Cytomegalowirus i terapia częstotliwościowa

Definicja:

Wirus cytomegalii (CMV) jest szeroko rozpowszechnionym wirusem z rodziny wirusów opryszczki. Zakaża ludzi na całym świecie i pozostaje w organizmie przez całe życie po początkowym zakażeniu, zwykle nieaktywny. CMV może przebiegać bezobjawowo u zdrowych osób, ale może powodować poważne choroby u osób z obniżoną odpornością i noworodków.

charakterystyka:

Wirus opryszczki: CMV należy do tej samej rodziny co wirus opryszczki pospolitej i wirus ospy wietrznej i półpaśca.
Trwałość: Po początkowym zakażeniu wirus pozostaje w organizmie w formie utajonej i może ulec reaktywacji w przypadku osłabienia układu odpornościowego.

Przenoszenie:

Płyny ustrojowe: CMV jest przenoszony przez ślinę, mocz, krew, łzy, mleko matki i kontakty seksualne.
Przenoszenie z matki na dziecko: Podczas porodu lub poprzez mleko matki.
Przeszczep narządów: Przeniesienie poprzez zakażone narządy dawcy lub transfuzję krwi.

Objawy:

U zdrowych osób dorosłych zakażenie CMV często przebiega bezobjawowo lub powoduje łagodne objawy grypopodobne, takie jak:

Gorączka
Zmęczenie
Ból gardła
Obrzęk węzłów chłonnych

U osób z obniżoną odpornością (np. zakażonych wirusem , biorców przeszczepów narządów) i noworodków CMV może powodować poważne choroby, w tym

Zapalenie płuc
Zapalenie wątroby
Zapalenie siatkówki (zapalenie siatkówki oka)
Choroby ośrodkowego układu nerwowego, takie jak zapalenie mózgu
Zaburzenia rozwojowe i utratę słuchu u noworodków.

Diagnoza:

Diagnozę przeprowadza się poprzez wykrycie przeciwciał CMV we krwi, testy PCR w celu wykrycia wirusowego DNA lub izolację wirusa z płynów ustrojowych.

Leczenie:

Leki przeciwwirusowe: gancyklowir, walgancyklowir, foskarnet i cydofowir są stosowane w leczeniu ciężkich zakażeń CMV, zwłaszcza u pacjentów z obniżoną odpornością.
Leczenie objawowe: łagodzenie objawów w łagodnych zakażeniach.

Zapobieganie:

Środki higieny: Regularne mycie rąk i unikanie dzielenia się przedmiotami osobistymi.
Badania przesiewowe: badanie dawców krwi i narządów na obecność wirusa CMV.
Profilaktyka: Profilaktyka przeciwwirusowa u pacjentów wysokiego ryzyka, np. po przeszczepach narządów.

Warto wiedzieć:

CMV rozprzestrzenia się na całym świecie, a większość ludzi zostaje zarażona wirusem w pewnym momencie swojego życia.
U zdrowych osób wirus zwykle pozostaje nieaktywny i nie powoduje żadnych problemów.

Badania:

Badania nad wirusem CMV koncentrują się na opracowywaniu szczepionek, ulepszaniu terapii przeciwwirusowych i zrozumieniu mechanizmów prowadzących do ciężkich zakażeń u osób z obniżoną odpornością.