Co to jest Sars 1?

Sars 1 jest również znany jako Sars-CoV 1 i jest wirusem należącym do rodziny Coronaviridae. Wirus spowodował światową pandemię w latach 2002/2003, która pochłonęła ponad 774 istnień ludzkich w ciągu jednego roku. Zakażenie wirusem Sars 1 może prowadzić do ciężkiego zespołu ostrej niewydolności oddechowej.

Zakłada się, że wirus Sars pochodzi z rezerwuaru zwierząt. To oznacza, że zwierzęta pierwotnie były nosicielami wirusa. U zwierząt wirusy te ostatecznie się rozmnożyły. Ponadto zakłada się , że głównie nietoperze azjatyckie były nosicielami wirusa Sars . Ostatecznie wirus został następnie przeniesiony na ludzi za pośrednictwem innych zwierząt, takich jak koty . Właśnie dlatego termin zoonoza zawsze będzie się pojawiał, gdy mowa o wirusie Sars 1. Choroba odzwierzęca odnosi się do chorób, które przenoszą się ze zwierząt na ludzi i odwrotnie.

Kiedy wirus Sars 1 pojawił się po raz pierwszy?

Sars 1 został po raz pierwszy zgłoszony w listopadzie 2002 roku. Kiedy pojawił się po raz pierwszy , występował tylko na obszarach Azji Południowo-Wschodniej. Jednak w ciągu zaledwie sześciu miesięcy Sars 1 rozprzestrzenił się na cały świat. W ten sposób doszło do pierwszej pandemii Sars-CoV, powodującej zespoły oddechowe. Około 8000 osób zostało zarażonych wirusem, a 774 zmarło z powodu konsekwencji choroby. Sars 1 dotknął głównie dorosłych . Do czasu wybuchu tej pandemii wirusy Sars, które należą do koronawirusów, były znane głównie jako przyczyna nieszkodliwych przeziębień. Nawiasem mówiąc, wirusy Sars 1 powstały w laboratoriach badawczych . Eksperymentowano tam z wirusem i prowadzono nad nim badania. Jednak od 2003 roku znanych jest tylko kilka przypadków Sars 1 .

Kto jest szczególnie narażony na zakażenie wirusem Sars 1?

Infekcja wirusem Sarsa 1 jest możliwa u każdego, kto ma kontakt z wirusami . Jednak odpowiednie obserwacje, pokazują, że niektóre grupy ludzi są szczególnie zagrożone. W latach 2002 i 2003 miała miejsce ogólnoświatowa pandemia, jednak okazało się, że dzieci bardzo rzadko zarażały się wirusem Sarsa 1. Kobiety umierały rzadziej niż mężczyźni, zwłaszcza jeśli cierpiały już na choroby przewlekłe. Jeśli kobiety w ciąży zostały zarażone wirusem , często prowadziło to do śmierci nienarodzonego dziecka w pierwszych miesiącach ciąży. Z drugiej strony śmiertelność matki wzrastała wraz z postępem ciąży.

Jakie są objawy SARS 1?

Okres inkubacji SARS 1 wynosi około dwóch do siedmiu dni. W ciągu pierwszych kilku dni po zakażeniu, Sars 1 zwykle objawia się w następujący sposób :

• Szybko rosnąca gorączka,
• Bóle mięśni,
• Ból głowy,
• Ogólne złe samopoczucie.

 
Po kilku dniach rozwija się faza choroby, z której znany jest Sars 1 . Dotknięte są narządy oddechowe. W tej fazie pacjenci cierpią na:

• Suchy kaszel,
• ciężką duszność,
• Brak tlenu we krwi i narządach.

 
Około 70 procent osób dotkniętych chorobą cierpi również na cienką biegunkę, która może wystąpić już w pierwszych tygodniach choroby .

Wirus Sars może uszkodzić płuca tak poważnie, że niezbędna wymiana gazowa nie jest już zagwarantowana. Prowadzi to do niewydolności płuc. Jeśli pacjent nie otrzyma natychmiast intensywnej opieki medycznej i leczenia , umrze. Istnieją jednak znacznie mniej dramatyczne przypadki SARS z jedynie łagodnymi objawami. Odnotowano również przypadki całkowicie bezobjawowe

Jak diagnozuje się SARS 1?

Aby zdiagnozować Sars 1, lekarz najpierw zbierze wywiad medyczny , a następnie przeprowadzi badanie fizykalne. Tutaj koncentruje się na mierzeniu temperatury i osłuchiwaniu płuc. Ponadto zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej może dostarczyć dalszych wskazówek na temat Sars 1 . Wynika to z faktu, że w ciągu pierwszych kilku dni w płucach występują już zmiany. Aby mieć całkowitą pewność i móc wykluczyć inne choroby , zleca się badanie krwi. W tym celu krew pacjenta jest pobierana z zachowaniem niezwykle wysokich środków bezpieczeństwa i badana w laboratorium pod kątem materiału genetycznego. Alternatywnie, może być również użyty do poszukiwania przeciwciał we krwi. Jeśli podejrzenie zakażenia Sars 1 zostanie potwierdzone, kierownik laboratorium musi zgłosić to do wydziału zdrowia . Ma to na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się i dalszej pandemii wirusa.

Jak leczy się Sars 1?

Nie ma leczenia przyczynowego dla wirusa Sars. Oznacza to, że nie ma dostępnych leków, które mogłyby unieszkodliwić wirusa. Dlatego terapia jest czysto objawowa. Leczone są tylko objawy, takie jak ból lub gorączka, bez zwalczania przyczyny, czyli wirusa.

Paracetamol lub ibuprofen można przyjmować jako środki przeciwbólowe i obniżające gorączkę. Aby złagodzić duszności, często podaje się tlen przez maskę tlenową . Infuzje są stosowane w celu utrzymania równowagi wodnej, szczególnie w przypadku bardzo ciężkiej biegunki . Interferon alfa może być przyjmowany jako pomocny lek. Zawiera on białka, które organizm również sam wytwarza, i wspiera układ odpornościowy w walce z wirusami.

Zasadniczym celem leczenia jest jednak zapobieganie rozprzestrzenianiu się choroby i wywołaniu pandemii . Dlatego ważne jest, aby pacjenci z Sars 1 izolowali się . Ponadto należy zwrócić szczególną uwagę na to, aby personel medyczny podchodził do pacjenta wyłącznie w sprzęcie ochronnym, takim jak fartuch ochronny i maska na twarz. Po każdym kontakcie z należy dokładnie umyć i zdezynfekować ręce.

Jakie są rokowania w przypadku Sars 1?

Około 10 procent pacjentów umiera z powodu Sars 1. Jednak wiele osób dotkniętych chorobą ma jedynie łagodny przebieg, który często występuje nawet bez objawów. W niektórych przypadkach zaobserwowano długoterminowe konsekwencje. Obejmują one zespół objawów silnego zmęczenia.