotok miesiączkowy) lub zwiększone krwawienie miesiączkowe z bardzo dużą utratą krwi (nadmierne krwawienie miesiączkowe). Następujące objawy występują rzadziej:

• silna potrzeba oddania moczu
• Ból podczas stosunku płciowego,
• Ból podbrzusza,
• obrzęk brzucha, szczególnie w przypadku dużych mięśniaków gładkokomórkowych,
• Zaparcia,
• Ból pleców i/lub nóg,
• Ból nerek lub boku

Jak diagnozuje się mięśniaka gładkokomórkowego?

Po zebraniu wywiadu medycznego , ginekolog przeprowadzi badanie palpacyjne. Zazwyczaj wykonuje się je przez pochwę, ale także przez powłoki brzuszne i odbytnicę. Jeśli występuje większy mięśniak gładkokomórkowy lub kilka mięśniaków gładkokomórkowych, zwykle można je wyczuć. Oprócz badania palpacyjnego wykonuje się również sonografię dopochwową (badanie ultrasonograficzne). Mięśniak można rozpoznać na obrazie ultrasonograficznym po ramionach echa, zaokrąglonym wyglądzie i gładkich granicach. Sonografia może być wykorzystana do określenia dokładnej lokalizacji i rozmiaru mięśniaka gładkokomórkowego.

Jeśli mięśniak gładkokomórkowy uciska moczowód, nerki i drogi moczowe są zwykle również badane za pomocą USG lub RTG ze środkiem kontrastowym (pyelogram).  Jeśli wyniki badania są niejasne, ginekolog może zlecić wykonanie rezonansu magnetycznego  (MRT)  oraz, w razie potrzeby, badanie krwi i pomiar poziomu hormonów. To ostatnie badanie wykonuje się głównie w przypadku podejrzenia anemii.

Jak leczy się mięśniaka gładkokomórkowego?

Mięśniak gładkokomórkowy może być usunięty chirurgicznie. Dostępne są następujące procedury terapeutyczne, które różnią się od siebie w następujący sposób:

• Wyłuszczenie mięśniaka: Mięśniaki są usuwane z macicy bez jej naruszania. Procedura wyłuszczenia mięśniaków jest stosowana w szczególności w przypadkach, gdy istnieje chęć posiadania dzieci. Zabieg chirurgiczny przeprowadza się poprzez nacięcie brzucha, laparoskopię lub histeroskopię. Wybór procedury zależy od dokładnej lokalizacji i wielkości mięśniaka gładkokomórkowego. W niektórych przypadkach mięśniak gładkokomórkowy może ponownie uformować się po wyłuszczeniu mięśniaka.
• Embolizacja mięśniaka: odcina dopływ krwi do mięśniaka gładkokomórkowego w celu jego obkurczenia. Embolizacja mięśniaków może być wykonywana jako alternatywa dla operacji usunięcia mięśniaka gładkokomórkowego (miomektomia) lub macicy (histerektomia).
• Histerektomia: opisuje całkowite lub częściowe usunięcie macicy.

Ponadto w przypadku mięśniaków gładkokomórkowych można również stosować leczenie farmakologiczne. W tym celu można na przykład podawać analogi GnRH. Są to leki, które sztucznie obniżają poziom estrogenu w celu zahamowania wzrostu mięśniaka gładkokomórkowego. Ten sam cel ma również założenie hormonalnej wkładki domacicznej.

Jaki jest przebieg choroby i rokowania w przypadku mięśniaka gładkokomórkowego?

Tylko mięśniaki gładkokomórkowe powodujące objawy wymagają leczenia. Nieleczone mogą powodować przewlekłe bóle podbrzusza. Jeśli pacjentka nie zakończyła jeszcze planowania dziecka, zachowawcze formy terapii powinny mieć pierwszeństwo przed usunięciem macicy (histerektomią). Pacjentki bez objawów powinny zgłaszać się na regularne badania kontrolne. Nawet łagodne mięśniaki gładkokomórkowe mogą powodować powikłania, takie jak infekcje dróg moczowych lub zaburzenia czynności pęcherza moczowego, jelit lub nerek. Nawet po skutecznym leczeniu mięśniaki gładkokomórkowe mogą tworzyć się ponownie.

Czy mięśniak gładkokomórkowy może stać się złośliwy?

Łagodne mięśniaki macicy dość rzadko ulegają degeneracji. Dzieje się tak tylko w mniej niż jednym procencie wszystkich przypadków i jest prawie wyłącznie obserwowane u kobiet w okresie menopauzy lub po menopauzie.